Aquarius (PUBLISHED UNDER IMMAC PPH)

Chapter 4: The Booth and Stranger

I was about to take a step forward when I felt something on my head.

"What the?" Hinawakan ko ito at naramdaman kong basa ito. "Reanna!" I shouted in shocked.

"What?" painosenteng sabi niya habang nangingiti saka tumalikod para sana tumakbo pero may nabunggo siya. Ha! Buti nga!

"Kuya, sampu!" sabi ko sa lalaking nasa booth habang nakatingin pa rin kay Reanna. Baka kasi mawala siya sa paningin ko, mahirap na.

Kumuha ako ng isang balloon saka ibinato agad kay Reanna na nakatalikod. Narinig ko naman ang paimpit niyang sigaw kaya tumawa ako pero ramdam ko ang pagtama ng isa pang balloon sa mukha ko.

Damn! It's so cold! At ang sakit 'non ah? Sa mukha ko pa talaga. Ang bilis naman niya yatang gumanti.

Binato ko rin siya at ilang beses kaming nagsalitan ng pagbabatohan ng balloon na may lamang tubig hanggang sa mapagod na kami.

"Teka lang, ayoko na." Hingal na sabi ni Reanna saka humiga sa may ground. Ginaya ko nga.

Mabuti na lang talaga pala at may dala akong extra shirt and pants. And of course, bra and undies. Nasa locker lang namin iyon in case of emergency kagaya nito.

Ilang segundo kaming naging tahimik bago namin narinig ang tawa ng bawat isa.

"That was fun!" Natatawa niyang sabi.

"Yeah."

Ang sarap din naman palang bumalik mula sa pagkabata. Talagang mag-eenjoy ka.

Mayamaya lang ay naisipan na naming bumangon. Pinagtitinginan na rin kasi kami ng ibang mga estudyante. Sigurado akong kung ano-ano na namang panghuhusga ang laman ng utak ng mga niyan. Well, we don't care. Like what Reanna said earlier, we're just enjoying. That's life. YOLO!

"CR lang ako," paalam ko sa kanya. Ang lamig na kasi sa katawan, kailangan ko nang magpalit ng panibagong damit. Baka magkasakit pa ako nito.

Akala ko sasama siya pero nagpaiwan siya roon sa may booth. Naku! Alam ko na ang mga ganyang galawan. Umiling-iling na lang ako habang natatawa pa rin saka na dumiretso sa CR. Pagkapasok ko palang sa loob ng banyo ay bigla na lang akong nakaramdam ng pangangati sa may bandang likod ko. Kinamot ko ito pero hindi naman naalis ang pangangati. Sunod ko namang kinamot ay ang ulo ko. Teka, don't tell me kinukuto na ako? Nahawaan ba ako ni Reanna? Pero habang tumatagal ay parang kumakalat yata ang pangangati sa buo kong katawan. Paunti-unti na rin itong sumasakit.

Kumunot ang noo ko at unti-unti na naman akong kinakabahan. Sana naman hindi. Huwag ngayon please. Huwag ngayon.

May nadaanan akong salamin at napatigil ako sa paglalakad saka binalikan ito. I gasped. Hindi ko magawang makagalaw at para akong nabingi ng panandalian. Kahit ilang beses ko nang nakita ang itsura kong ganito, hindi ko pa rin maiwasang magulat sa tuwing nakikita ko ang sarili kong repleksyon sa salamin. Sa tuwing nangyayari ito sa akin, it's like I don't know myself anymore because of the hives enveloping my whole body. Nag-iiba rin ang ugali ko sa tuwing nangyayari ito sa 'kin. Like seriously? Bakit ako pa?

Kumurap ako at huminga ng malalim. Kailangan kong makauwi but I need to change my clothes first. Pero paano ako lalabas ng banyong ito kung ganito ang itsura ko? Siguradong pandidirihan at pagtatawanan nila ako. Pero poproblemahin ko pa ba iyon? It's my heath over their judgements. At hindi ko naman ikakamatay ang mga mapanghusga nilang titig at salita.

Palabas na sana ako ng CR nang bigla akong makarinig ng pagbukas ng pinto sa pinakahuling cubicle. Tiningnan ko ito at hinintay na lumabas ang kung sino mang tao na nandoon pero wala. Oh, my God! Don't tell me may multo–

"Ah!"

Nagulat ako sa bigla niyang pagsalita. Jusko. Akala ko may multo na talaga.

Narinig ko ang pag-flush ng bowl at kalaunan ay lumabas na ang taong nasa loob ng panghuling cubicle. Bigla ko ulit naramdaman ang pangangati ng buo kong katawan kaya hindi ko namalayan na nasa harapan ko na pala siya at sobrang lapit niya na sa akin habang ako ay parang tanga na kumakamot ng katawan. Gosh, what a shame!

"Sino ka?" medyo pasigaw kong tanong sa lalaking kaharap ko ngayon. Yup, he's a guy! Anong ginagawa niyang milagro sa girl's CR?! My goodness! Bakla ba ito? Pero napakaguwapo niya namang lalaki para maging bakla. I mean, ano, uhm... okay, never mind.

Naramdaman ko ulit ang pangangati ng buong katawan ko kaya sinubukan ko na lang na umalis sa harap niya pero pinigilan niya ako. Crap. Hindi ako puwedeng magtagal dito. Masyado nang makati at masakit. Baka mag-break down na naman ako at ayokong makita niya akong ganoon. I don't know him so might as well ignore him.

"You need to go to the hospital," malamig na tugon niya sa akin habang nakahawak sa kaliwa kong kamay saka ako pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa. Tinitigan ko lang din siya saka kumurap-kurap. Seriously? I feel so ashamed right now in front of this stranger.

His face is so plain and boring. No emotions or expressions at all, but his eyes says it all. Okay, binabawi ko na kanina iyong sinabi kong bakla siya. Napakalayo naman ng personality ng bakla sa isang lalaking kaharap ko ngayon.

"Uhm, no need. I can take care of myself. Thanks," nauutal ko namang sabi.

What the hell? Why am I stuttering? Bakit ba kasi nag-aaksaya pa ito ng oras na tanungin ako tungkol sa kondisyon ko?

"Let go," I added. Hindi niya pa rin kasi binibitawan ang kamay ko at nakatitig lang siya ng diretso sa 'kin. This is so awkward for me. Pakiramdam ko unti-unti niya akong hinihigop.

"I said, you need to go to the hospital," ulit niya.

"I said, no need. Kaya ko na ang sarili ko. Mawawala rin naman ito. Now, can you please let go of my hand? It's very itchy and painful, you know."

Sino ba kasi itong nilalang na ito? Bakit ba kasi siya nakikialam pa sa ibang tao na may buhay?

Tumalikod ako sa kanya at handa na sanang umalis nang bigla niya akong higitin pabalik sa kanya. Dahil sa pagkabigla ay hindi ko magawang makapalag. Napahawak ako sa dibdib niya at ramdam na ramdam ko ang mabango niyang hininga at ang pagtibok ng puso niya. Wait, did I just say that his breath smells so good? Oh, God! What is happening to me? umayos ka nga, Genevieve!

"Ano ba!" protesta ko nang matauhan ako. Sinubukan kong kumalas mula sa pagkakahawak niya pero nawalan ako ng balanse. Napasigaw ako nang maramdaman ko ang pagbagsak ko sa matigas na sahig. Naging suporta ko pa ang kanang kamay ko kaya nasa kanya lahat ng puwersa ng katawan ko dahil sa pagbagsak.

Packing tape! Ang sakit!

Napapikit ako ng mariin at napakagat ng labi.

"Hoy!" tawag ko sa kanya nang makita kong palabas na siya ng CR na para bang walang ginawang masama sa 'kin. Wow! What a responsible, gentleman!

Tumigil naman siya sa paglalakad pero hindi siya lumingon. Ano ito bastusan? Tatakasan niya ako pagkatapos niya akong saktan? Aba! Hindi naman yata puwede iyon! I need justice!

"Kasalanan mo ito! Ano tatakas ka?! Sino ka ba kasi?! Bakit ka ba kasi nakikialam?! Ha?! Pakitang-tao, ganoon?! Hindi bagay sa 'yo! You're such a heartless jerk! You bastard! Panagutan mo ko!"

It's his fault, anyway. Ang sakit kaya. Ang kati at sakit na nga ng buo kong katawan, dadagdagan pa ng kamay kong ito. Hindi iyon fair. Masyado na akong nahihirapan. Huwag naman ganoon. Kayo kaya rito sa posisyon ko ngayon, ano?

Handa na sana akong tumayo nang maramdaman ko ang pagbuhat niya sa 'kin.

What the packing hell?

"Hoy!" sigaw ko habang ginagalaw-galaw ang katawan ko at sinusuntok ang likod niya para makawala sa kanya pero wala iyon silbi. Buwisit na lalaking ito! Lalo lang akong pinapahirapan! "Ano ba! Saan mo ako dadalhin? Bitawan mo nga ako!" Napansin ko sa nilalakaran niya na nakalabas na kami ng CR at rinig na rinig ko na ang ingay ng mga estudyante. Oh, crap! This is so fucking embarrassing!

My body is covered with itchy and painful hives. I have a broken hand. My whole body is still wet and this stranger is carrying me on his shoulder.

Wow, what a torturous scene!