öhöm öhöm, burayı okumadan direkt diğer kısıma atlayacağınızı biliyorum ama ithafı söylemeliyim: Esracığım, aşkım, canım jikook habercim, seni seviyorummmmm!
Bu bölüm, özellikle bu bölüm sana ithafımdır.
İyi okumalaaaaar ^^
Ay durun, ilerilerde rahatsız edici kısımlar olursa geçiverin lütfen. Özellikle, 18 altındaki miniklerim, geçmenizi rica edeceğim. Tamam şimdi iyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözyaşları saklıdır hayatların içinde, mutluluktan akan gözyaşları ya da acıyla harmanlanmış ıslaklıklar. Sevinçler saklıdır, kahkahalar, arzuyla bulanmış vücutlar veyahut, acıyla kesilmiş bilekler. Verilmiş sözler vardır, heyecanlar, istekler, hırslar ve acılar.
Hayat yaşanılan her şeydir. Fakat yaşamak, nefes alıp vermek midir sadece? Güne uyanmak ve geceye ulaşmak mıdır?
Jimin için hayat, acıyla yaşamaktı bir süre önceye kadar. Vücudundaki yaralarla, yarım kalmış heveslerle ve saklanmış, ezilmiş bir benlikle yaşıyorum da diyemezdi ama umut ederdi Jimin. Yarınlar için umutluydu sarışın genç. Sevgi doluydu, heyecanlı ve hep istekliydi.
Devam etme isteği sürekli körüklenen bir alev gibiydi. Tutunacak bir şeyler bulurdu, yaşadıkları için değil ama ya yaşarsam diye düşündükleri için, tutunmayı iyi bilirdi Jimin. Keman onun için çok küçük yaştayken edinilmiş bir arzuydu. Çalarken gözlerini kapatırdı, hayaller kurardı, gülümserdi.
Müzik onun için kurtarıcıydı, ta ki elinden alınana kadar.
Keman yarışmasını katıldığında yeni dokuz yaşına basmıştı ufak Jimin. O kadar hevesliydi ve o kadar büyük bir aşkla bağlanmıştı ki kemanına, durmaksızın evde pratik yapıyordu. Öğretmeni özel olarak ilgilenirdi onunla, her şeyi öğrenmeye meraklı bu çocuğa, verebileceği ne varsa vermeye çalışıyordu. Jimin çok hızlı öğreniyordu ve gerçekten yetenekli olduğu bir gerçekti. Ama ailesi bir hayal kırıklığıydı ve o da bunun farkındaydı. Normalde yarışma için ailesinden izin alması gerekirken, öğretmen Jimin'e ''Bir beste yazmanı istiyorum ama ailene söyleme, sürpriz olsun.'' demeyi seçmişti.
Ve o sene plaklara ve kasetlere basılan keman bestesi Jimin'e ait oldu çünkü kazanan Jimin'di. Yarışmaya desteklemek için sadece öğretmeni geldi küçüğün. Kazandıklarında öğretmenin onu kucağına alıp nasıl döndürdüğünü hiç unutmadı Jimin. Aynı akşam kurstan alındı. Kemanının kırılmış parçaları bir hafta odasından temizlenmedi, gördükçe ders olsun diye.
Ve Jimin, o kırık keman parçalarını da hiç unutmadı.
Yaptığı bestenin notalarını da.
Şimdi, karşısındaki ufak çocuklara bakınca kendi küçüklüğünü de arka sıralardan birinde görebiliyordu. Elini yanağına yaslamış, yirmi üç yaşındaki halinin keman çalışını izliyordu.
