Chapter 12: Is This, The End?

Magsimula sa umpisa
                                    

"So, it is because of him." Sabi nya at niluwagan na ang hawak sa braso kong kanina pa niya hawak

"Hindi Trey, your wrong, hindi ito dahil sakanya. Dahil ito saken." Sabi ko at yumuko

"Dahil sayo?"

"Yes, dahil saken, takot akong matalo Trey. Ayokong matalo." I saw him smirk. Alam kong alam niya yung tinutukoy ko

"I know you Clair. You accept failure. I know you that well. Kaya why won't you tell me your real reason?" Nakasmirk niyang sabi. Kung katulad lang ako ng ibang tao at hindi siya kilala. Siguro aakalain kong nagloloko ito eh. Pero hindi. Nagagalit na ito. Kitang kita na sa mata niya

"You know me? Are that sure? Well, Trey. That's is the exact reason kung bakit nakikipagbreak na ako sayo! AYOKONG MATALO!" sigaw ko sa mukha niya. I know, it's very rude.

"You've change" sabi niya saken. Medyo kalma na rin yung bosses niya

"No Trey. I never changed. Hindi mo lang talaga ako kilala." sabi ko sakanya. Alam kong nasaktan siya sa sinabi ko, pero bakit parang mas nasaktan pa ako sakanya.

Tumalikod na ako pero may pahabol pa siya.

"So lahat ng pinakita mo kasama ako... Lahat ng yun..... Nagloloko ka lang? Pinaasa mo lang ako....... Pi-pinaasa mo lang ako?" It hurts me too much knowing that I'm hurting him. Pero ang hindi ko alam, bakit ako nasasaktan? Bakit? Hindi ako humarap sakanya at sinabing.

"Oo! Lahat ng yun hindi totoo! Hindi ako Paasa. Sadyang umasa ka lang" sabi ko at tuluyan ng umalis. Pero sa pagalis ko, yun naman ang time na bumagsak ang mga luhang kanina pa gustong pumatak sa mga mata ko. Luhang hindi ko alam kung bakit tumutulo. Luhang pumapatak ng dahil.... ng dahil..... Haist! Hindi ko rin alam kung bakit? Pero sana kung malaman ko man.... Sana May magbago.

I know, it's cliché pero bilang umulan, dumamay saken yun ulan.

Atleast ngayon hindi malalaman ng tao na umiyak ako.

Hindi na ako umattend sa natitirang class ko. Hindi ko kaya.

Ba't bagon? Bakit?

Why is there a hint of pain in my chest?

Bakit parang tinutusok ng maliliit ng karayom ang puso ko?

Why is there a part of me that urges to hug him so tight and never let him go?

I'm always happy when I'm at his side.

I don't want to lose him.

Is this what you call love?

Sana naman hindi. Ayoko.

Pero.....

In the end ako rin pala ang talo. Ako rin pala.

Then I remembered, "Love is a game that whoever falls first, Losses"

I Love him, but I let him go.

Siguro ako nga yun tanga.

Nasaakin na, pero pinakawalan ko pa.

Maswerte nga ako. Hindi ako katulad ng ibang maghahabol muna bago makuha ng sakanila.

Great Clair! Great! Ang Galing galing mo! Napakagaling mo!

I didn't know na masasaktan ako. Akala ko wala lang. I didn't know I had this feeling for him. Akala ko may sakit lang ako kapag nanjan siya.

Kakahiwalay lang namin pero namimiss ko na siya. I miss everything about him. His scent, his perfect figure, his everything.

Everything

Everything

I then asked myself. Am I his everything? Am I important to him?

Why am I crying when I the one who should be rejoicing?

It hurt so bad to the point that I can feel a part of me died already.

Grabe, ganon ka bilis?

Kinuha ko na lang iPhone ko sa bag ko at nagpatugtog.

Clinick ko yung shuffle para hindi ko alam kung anong tugtug yung lalabas.

Now Playing: One and only.

Shit! I cussed.

Now I remember everything. I remember it clearly.

Nag vibrate ang phone ko. I was expecting Trey, but I got dissapointed because it wasn't.

"Thanks" Reply saken ni Janessa

"Huh? Why?" I replyed

"Sorry wrong send" uuuurrgh! Is she real? Napaka naman niya! Sinadya nya ba eto?

Hindi na ako nagreply sakanya pagkatapos nun. And the song continued to play.

It took, one look

And forever laid out infront of me

One smile, then I died

Every lyrics, every single word. It always reminds me of him.

Only to be revied by you

There I was

Thought I had everything figured out

Goes to show just how much I know

'Bout the way life Plays out

It hurt to listen to this song knowing that I'm remembering the precious memories, pero hindi ko parin magawang i click yung next

I take, one step away

Then I found myself coming back to you

My One and Only, One and Only you

Now I know, that I know not a thing at all

Except the fact that I'm yours, and that you are mine

Hinintay ko na lang matapos yung kanta.

Hindi ko namalayang umiiyak na na pala ako dito. Ang sakit sakit na pero hindi ko parin kayang i click yung next.

Then another song came.

Well you only need a light when it's burning low

Yan palang ang nasasabing word ay binato ko na ang iPhone ko sa wall, natigil yung pagpapatugtug, malamang.

Napakasakit na kasi. Ewan ko pero ang sakit na.

The day passed, lahat sila nag text, tumawag saken sa iba kong phone pero hindi ko pa rin sinasagot.

I just waited for one person to call me.

Just one call and I'll be crawling back to him.

----------

A/N: Sana po magustuhan niyo. Hindi ko po kaya yun seryoso eh. Pagpasensyahan nyo na lang po.

Are you, The One? (On-going)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon