✔My big brother? [Ft. Niall Horan] |Deel 1 En 2|✔

Deel2 {56}

Nagekeken; 17-07-20

POV Emma

"Zijn ze al weg?" Vraag ik terwijl Luke me mee trekt.
Hijgend schud hij zijn hoofd als hij even achteruit kijkt en ik zucht.

Je kan het al raden.. We worden achter volgt door een kudde fans.
Niet dat het dieren zijn! Ze rennen alleen een beetje snel.
En ik een op lage hakken.

"Daar zijn ze!" Luke wijst naar een zwarte bus en ik knijp steviger in Luke zijn hand.

"Snel instappen!" Luke duwt mij als eerst het busje in en even later als Luke ook zit wordt de deur dicht gegooit en zien we allemaal handen tegen het zwarte raam.

Buiten kunnen ze ons niet zien, maar vanaf hier binnen kunnen wij wel wat zien, en het is eng..

"Zoveel meisjes riepen je naam" Grinnik ik en Luke slaat zijn armen om mijn middel.
"Ja en dingen die ik niet kon verstaan" Lacht hij en ik schud ook lachend mijn hoofd.
"Ik wel" Grijns ik en steel zijn telefoon uit zijn jas zak.
"Hee, die is van mij" Piept hij.

"Ik wil spelletje spelen" Pruil ik en hij glimlacht.
"Jij mag dat"

"Ja!"

--

Na ongeveer een uurtje rijden stoppen we voor het hotel waar we nog vier dagen slapen en ik geef Luke zijn telefoon weer terug.
"Je bent slecht in Candy crush" Lach ik en hij kijkt onschuldig om zich heen.

"Echt niet"
We stappen de lift in en Luke drukt op het juiste knopje.
"Echt wel, je kwam niet verder dan level vijf!" Ik gil het uit van het lachen en Luke drukt sneller op het knopje.

De lift valt stil en het licht boven ons valt uit.
Ik kijk naar mijn telefoon en zie dat de wifi hier ook weg is.
"Stroomuitval" Fluistert Luke en langzaam begin ik zwaarder te ademen.

"We moeten hier uit, ik bedoel we.. We" Tranen rollen over mijn wangen en ik begin tegen de lift deur aan te slaan.
"Shht" Luke trekt me bij de deur weg en samen zakken we langzaam op de grond.
"Concentreer je op mijn ademhaling" Ik leg rustig mijn hoofd tegen zijn borst en probeer op zijn tempo mee te ademen.

"We hadden de trap moeten nemen" Snik ik.

"Zes trappen omhoog dus" Mompelt Luke en ik sla mijn armen om zijn middel terwijl ik mijn ogen sluit.

"Uhu, misschien zat hier dan iemand anders vast"

"Dat is ook zielig" Ik haal mijn schouders op.

"Liever iemand zonder claustrofobie dan ik" Ik grinnik en Luke wrijft zachtjes over mijn rug wat erg rustgevend is.

"We komen er wel uit, het stroom moet uiteindelijk weer aan gaan, en trouwens we hebben eten" Ik hoor en voel dat Luke de tas met eten die we gekocht hebben omhoog houdt, ik knik. 

"Ik heb nu niet zo'n honger" Mompel ik in zijn shirt en hij knik.

"Dat is nieuw" Ik lach zachtjes en hou mijn ogen nog steeds gesloten.

Ik zit wel goed..