AJAN (girlxgirl)

43

" Hayatında olup biten her şeyi en son öğrenen kişinin ben olduğumun farkında mısın Alexandra? " beynimde dönüp duran cümle buydu. Doktorun ne dediğini duyamamamın sebebi buydu. Kanımla ilgili, tedavi süreci ile ilgili bir şeyler söylemişti ama beynimde tek bir kelimesi dahi kalmamıştı. Alice'nin bana umutla bakan gözleri hariç tabi. Ama Lauren'in düşünceleri her şeyin önüne geçiyordu.

Alice dövüşü durdurup o cümleyi söyledikten sonra hepimiz ona şaşkınlıkla baktık. Önce algılamaya çalıştım, jetonumun düşmesi bir kaç saniyemi aldı. Ne yani benim iliğim Peter'e uygun muydu? Içim heyecanla dolarken Alice elimden tutup beni ringten indirdi ve sürüklemeye başladı. Arkamızda şaşkınlıkla kalan Angelina ya da Luna umrunda gibi durmuyordu. O beni bir yere doğru sürüklerken Lauren'in arkamızdan geldiğini görmüştüm.

Üçümüz birlikte asansöre bindiğimizde elimi bıraktı. Lauren şaşkınlıkla bir ona bir de bana bakıyordu. Alice ise mutluluktan yerinde duramıyordu. Asansör durduğunda Alice önden çıkıp hızla bir yere doğru yürüyordu. Lauren'le birbirimize bakıp onu takip etmeye başladık. " Neler oluyor Alex? " diyen sevgilime dönüp cevap vereceğim sırada Alice'nin " Işte geldik " demesiyle sustum.

Geldiğimiz yer revirdi. " Hadi gel Alex buraya otur. Robin seninle ilgilensin. Yanağın ve kaşın biraz kötü görünüyor " diyerek cümleleri sıraladı Alice. Şaşkınlık içerisinde gösterdiği yere oturdum. Geldiğimizden beri odada bulunan Robin olduğunu düşündüğüm adam yanıma gelip yüzümü inceledi. " Pek bir şey yok. Yüzünün morarmaması için buz koyalım. Ama yinede biraz kalabilir. Dudağını da temizleyelim. Bir kaç gün yara olarak kalır. Ama sorun çıkaracağını sanmıyorum " diyerek yanımızdan ayrıldı. Çok yardımcı oldun sağol ya diye geçirdim içimden.

Lauren halen bana şaşkın bir şekilde bakıyordu. Robin bir kaç dakika sonra elinde buz ile yanımıza geldi. " Işte al bakalım. Buzu yanağına koy " diyerek buzlu poşeti bana uzattı. Buz dolabı poşeti mi bu? Aşırı güzel bir yere yakışıyor mu gerçekten Alice? Robin elindeki pamuğa bir şeyler döküp yanıma geldiğinde Lauren " Ben yapabilir miyim? " diyerek izin istedi. Robin itiraz etmeden pamuğu Alice'ye uzattığında, eline alıp tekerlekli yuvarlak sandalyeyi karşıma koyup oturdu.

Robin bana ihtiyacınız olursa çağırırsınız deyip yanımızdan ayrıldığında Alice bize dönüp " Ben sizi yalnız bırakayım, işiniz bittiğinde doktora gidebilir miyiz Alex? " diyerek beklenti içinde bana bakmaya başladığında " Ta-tabi " deyip onu onayladım. Gülümseyip yanımızdan ayrıldığında Lauren'in yüzüne baktım. Kaşları çatık bir şekilde bana bakıyordu. Sonunda elindeki pamuğu hatırlayıp dudağıma bastırdığında acıyla inledim.

" Ah afedersin acıttım mı? " deyip dahada bastırdığında daha büyük bir inleme kaçtı ağzımdan. Elimi elinin üstüne koyup hafifçe kaldırıp yaramı acımasız pamuğundan kurtararak " Bebeğim " dedim. ' Ne ? ' der gibi kaşlarını kaldırdığında devam ettim. " Alice'nin oğlu Peter, kanser hastası. Alice aylardır onun için ilik arıyor. Burdaki bir çok çalışan, ki bende dahil olmak üzere kan örneklerimizi verdik. Ben uyacağını hiç ama hiç tahmin etmemiştim. Inan bana çok şaşkınım. "

Gözlerine beklentiyle baktığımda oda bana ' Ee yani? ' der gibi baktığından devam ettim. " Uyuştuğunu bende senin gibi az önce öğrendim. Sende bir annesin Lauren. Buna sevineceğini düşünmüştüm. " Ağzından bir ' hıh ' sesi çıkardı. " Gerçekten sorunun bu olduğunu mu düşünüyorsun " kafasını iki yana sallayıp devam etti " Hayatında olup biten her şeyi en son öğrenen kişinin ben olduğumun farkında mısın Alexandra? " ağzımı açmama fırsat vermeden parmağını yarama koydu. Öpmek için yaklaştı ama yutgunup kafasını iki yana sallayarak geri çekildi. Ardından da " Jack'i ben alırım, bu yüzden de arabanı alıyorum. Sen Alice ile işlerini hallet. Akşam konuşuruz " deyip anahtarları alıp gitti.