𝓗𝓸𝔀 𝓽𝓸 𝐋𝐎𝐕𝐄 𝔂𝓸𝓾 𝐁𝐀𝐂𝐊?

🍃HTLYB 43🍃

"Just do everything doc." I'm still confused why my mommy and daddy is crying so hard. Mamatay na ba ako? Pero... I still have dreams. Marami pa akong pangarap para sa sarili ko. Bata pa ako para mamatay. Pero kung mas lalo akong mag papaapekto sa sakit ko ay walang mangyayari, kaya as much as possible ay kailangan kong maging positive at matatag para sa kanila. Lalaban ako no matter what happens.

"Yes we will do everything. Ito iha, I will give you a watch to monitor your heart beats where ever you go. And try downloading an app that can monitor your heart beats para pag nakalimutan mo isuot ang relo na ito ay may isa ka pang extra okay?" Sabi ni Doc kaya tumangon ako. May ibinigay siya sakin na isang sky blue na watch at itinuro niya sakin kung paano ito gamitin. I was so impressed that time kasi ngayon lang ako nakikita ng ganon haha. And the thing is yung color nung watch ay sky blue. Everyone knows how much I love sky blue hihi.

After ng check up ko ay lumabas na kami sa 'what is love hospital' pero bago kami umuwi ay dumaan muna kami sa 'Fake Love coffee shop' para bilhan si Oppa ng favorite niyang coffee.

"Mommy at Daddy pwede po bang huwag natin sabihin ito kay Oppa? Pwede po ba atin-atin nalang ito?" Tanong ko kayla mommy. Napatingin sakin si mommy habang si daddy naman ay panandaliang lumingon sakin bago ibinalik ang tingin niya sa kalsada dahil nag dra-drive siya

"Why sweetie? Mas mabuting alam ng kuya mo para maprotektahan ka niya." Takang tanong ni Daddy at ramdam ko kung paano humigpit ang yakap sakin ni mommy dahil nakakandong ako sa kaniya.

"Dahil ayaw ko pong maging pabigat daddy! Ayaw ko pong mag-alala siya dahil sakin." Naiiyak na ako dahil feeling ko ang bata bata ko pa pero sobra na akong pabigat sa mga magulang ko dahil sa sakit ko na ito. Maraming tao sa mundo pero bakit po ako? Ba't ako pa po. I was a simple girl hoping that i will spent the rest of my life with my family pero paano ko pa iyon matutupad dahil sa sakit na to.

"Shhh... Don't cry my sweet little baby.. Kahit kailan man ay hindi ka naging pabigat samin. Dahil obligasyon namin na alagaan ka kaya huwag mong iisipin na pabigat ka dahil hindi. Okay? If that's what you want. Sige hindi namin sasabihin sa kuya mo at hahayaan nalang namin na ikaw ang mag sabi. Pero just please sweetie huwag mong itago ito ng matagal sa kuya mo dahil kahit anong gawin mong pag tatago sa sakit mo ay malalaman at malalaman rin niya ang tungkol diyan. Dahil walang sekreto ang hindi na bubunyag okay?" Sabi ni mommy at pinunasan ang mga luha ko. Napatango nalang ako at ngumiti ng pilit.Tama si mommy. Walang sekreto ang hindi na bubunyag.

《End of the flashback》

Hanggang ngayon hindi parin ako naooperahan dahil umi-epekto naman yung mga gamot na ibinibigay sakin ni doc pero I don't know kung anong nagyayari ngayon kung bakit bumabalik itong muli. I guess kailangan ko na yata mag pa opera pero not now. Huwag muna ngayon, marami pa akong kailangang ayusin at hindi pa ako handa kasi aba malay ba natin kung maging successful yung operasyon o hindi. Im scared to the fact na may chance akong mamamatay pag nag pa opera ako. Pero I have to take the risk kung gusto ko pang mabuhay

Iiisip ko parin kung kailan ba ako magiging handa sabihin kay oppa ang tungkol sa sakit ko. Ay mali hindi lang pala kay Oppa kundi pati din kayla Unnie at Yelle.

Speaking of Yelle kamusta na kaya siya? Okay lang kaya siya? Kasi last time tuwag sakin sila tito wala na akong balita sa kaniya. I do miss my bestfriend.

Kahit na masakit sakin sabihin ang mga salitang iyon sa kaniya ay hindi ko parin maiiwasan na hindi madisappoint sa naging desisyon niya. She promised to me that she will figure out things muna pero nagulat nalang ako nung inanounce ni pendelton na sila na. Kaya lang naman naging ganon ang reaksyon ko dahil ayaw ko siyang masaktan. Ayaw ko makita na isang araw na pagsisihan niya ang desisyong ginawa niya.

Pero tama siya buhay niya yon at wala akong karapatang pakialaman ang mga magiging desisyon niya pero kaya ko lang naman ginagawa yon kasi I want the best for her. She deserves to be happy. Hindi niya deserve ang masaktan.

Oo nga pala sabi nila mommy makakalabas na daw ako dito mamaya. Pero sinabi ko sa kayla mommy na sa condo oo muna ako mag iistay dahil hindi ko pa kayang harapin si Oppa. Peste naman kasi bat ko ba kasi siya tinakbuhan!? Oo nga pala inatake pala ako non.

And they still bombard by texting me or chatting me pero ni isa wala akong sinagot. I'm not ready....

Hindi pa ako handa na malaman nila ang sakit ko. Ayaw kong kaawaan nila ako kaya as much as possible I try my best to act normal when Im with them. Honestly alam to ni Yelle dahil na ngako kaming dalawa sa isa't isa na wala kaming sekreto na itatago pero seems like nakalimutan na niya ang tungkol sa sakit ko which is a good thing dahil sila mommy at ako palang ang nakaka-alam.

Kaya I do everything to enjoy my life. I do what normal peoples do. I tried challenging my self para itest kung hanggang saan lang ang kaya ko. Malay niyo isang araw kunin na ako ni lord kaya I must live my life to the fullest! Pero syempre sana huwag muna dahil hindi pa ako handang iwan sila. Atsaka hindi ko pa nakikita si Alexy.

Sa isang banda naiisip ko ano na kaya itsura ni alexy ngayon. Mas lalo ba siyang gwumapo? Minsan pa nga iniisip ko na baka nasa tabi tabilang siya o di kaya kilala ko o baka nakakasama ko na siya ng hindi ko namamalayan.

Hays... Kung ano ano na naman ang iniisip ko. Dapat ang iniisip ko ngayon kung paano ako magpapaliwanag kay oppa. Kung ano ang idadahilan ko sa kanila kung bakit ako nawala ng dalawang araw. Huwaahhh! Lagot ako nito huhu. Knowing Khai-Khai oppa hindi niya ako titigilan hangga't sa magsabi ako ng totoo. Huwahhh anong gagawin ko? Im so doomed bukas.

Having these kind of disease is a very challenging one.Yeah i take this as a challenge because I will do everything to accomplish it pero alam ko na siya basta basta masosolved dahil maraming prosesong pagdadaan hindi kagaya ng math porblem na agad nang masosolved kung alam mo ang tamang formula.

°♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡°

Hi mga bebs!
Kamsa sa patuloy na pag suporta sa story namin! We really appreciate it ng bonggang bongga❤

I just want to say na baka tuwing weekends nalang kami makapag ud kasi you all know naman yung life ng isang students. So as of now medyo madaming gawain kami sa school. Sana maintindihan niyo❤.