V.o.o.d.o.o ✓

πέντε

×Bakugou'dan

"Ne oluyor böyle..." Hemen yanımda duran ağaca tutunup destek alırken fısıldadım  kendi kendime. Evin yolunu tutmuştum fakat yine başlamıştı. Elim midemden ayrılmıyordu ve gözlerimi ağlamamak için sımsıkı yumdum. Sabah ki ağrı yine saplanmıştı karnıma.

Yavaş adımlarla yaklaşıp sırtımı ağaca dayadım ve ağacın dibine, çimenlere oturdum. Ne sikim dönüyordu burada?

Başımı havaya kaldırıp gözlerimi araladım. Sanki defalarca kez bıçaklanıyormuşum gibi hissediyordum. Dizlerimi kendime çekip titreyen bacaklarıma sarıldım. İnlememek için kendimi kasıyordum fakat bu imkansız gibiydi. Kalbim rahatsızlıktan dolayı sıkışıyordu ve öleceğimi hissettim.

Sanırım her şey buraya kadar...

"Hey." Tanıdık gelmeyen bir ses kulaklarımı doldurdu. Bakışlarımı sesin geldiği yöne çevirip gelen kişiye baktım.

Sürekli aptal brokoli çocuğun yanında takılan kızıldı bu. Adı sanırım... Ugh, hatırlamıyorum.

Beni böyle görmesine izin veremezdim. Bu yüzden ağaca tutunup kalkmaya çalıştım fakat ağrı yüzünden tekrar yere düşmüştüm.

"Yavaş ol..." Sakinleştiren sesi kulaklarımı doldururken kaşlarımı çattım. Ona ne oluyordu ki? Yaklaştı ve ellerimi tutup kalkmama yardım etmeye çalıştı. Göğsünden tutup onu kendimden uzaklaştırdım.

"Ölmek istemiyorsan siktir git..." Acıdan dolayı boğuk çıkmıştı sesim.

Uzaklaştı ve kırmızı, şaşkın gözlerini üzerime sabitledi. Beklemiyordu bu tarz bir tepki. Daha sonra beni görmezden gelip duygusuzca elini siyah çantasına soktu.

Karnımdaki acının yanına bir de bacaklarımdaki acı eklenince göz yaşlarımı, dolan gözlerimde daha fazla tutamamıştım. Çok acıyordu... Sırtımı hızlı bir şekilde ağaca çarptım.

Ellerimle yanaklarımı sıyırıp çeneme kayan göz yaşlarımı gizlemeye çalıştım.

O tür bir salağın önünde ağladığıma inanamıyordum...

"Bakugou..." diye fısıldadı kızıl saçlı. Yüzünde endişe dolu bir ifade vardı.

Hayır, herkes tarafından küçümsenip acınan birisi olmak istemiyorum... Çantasındaki ellerini dışarı çıkardı ve yaklaşıp yüzümü elleri arasına aldı.

Böyle bir durumda sıcak ellerine ihtiyaç duymuş gibi hissediyordum. Bu yüzden sesimi çıkarmayıp göz yaşlarımı silmesine izin verdim.

Fakat şimdi fark ettim de... Ağrı kaybolmuştu. Bana yaklaşmış olan kızılın omuzlarını tutup kendimden sert bir şekilde ittirdim.

"Bana dokunma," dedim hızlıca ona arkamı dönerek. Sulanmış olan gözlerimi elimin tersiyle sildim.
"Bundan da kimseye bahsetme."

Daha sonra ona konuşma fırsatı vermeden oradan uzaklaştım. Eğer bunu birilerine anlatacak olursa onu öldüreceğim. Pekala, vücut yapısı olarak benden daha uzun ve iri olabilirdi. Fakat benden daha güçlü olduğunu sanmıyorum.

Sadist Kirishima oldu biraz. Neyse yine de angel. ♡