Crazy Love Thing I: a mystery unfold

Chapter 17.2: Story from the Past

Napakamot ako sa ulo at pati sila napapaisip din bakit andito sila samen habang magkakaharap kame sa sala ng nakaupo at nagbubulungan silang dalawa.

John's mindset: Sila nga ba yun?? sila ba si tita adonna at tintin? malabo talaga hindi naman ganyan kabata si tita saka antangkad naman ni tintin?? saka wala yung nunal niya sa kanan upper lips.

Adonna: "Anak mukhang maling bahay ata napuntahan naten." pasimpleng senyas sakanya ng mom niya.

Anne: "Oo nga mom alis na tayo tara na." dahan-dahan sa pagtayo.

At nang nakatayo na sila mula sa pagkakaupo kalalabas lang ng cr ni mama at nakita yung dalawa bisita. Binati niya eto at pinababa si papa sa taas.

Diane: "Beeesssss andyan na pala kayo :) hehe eto na ba ang inaanak kong tintin?? (beso beso) waaiiit familiar ka ah hindi ba ikaw yung kaklase ng anak ko??" napansin din ni mama na may kakaiba sa pangyayari hehe.

Anne: "Aahhmmm oooopo tita hello po ahehe." im doom hays too much awkwardness haist ano ba toh.

John: "Ikaaaaaw si tintin??" hindi pwede toh iisa babae yung mahal ko at kababata ko or wow small world.

Anne: "Kung ganun ikaw si jayjay??" omg is this destiny?? im staring at his eyes kahit gulong-gulo ako sa sitwasyon ngayo.

Meanwhile, kabababa lang ni papa sa hagdan at binati sila.

Dante: "Hi mars welcome sa bahay namen and hello tintin?? wow.." nabigla din si papa ng makita niya si tintin.

Diane: "Ah mabuti pa kaen tayo baka lumameg yung pagkaen sa lamesa hehe." pagyaya ni mama sa lahat na kumaen na.

Adonna: "Okay tara mga anak kaen na and reserve naten yang kwento after." at lahat ay naupo sa dining area kumaen ang buong pamilya at bisita.

Dante: "Ma wala nako masasabe ansarap netong luto mo the best cook!" pagpupuri ni papa sa luto ni mama.

Diane: smiled "Salamat pa alam kong paborito niyo dalawa yan ni jayjay." pagiging sweet nilang dalawa.

Adonna: "Hhahaha oo nga ansaraap.. Dante salamat nga pala sa tulong na ginawa mo dati sa asawa ko its been quite a while." pagpapasalamat niya kay papa tungkol sa nangyari nuon.

Dante: "Mars don't lose hope hindi ko pababayaan ang kaso ni kumpareng Gilbert and right now it's one of my top cases na hinahawakan." All of a sudden naging seryoso ang usapan.

Diane: "Nahuli na ba yung pumatay sakanya?" straight question neto kay papa.

Dante: "Oo andun ako at nakita ko ang pumatay sakanya at sa pagkakaalala ko.." nagsimula magkwento si papa sa nangyare nuon.

Dante point of view.

Anim na taon ang nakakaraan, umuulan nun nung magkausap lang kame ni kumpare sa loob ng sasakyan niya na montero. Parehas kaming may hindi magandang balita sa isa't-isa, bumaba ang ranggo ko sa pulisya at siya naman ay ginigipit ng kanyang kapatid sa kumpanya nila.

Gilbert: "Pare tama na yan wag mong pahirapan sarili mo dahil sa pagdemote sayo hindi ka walang kwenta pulis isa ka sa magigiting na bayani at magiging bayani ka balang araw cheers!!" pagchecheer up neto sakin.

Dante: "Salamat pare pero desperado talaga yung nanghostage na papatayin niya talaga yung biktima ni hindi ko man lang nailigtas yung asawa general." paglilinaw ko sa nangyari sabay shot sa isang glass.