Kryjąc się w Łanie Zbóż (życie Słowian)

Zapleciny/Wiankowiny

~~Vita Maiorum~~   

Jak już dowiedzieliście, do siódmego lub dwunastego roku życia dziecko nosiło imię ochronne. Teraz czas na opisanie żeńskiej uroczystości nadawania prawdziwych imion. Zapleciny sprawiały, że dziewczęta stawały się pannami, przygotowywanymi do przyszłego zamążpójścia. Tak jak chłopcy, dziewczyny otrzymywały właściwe imiona , pełniące funkcję wróżby na całe życie. Imiona te były silnie powiązane z magią i ówczesnymi zwyczajami.

 Imiona kobiece tworzono zazwyczaj poprzez dodanie końcówki -a, choć warto pamiętać, że były one wymyślane również w oparciu o człony typowo żeńskie: wola, cześć, wieść, włość, żyźń (urodzajność).  Obrzęd Zaplecin polegał na symbolicznym zapleceniu warkocza na głowie dziewczynki przez starsze kobiety ze wspólnoty, któremu towarzyszyło również dekorowanie dziewczęcej głowy symbolem dziewictwa czyli wiankiem. 

Dziewczęta stawały się pełnoprawnymi członkiniami wspólnoty. Pomimo jeszcze  młodego wieku, od czasu  wiankowin należało zachowywać się już jak na dorosłą członkinię wspólnoty przystało. W wypadku postrzyżyn istotny był akt poddania się woli ojca i przyjęcia na siebie męskich obowiązków, który wyrażany był w formie symbolicznego obcięcia włosów. W wypadku płci pięknej wiankowiny odnoszą się do symboli dziewczęcej niewinności czyli wianka i warkocza. Współcześnie w kulturze ludowej zachował się gdzieniegdzie zwyczaj rozplatania lub nawet ścinania warkocza podczas wesela.  
 

 Dziewczętom zaplatano symbolicznie warkocze  dopiero, gdy miały 9 lub więcej lat. Bardzo często z wiankowinami czekano do czasu, aż dziewczyna zacznie miesiączkować, czyli mieć tzw. księżycowe dni.  Po zapleceniu warkocza dziewczęta zostawały same (nawet starsze kobiety nie mogły w tym uczestniczyć) i zakopywały w ziemi kukłę poświęconą jednej z bogiń. Ofiarowały się wtedy pod opiekę różnych bogiń płodności. Następnie to była wielka uczta i zabawa do białego rana.