YENİDEN AŞK (zeyker)

1. Bölüm

-zeynep-

Canım acıyor, bu fiziksel bir acı değil hayır asla ... Sanki kalbimin içinde bir kirpi varmış dikenlerini batırıyormuş gibi... Geçer sandım, biter sandım ama hayır... Acı hala kalbimde, üstelik 3 yıl boyunca hiç azalmadığı yetmezmiş gibibir de sürekli artıyor.

Şu an ne mi yapıyorum? Yağmur'u beklerken bu satırları günlüğüme yazıyorum.

Bu düşüncelerim kapının sesiyle son buluyor. Kapıyı açıp Yağmur'u içeri davet ediyorum. Bir şey dememi beklemeden konuşuyor:

Y:Nasılsın canım?

Z:İyi desem inanır mısın? Her zamanki halim.

Y:ama ben seni üzgün görmeye dayanamıyorum. Senin şu depresyondan çıkman lâzım.

Z: Bu mümkün değil, kalbim acırken mümkün de-ğil! Yeter artık.

(Zeynep bu sırada ağlamaya başlar)

Y:Tamam canım kızma. Hem beni Can aradı gitmem lazım.

Z:Hani mesafe aşka engeldi? Hani görmeyince tüm bunlar bitecekti? Bak ben Amerika'dayım o İstanbul'da

Y:Aaa telefona mesaj gelmiş tercih sonuçlarının açıklanacağı zamanı söylüyor. Hazır laf açılmışken sen tercihlerini nereye yaptın?

Zeynep birden gerçeğin farkına varır. Kerem kendisini sevdiği zaman (ya da o öyle sanıyor.) Kerem'i görebilmek için tüm tercihlerini İstanbul'a yapmıştı. Ama Zeynep mimarlık Kerem doktorluk okuyacaktı.

Z: Ya ben ne yapacağım ?

( Durmak üzere olan ağlaması şiddetlenir.)

Y: Neyse canım benim gitmem lazım

Z: (Hâlâ ağlayarak ) Görüşürüz canım.

-Zeynep-

Yağmur gittikten sonra bir güzel ağladım. Kerem'le olan anılarımızı yazıp biraz daha ağlamaya karar verdim.

***FLASHBACK***

Ahhh şu aptal okuldaki ilk günüm. Burada her şey aptal, adı bile SAYER KOLEJİ.

Her neyse müdürün odasını aramaya başladım tam merdivenlerden inerken birine çarptım. Aslında buna kişi denmez. Sanırım doğru kelime "DUVAR". Neyse ben böyle içimden konoşurken karşı daki kashayvanı (ha ha ona böyle diyorum) bana bağırmaya başladı.

X:Sen ne yapıyorsun yaa!

Z:Afedersin.

X:Ben kimim biliyor musun sen?

Z:Hayır bilmiyorum. Mesela aptal???

X:Ben KEREM SAYER'im

Z:Of her neyse salak bir züppesin.

K:Kendine yeni bir düşman kazandın.

Z:Hıhı tabii.

Böyle dedikten sonra havalı sandığım yürüyüşümle müdürün odasına doğru gitmeye başladım.Müdürün odasına gittiğimde bana sınıfımı falan söyledi, bende sınıfa gittim. Öğretmen beni hemen fark etti (allahım benim günahım ne)

H:Merhaba kızım. Bi tanıt kendini tanıyalım (bu nasıl bir cümledir ya)

Z:Tamam hocam. (sınıfa dönerek) ben Zeynep Yılmaz. Bir burnum iki gözüm falan var. Sizin gibi 15 yaşındayım. Bukadar.

H: (Biraz siniri bozulmuş halde) Evet oturabilirsin.Derse dönelim bildiğimiz gibi sadece insan DNA'sında bulunan...

BÖLÜM SONU

Okunacağını pek sanmıyoruz, ve biz bu hikayeyi 2 kişi yazıyoruz. Yinede denemek istedik bu bizim için bir nevi deneyim.Yazım yanlışları olabilir.Okursanız ve beğenirseniz lütfen yorum ve vote yapın.