She's Back !

Chapter Forty Five

Its been a week since nagkita kami ni Miro. Parati na yata siyang nawawala. Ganun ba siya ka busy? After that kasi hindi ko na siya nakita pa. Hindi rin siya pumapasok sa school at sa klase namin. Hindi rin siya binabanggit ng mga kaibigan niya. Gusto ko sanang magtanong kung nasaan siya o bakit hindi siya pumapasok pero hindi ko magawa. Nahihiya ako. At tsaka who am I to ask?

Same for Isabela. Isang linggo ko narin siyang hindi nakikita. Hindi niya rin hinahanap si Miro sa amin. Hindi kaya magkasama sila? I made a face sa naisip ko. Sana naman hindi.

"Thinking of him?" Napaangat ang tingin ko sa nagsalita. "What? Who?" Sagot ko naman. He sit in front of me.

Nandito kami ngayon sa isa sa mga bench dito sa school. Wala pa yung dalawa kong kaibigan. Maaga lang siguro ako kaya ganun.

"You really want me to answer that?" He ask me while scanning my face. Syrus is creeping me out.

"I dont know what you're talking about. Ba't ikaw lang mag isa?" Pag-iiba ko ng usapan.

Of course I know who's he talking about. For this kind of talk I am not stupid enough not to know what or who is he talking about.

Am I that obvious to Syrus na alam na alam niya yung mga nasa isip ko? Or is he some kind of vampire? Malay ko.

He just shrugged at my question. "Diverting the topic eh?" Sabi niya.

Eto na naman siya eh. Hindi talaga ako titigilan nito. Ba't ba ang interesado niya sa topic na to? Tiningnan ko naman siya ng masama. What do you want Syrus?"  I asked arms cross.

Nginisihan lang naman niya ako.

"Just admit it H. You miss him" pagpupumilit niya pa. I sigh. "I don't. Kaya tigilan mo ko." Sagot ko sa kanya at tiningnan siya nang maigi. Tiningnan niya lang ako pabalik nang may pagdududa. Ayaw talaga niyang maniwala eh.

Napapailing nalang ako at kinuha ang librong nasa harapan ko at nagbasa. I just heard him chuckled.

Siraulo!

All my classes went smoothly. After my class dumeretcho na ako ng uwi. Nag aaya pa sana sila Keira na gumala but I dont have the mood to do so. Wala akong gana. All I wanted to do is go home and feel the softness of my bed. Isang linggo narin akong ganito.

Isang linggong wala sa mood mamasyal o makipagsabayan sa mga kaibigan ko. School at bahay lang ang nagiging routine ko for the whole week.

Its almost three weeks pero hindi ko parin siya nakikita. Kahit anino malang niya, wala. Sumasabay na rin ako minsan kina kenneth to get some informations of his whereabout pero kahit sila hindi pinag-uusapan si Miro.

I hate to admit it and I dont wanna admit it but I think I miss him. I want to see him, to smell his manly sweet scent. Its almost three weeks pero parang isang taon ko na siyang hindi nakikita. Yung feeling na ang tagal tagal na niyang nawala.

Bakit ba bigla nalang na gusto ko siyang makita? Makasama. Mahawakan. Mayakap. Damn it. I really miss him so bad.

But isn't its too late? Hindi ba't huli na ang lahat? Paano pag hindi ko na talaga siya makita pa. Paano pag hindi na siya bumalik at tuluyan na niya akong binitawan? Paano kung sa pagbabalik niya nakamove on na pala siya? Na may mahal na siyang iba? Na nakalimutan na niya ako?

May pag asa pa ba ako? Kami? Magkakausap pa kaya kami? Babalikan niya pa kaya ako?

Ang dami daming tanong ang nasa isip ko. Pero kahit isa dun wala akong maisasagot. I'm really stupid. Ngumiti ako ng mapakla.