Red Eyes (on hold)

Zwarte hoodie

{point of vieuw: Charlotte}

Ik werd wakker in het bos. Juist ja, we waren gaan wandelen. Het was nog donker maar de zon begon al op te komen. Iedereen was er behalve Lisa. Ik besloot dan maar om iedereen wakker te maken. "Jongens, opstaan. " 3 slaperige hoofdjes keken me aan en een klein lachje ontsnap ontsnapte aan mijn mond. "Waar is Lisa?": vroeg Clary. "Dat weet ik niet, daarom maak ik jullie wakker." "Is ze nog niet terug?" hoorde ik West zeggen. "Nee, wat bedoel je?" "Wel, vannacht, toen jullie nog sliepen, zijn ik en Lisa gaan wandelen. Maar we kregen ruzie en ze stuurde me weg." "Dus je liet haar alleen?!": riep ik boos. "Ja, laat me nu uitspreken! Ik kwam terug en viel in slaap en werdt na ongeveer een uurtje weer wakker. Ze was er nog steeds niet maar er lag een briefje." West gaf me een briefje met daarop de tekst:

Heey jongens. Sorry dat ik er niet ben. Ik ben al naar huis gegaan. Tot morgen! Kusjes

-Lisa

"Ze is dus gewoon naar huis gegaan?": vroeg Clary. "Ja maar ze heeft wel haar spullen hier gelaten.": zei Gordon. "Ik breng ze wel naar haar thuis.": zei ik. En ik vertrok meteen.

Toen ik bij haar thuis kwam belde ik aan en haar broer deed open. "Hallo... euhm, is Lisa thuis?" "Nee, ze zei dat ze bij een vriendin ging slapen de komende dagen." Wat? Er was duidelijk iets mis. "Wanneer zei ze dat dan?" "Vanmorgend stuurde ze me een smsje, is er iets mis?" Als ze niet thuis was waar was Lisa dan? "Haloo-ho, wat is er?" zei Lisa's broer. "Oh, niets ik dacht dat ze thuis was." "Nog iets anders?" "Nee, dat is het." Ik moest de rest bellen. Ik wist gewoon dat er iets mis was.

{point of vieuw: Lisa}

Ik werd wakker in een donkere kamer. Ik zat vastgebonden aan een stoel en er was ducktape over mijn mond geplakt. "De klassieke ontvoering.": dacht ik. Maar het was misschien beter om te focussen waar ik nu eigenlijk was. Op dat moment kwam er een gedaante de kamer binnen. "Duuus, Lisa. Gezellig he." De gedaante kwam dichterbij en trok de ducktape van mijn mond. Het deed eigenlijk minder pijn dan dat ze het in de films laten lijken. "Verwacht maar niet dat je mij voor lang hebt, wie je ook bent."- snauwde ik terug.- "Mijn vrienden en m'n broer komen me toch zoeken!" Een knorretje ontsnapte bij de gedaante. "Wauw dat verpest echt de sfeer. " zei de zwarte hoodie op een beschaamde toon. "Je weet wel wie ik ben en by the way, je vrienden of broer of allebei gaan je niet zoeken!": riep de zwarte hoodie. "Jawel! Ze geven om me!": riep ik, nu al half huilend. "Dat is het niet domme kip! Ik zei aan je vrienden dat je thuis was en aan je broer dat je bij een vriendin was gaan slapen!" Domme kip? Dat herkende ik. Opeens schoot me iets te binnen. "Mijn vuurkrachten! Dat ik daar niet eerder aan dacht.": zei ik in mezelf. Ik zat vastgebonden met touwen dus die kon ik gemakkelijk doorbranden. Maar niet nu. Ik moest wachten tot de zwarte hoodie hier weg was. "Nou ik ga maar eens. Veel plezier nog hè!" zei de zwarte hoodie. "Dat komt goed uit.": dacht ik. De deur ging dicht en ik begon er meteen aan. "Brand touw, brand!" Ik draaide me om en zag dat de muur verlicht was. Daarop begin ik aan het touw te trekken en ja hoor, na 5 minuten sukkelen schoot het touw los. Ik liep naar de deur en moest ontdekken dat die op slot was. Het vuur van het touw was al opgelopen naar de houten stoel waar ik op zat. "Komaan Lisa, denk na!" Ik ging door mijn haar en stootte toen op iets hard. Een haarclipje! De stoel stond inmiddels al volledig in vuur en vlam. Ik hoopte uit het diepste van mijn hart dat de films niet hadden gelogen. En begon te wrikken in het sleutelgat. "Yes!" Het slot was losgesloten. Ik liep naar buiten en zag dat ik in een camper had gezeten die aan de rand van het bos stond. "Nu moet je rennen Lisa!" Ik rendde weg maar mijn pas vertraagde toen er een enorme schaduw over me heen trok. Ik keek omhoog en wat ik toen zag, was wat ik me alleen in een nachtmerrie kon voorstellen...

Heey allemaal! Weet iemand wat Lisa ziet en wie de zwarte hoodie is? Zwarte hoodie is duidelijk weer pll achtig. sorry ik kon het gewoon niet laten! Tot bij een volgend hoofdstuk.