(Υπό Διόρθωση) Το Παιχνίδι Του Δολοφόνου

Μέρος 24 Α

Λευκοί τοίχοι και έντονα φώτα.

Σκιες που πάλλονται σε κενούς διαδρόμους.Ανθρωπινες σκιές που περνούν μέσα από τοίχους, κάποιες υπερβολικά ψηλές,άλλες κοντές.Δεν έχουν χαρακτηριστικά,είναι μόνο ένα σκοτάδι με τη φιγούρα ανθρώπινη.Αιωνιες.Ακακες(;).

Και φωνές.

Ομιλίες.Πολλοί άνθρωποι μιλούν μαζί μα δεν ξεχωρίζονται οι λέξεις.Μια βουβή πανδαισία που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια βαβούρα.

Κάποιοι βιάζονται.

Άλλοι μιλούν αργά.

Κάποιοι φωνάζουν.

Άλλοι ψιθυρίζουν.

Από μια περαστική σκιά ακούγεται μια καθαρή ομιλία,σαν να έρχεται από μακριά.Πλησιαζει...

"...είναι καλό κορίτσι.Ησυχη και αιθέρια,σαν άγγελος.Πραγματικα καμία φορά..."

...και φεύγει.Μια άλλη ανθρωπόμορφη σκιά πλησιάζει με αργά βήματα,σαν να πονούν τα πόδια της...

"...πίστευα πως θα έβγαζες φτερά και θα πετούσες ένα ξημέρωμα, χωρίς να πεις αντίο..."

... πέρασε μέσα από έναν λευκό τοίχο παίρνοντας την ομιλία μαζί της.Μια τρίτη ομιλία, από μια σκιά που περπατά σκυφτή...

"...αυτή είναι η ______,η φίλη μου και η συνεργάτιδά μου για την ώρα.Θα σου κάνει την εξέταση.Ελα τωρα, μην ανησυχείς!Θα στέκομαι ακριβώς εδώ.Δεν πάω πουθενά!Στο υπόσχομαι..."

"...άκουσέ με πολύ προσεχτικά.Θα σταματήσω να πηγαίνω εκεί.Βρηκα ένα καλύτερο μέρος..."