DAĞ CEYLANI

23.Bölüm

Ceylan'a karakter buldumm 😍 Benim çok içime sindi, eğer ki siz beğenmediyseniz kendi hayalinizdeki karakterle devam edin lütfen. Ancak ben bunu kullanmayı düşünüyorum😊
💫 Ayrıca bu kitabı, başından beri yanımda olup beni dinleyen, bana yol gösteren, ilk oyları veren ve üşenmeden her satıra yorum yapan, kitabımın büyüyeceğine benden çok inanan, gerçek hayatta hiç görüşemesek bile dostum dediğim ve çok sevdiğim canım arkadaşıma ithaf etmek istiyorum. Saçma sapan kurgularımı bile dinleyen, özelden ona attığım bölümleri üşenmeden okuyup eleştiren, zilyon tane kurguma yorum yapan bir tanecik somnambulits ime ithaf ediyorum. Meryem, seni seviyorum bebeğim ❤️

Hadi yine iyisiniz bölümü 1 gün erken paylaştımm😊

🇹🇷

Ayça, Karakol'dan içeriye girdi ve Amir'in odasına yürüdü. Kapıyı çalarak içeriye girdi.

"Amirim," dediğinde Mustafa Amir genç kadını koltuğa buyur etti. Ancak Ayça oturmadı.

"Buyrun Başkomiserim?"

"Amirim, izniniz olursa bir kaç saatlik işim var. Tugay'a gideceğim," dediğinde Mustafa Amir eline bir dosya aldı.

"Ben de seni çağıracaktım Ayça. Bir görev var. Askerlerle iş birliği yapmanız gerekiyor," dediğinde Ayça kaşlarını çattı.

"Bir sorun mu var Amirim?" Dediğinde Mustafa başını salladı.

"Sansar denilen adam! Civar köye göreve giden polislerimize tuzak kurmuş! Askerler ilgileneceğini söylemişlerdi ancak ben bu olaya bizim de dahil olmamızı istiyorum," dediğinde Ayça başını salladı.

"Emredersiniz Amirim!" Mustafa Amir, dosyayı kadına uzattı.

"Tugay'a git ve Albay Murat'ı bul. Selamımı da ilet ve dosyayı ona ver." Genç kadın dosyayı eline aldı ve başını sallayıp çıkmak için kapıya ilerledi.

"Ayça!" Ayça, Amir'e döndü.

"Buyrun Amirim?"

"Gerekirse içeriye girmeni istiyorum. Gizlenmek konusunda profesyonel olduğunu biliyorum," dediğinde Ayça gülümsedi. İşte sevdiği görevler bunlardı.

"Emredersiniz Amirim!" Dediğinde, Mustafa Amir onu tekrar durdurdu.

"Bu arada sen neden gidecektin Tugay'a?" Dediğinde Ayça etrafa baktı.

"Arkadaşım orda asker," dediğinde Amir kaşlarını çattı.

"Tanıdığın mı var?" Ayça başını salladı.

"Evet amirim, çocukluk arkadaşım," dediğinde Amir kaşlarını kaldırdı.

"Tanıdığımız birisi mi?"

"Namını duymuşsunuzdur Amirim. Dağ Ceylanı!" Dediğinde Amir'in gözleri açıldı.

"Kişisel olarak tanıyor musun onu?"

"Evet Amirim. Ceylan liseden arkadaşım olur," dediğinde Amir başını salladı.

"Anladım. Giderken yanına Emre'yi ve Tuna'yı al, dışarıdan yardımcı olsunlar sana," dediğinde Ayça selam durdu.

"Emredersiniz Amirim," diyerek odadan çıktı. Masada oturan Emre ve Tuna'ya işaret çakarak yanına çağırdı.

"Göreve gidiyoruz çocuklar," dediğinde ikisi de hızla ceketlerini aldılar.