''Dus... Papa en ik hebben vandaag wat besproken en eigenlijk willen we jullie mening weten.'' Zegt Oliver tijdens het eten en ik knik. ''Papa en ik willen dus misschien onze bruiloft opnieuw doen. Zeg maar opnieuw het ja-woord zeggen, maar nu met jullie erbij. We zijn nu compleet en jullie zijn nu bijna allemaal op een leeftijd dat jullie het ook bewust meemaken. En het is ons 10 jarig jubileum dit jaar en het lijkt ons wel leuk.'' Verteld Oliver en hij kijkt mij even twijfelachtig aan. Natalie kijkt ons blij aan. ''Hebben we dan een feest?'' Vraagt ze en beide knikken we. ''Een heel groot feest. Met allemaal lekker eten.'' Zeg ik en Natalie haar ogen lichten op. ''Ja!'' Roept ze blij uit en ik lach zacht.
''Ja, ik zou het doen. Ik was wel bij jullie trouwerij?'' Vraagt James en we knikken opnieuw. ''Jij hebt de ringen gebracht. In zo een super klein pak. Je zag er zo schattig uit.'' Vertel ik en Oliver loopt weg en komt terug met ons fotoboek. Ik glimlach en schuif de borden opzij. ''Kleine Jamie.'' Lacht Alexander en James rolt zijn ogen.
-
Ik kijk op van mijn papieren als James bij me komt zitten. James en ik praten altijd heel veel met elkaar. Dat is iets wat we altijd hebben gedaan, die gesprekken zijn altijd diep en fijn. Voor ons beide zijn ze altijd veel waard. Maar soms slaat hij in een keer om en is hij 5 minuten na het gesprek alleen maar boos. De puberteit is begonnen en het is lastig. Ik moet mezelf vaak genoeg inhouden om niet super kwaad te worden. We zijn allemaal jong geweest, we hebben allemaal in zijn situatie gezeten. Maar godsamme wat neemt het een energie en geduld in beslag.
James fronst even en kijkt dan op in mijn ogen. ''Het is gek om van hij en elleboog stoten naar zij en skins jeans te gaan.'' Merkt hij op en ik frons verbaasd. ''Hoe bedoel je?'' Vraag ik verbaasd en hij blijft even stil. ''Mika, die een meisje word. Ik heb met hem of haar gepraat. Ik vind het lastig om zo te switchen. Hij zegt dat het nu nog oké is om hem af en toe hem te noemen of Mika, omdat zij begrijpt dat het voor ons ook lastig is. Maar soms verspreek ik me of zeg ik eerst hij en dan zij. Ineens draagt ze skins jeans en bloemetjes shirts. En alles veranderd en ik snap het niet helemaal, ik raak er van in de war.'' Verteld James die diep zucht en hij legt zijn hoofd op zijn armen die op de tafel liggen.
''Ik snap het, maatje. Het kan ook wel even duren, maar het went van zelf wel denk ik. Onthoud wel dat het niet alleen heel lastig is voor jou en je vrienden, maar vooral voor haar. Ze zit in een lichaam waar ze zich niet fijn in voel. Dat is moeilijk.'' Zeg ik en James knikt. ''Ja, maar ze heeft nog een piemel. Hoe kan ze ooit een vrouw worden dan?'' Vraagt hij verward en ik leg mijn spullen iets opzij.
''Via hormonen en operaties. Ook zijn er stemoefeningen. Via hormonen zal hij dus over een tijd borstgroei ontwikkelen. Via een operatie zal via een ingewikkelde handeling alles 'omgebouwd' worden. Ze zal natuurlijk nooit zwanger kunnen worden, maar het komt in de buurt.'' ''En het gezichtshaar dan? En op je buik en borst? Stopt dat ook door hormonen?'' Vraagt hij en ik denk even na. ''Volgens mij word gezichtshaar bestreden door laseren of een andere methode. Het buik- en borst haar wordt volgens mij ook gestopt via hormonen, maar dat weet ik niet zeker. Niet echt mijn gebied. Dus rust niet te veel op mijn informatie. Misschien kan je eens op internet kijken. Je kan daar vast veel vinden. Misschien vind ze dat wel heel fijn.'' Zeg ik en James knikt weer langzaam.
''Als jij een meisje zou worden, hoe zou je jezelf noemen?'' Vraagt James met een kleine lach en ik lach ook en denk na. ''Opa en oma zouden me Lisa noemen, maar ik zelf zou...'' Ik denk diep na terwijl James lacht. ''Hoe zou jij jezelf noemen dan?'' Vraag ik terwijl ik diep nadenk. Het is een oprecht goeie vraag. ''Melissa.'' Lacht hij en ik lach ook. ''Tiffany.'' Grijns ik en James kijkt me verafschuwd aan.
''Hoe zou ik geheten hebben als ik een meisje was?'' Vraagt James en ik denk kort na. ''Isabella.'' Zeg ik en James fronst. ''Waarom?'' Vraagt hij lachend en ik lach ook zacht. ''Je vader heeft Spaans bloed. Isabella is Spaans, soort van. Dus dat wilde hij graag.'' Zeg ik en James tilt zijn hoofd met grote ogen op. ''Is papa Spaans?'' Vraagt hij verbaasd en ik knik. ''Deels, zie jij zomaar een Spaanse met blond haar?'' Lach en ik James lacht ook.
''Hij heeft twee jaar in Spanje gewoond toen hij bij mij wegging.'' Zeg ik en James glimlacht. ''Kan hij Spaans? Kan jij Spaans?'' Vraagt hij opgewonden en ik knik. ''Ik wil ook Spaans leren!'' Roept hij enthousiast en ik lach zacht. ''Moet je aan je vader vragen. Die is daar beter in. Hij heeft vast nog wat leuke verhalen.'' Zeg ik en James knikt. ''Waarom spreken jullie nooit Spaans met elkaar dan?'' ''Waarom zouden we? We hebben niks te verbergen en dus praten we gewoon engels. We wonen in Engeland. Dus waarom Spaans?'' Vraag ik en James haalt zijn schouders op. ''Omdat dat cool is. Kan je nog meer talen?'' Vraagt hij nieuwsgierig.
''Ik kan Engels, Duits, beetje Frans en Latijns.'' Zeg ik en James zijn ogen vallen bijna uit zijn ogen. ''Latijns is toch met die stokjes als getallen?'' Vraagt hij en ik lach. ''Ja, die ja. Die je op al die medicijndoosjes ziet. Dat wat mensen altijd voor de grap proberen uit te spreken.'' Lach ik en James lacht ook. Alexander komt binnen en begroet ons. ''Hoe ging het?'' Vraag ik en hij knikt.
''Ging goed. We hadden een oefen wedstrijd tegen het andere team. het ging goed, we hadden wel verloren. Maar het was vooral leuk. Zaterdag heb ik mijn eerste wedstrijd!'' Verteld hij en ik glimlach. ''Schrijf hem op de kalender. Ik kom kijken, ja?'' Vraag ik en Alexander knikt en loopt weg om waarschijnlijk te gaan douchen.
Ik hoor voetstappen op een hoog tempo naar me toe komen. ''Papa kijk.'' Zegt Natalie enthousiast die nog met haar jas aan een tekening in mijn gezicht duwt. Oliver komt lachend aanlopen en trekt Natalie haar jas uit terwijl ik de tekening bestudeer. ''Is dit de trouwerij?'' Vraag ik met een brede glimlach en Natalie glimlacht terwijl ze uitbundig knikt.
Papa, Papa, James, Alexander, Natalie en kleine Lucas staan er op. De p's zijn opgedraaid. James staat er op als Jamei. Alex staat er op als Aleks. Natalie staat er uiteraard goed en Lucas is gewoon Luc. Te schattig.
''Wat mooi, lieverd. Wil je zo een grote taart?'' Vraag ik terwijl ik de taart bekijk die op de grond staat en boven Oliver en mij uitsteekt. Ze heeft zelf op het lengte verschil tussen mij en Oliver gelet Niet op dat van haar en Lucas, maar goed. ''Ja, zo groot! Aardbei smaak.'' Zegt ze enthousiast en ik glimlach. ''Dankjewel, lieverd.'' Zeg ik en ik kus haar hoofd en pak een magneet om hem op de koelkast te hangen.
''Papa zeg eens iets Spaans.'' Zegt James ineens en Oliver kijkt verward op. ''Er is een wereld voor hem open gegaan toen ik zei dat jij deels Spaans bent.'' Zeg ik lachend en Oliver lacht zacht. ''Is het echt altijd warm in Spanje? Hoe was het daar?'' Vraagt James nieuwsgierig en Oliver pakt een glas drinken. ''Het is niet altijd warm in Spanje. Het was wel leuk om daar te zijn. Opa komt uit Spanje, maar ik ben in Manchester geboren en gebleven.'' Verteld Oliver en hij schuift aan bij ons aan tafel. ''Wil je mij Spaans leren? Dat is zo vet!'' Zegt James en Oliver glimlacht breed.
