Hayat hiç bir zaman adil olmamıştı. Bazı insanlar vardı, kendi yağında kavrulan elinde ki ile yetinebilen. Bazı insanlar vardı elindekinin değerini bilmeyen hep daha fazlasını isteyen.
İşte Korel ve Yusuf'un hikayesi böyle başladı. Elindekilerle yet...
Bölümü biraz geç yayınladığım için kusura bakmayın lütfen. Düğünümüz var ve ben bu hafta çok yoğunum.Genelde bölüm günleri iki günde bir oluyor fakat böyle aksamalar olduğu zaman sizlere haber vermek için Instagram sayfamızı kullanıyoruz.O yüzden sayfamızı takipte kalın ve bölüm hakkında bilgileri öncede alın😊
Instagram sayfamızın linki bio'da😉
Yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen 😘😘
Bayram demek neşe demekti,sevinç demekti.Mutluluk demekti.Ramazan ayından sonra gelen o kutlu gün heyecan demekti fakat Sağcı ailesi için artık öyle bir gün değildi.Dört yıl önce o elim kazada Sezer beyi kaybettikleri günden beri değildi.
Bir bayram sabahı kalkmış ve büyük bir hevesle aldığım kıyafetleri giymiştim.Babam sabah namazına gitmişti bile annemin zoruyla yataktan kalkıp üzerimi giymiş ve kahvaltı için mutfağa geçmiştim.Tam o sıra gelen telefon ile günümüz, hayatımız hatta yıllarımız mahvolmuştu.
Babam daha bayram namazını dahi kılamadan bu hayata gözlerini yummuştu.Camiye gitmek için evden çıkarken arabasını almıştı,genelde mahalle camisinde kılmak yerine arkadaşının imam olduğu camiye giderdi.İşte ne olduysa orada olmuştu. Eve gelen bir telefon ve bütün aile apar topar soluğu hastanede almıştık.
Babam bayram sabahı hakkın rahmetine kavuşmuş ve bizi öylece gerisinde bırakmıştı.Sonradan öğrendik ki kazaya sebep olan bulunmayan bir tırdı.Başlarda kazaya sebep olan adamın korktuğu için saklandığını düşünmüştüm.Aradan bir kaç ay geçmiş ve tır şoförü yakalanmıştı fakat kefalet ile serbest kalmıştı.Bir canı ailesinden hayatından söküp almış ama para ile serbest bırakılmıştı.İşte adalet buydu,para ile satın alınabilen bir sistem.
Şimdi anlıyordum işte,neden serbest kaldığını.Arkasında duran birileri vardı.Onlar babamın ölümünün sır olarak kalmasını ön görmüşlerdi ama unuttukları bir şey vardı o da babamın çok zeki bir adam olduğuydu.Bana bıraktığı bilmecede bir ipucu vardı ve ben bunu bulup sonuca bir adım daha yaklaşacaktım.
Bugün bayram sabahı olduğundan babamın bıraktığı notu daha sonra düşünmeye karar verdim.Aslında şimdi araştırıp bulmak istiyordum ama Yusuf dün gece bize geleceklerini söylemişti.O yüzden önce kabristana gidecek sonra da eve gelip Şadoğlu ailesini bekleyecektim.
Aynandan son kez kendime baktığımda tatmin olmuş bir vaziyette odamdan ayrıldım.Giydiğim siyah elbisemin altı kısımları beyaz ve volamlıydı.
Üzerine taktığım gri şal ise hem kabristana uygun hemde ruh halime uygundu.Babamı kaybettiğim gün yeni ve renkli kıyafetler giymek istemiyordum.Bugün her ne kadar bayram olsa bile.
Salona geldiğimde annem ve teyzemin beni beklediğini gördüm. Anlaşılan çoktan hazırlanmışlardı. Onları daha fazla bekletmemek adına ayakkabımı da giyip hep beraber evden çıktık,teyzemin arabasına binip kabristana doğru yol aldık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
