Save Me | TAEKOOK |

|Kar|

Medyayı kesinlikle ama kesinlikle izlemenizi tavsiye ediyorum. Resmen hayalimde yarattığım Jungkookla örtüşüyor 🖤

İyi okumalar..

" Canım?"

Kapıdan seslenen Jungkookla bir ipin birbirine dolanması gibi karışmış olan düşünceli gözlerimi ona çevirdim.

" Başlayalım mı?"

Hala ona donukça bakarken kafamda tek bir soru vardı.

Jungkook bu oyunun neresindeydi?

__________

" Taehyung?"

Yutkunup kendime gelmeye çalışarak ayağa kalktığımda garip bir şekilde bana bakmaya başladı.

" Sorun ne?" Derken silkelenip gülümsemeye çalıştım.

" Sorun-.. yok."

Bir süre emin olmak istercesine baksada bir şey demedi.

" O halde başlayalım." Dediğinde onaylayıp yavaşça oraya doğru yürüdüm. O da önüne dönüp ofise doğru yürürken arkadan onu süzdüm.

Esnek kumaş bir pantolon ve beyaz hafif bol bir gömlek giymişti. Saçları hala ıslaktı ama o bunu pekte takıyor gibi durmuyordu. Ofise girmeden önce bana bir terlik verdiğinde alıp çıplak olan ayaklarıma geçirdim. Geçmem için yol verdiğinde içeri girdim. O da kapıyı kapatıp arkamdan geldi.

" Kanepeye geç." Dediğinde bir şey demeden kelebek tablosunun altında ki kanepeye oturdum. Jungkook masasının üzerinden bilgisayarını alıp gelirken onunla ne yapacağımızı tahmin ediyordum.

Bilgisayarı sehpaya bırakıp karşıma bir sandalye çekerek oturmuştu. Yüzünde ki ciddiyetlik tek kaşımı kaldırmama neden olmuştu. Çünkü sanki karşımda ki kişi Jungkook değilmiş gibiydi.

" Konuşmakta zorlanıyorsun ama yine de konulabildiğin kadar konuşmak istiyorum. Ve konuşurken karşında sevgilin değil de bir doktor varmış gibi düşünmeni istiyorum." Dediğinde gözlerimi kırpıştırdım şaşkınlıkla. Ama benden cevap beklediğini gördüğümde kafamı salladım.

" Pekala.. geçmişinden, annenden, ona olan nefretinden ve tensel sorunlarından bahsetmiştik. Peki.." deyip gözlerini gözlerimde gezdirdi.

" Şuan nasıl hissediyorsun?"

" Anlamadım?" Dedim kaşlarımı çatarak.

" Yani.. Hayatında bir şeyler değişti. Ve duygularının da değiştiğini hissediyorum. Mesela dün.. Dün o herifi gördüğün an panik atak geçirirsin sandım ama olmadı. Güçlü bir şekilde içeri girdin. Ağlamanın güçsüzlük olduğunu söylemiyorum ama Jiminle yaşadığın sorundan sonra ağlamamıştın. Sen sesini göz yaşlarıyla duyurmadan yana olan bir insansın. Ama yapmadın. Bir şeylerin değiştiğinin farkında değil misin cidden?"

Afallayarak ona baktım. Söylediği şeyleri yaptığımın farkında bile değildim ama galiba öyleydi. Dediği gibi her halta ağlayan bir insandım. Bir erkeğe göre fazlasıyla göz yaşı döküyordum ve bu beni rahatsız ediyordu. Ama Jimin'in karşısında bunu yapmamıştım. Veya dün içeri girerken bir sorun yaşamadan girmiştim.