Sen Geldin Bahar Geldi - Mevsim Serisi 2 (Kitap oldu)

9. Bölüm

“Onun tekrar hayata tutunmasını sağlayacak bir şeye ihtiyaç var.”

“Bende bunu düşünüyorum ama aklıma hiçbir şey gelmiyor.”

“Onun için özel olan bir eşya… Babasının bir sözü… Ne bileyim onu sarsıp kendine getirecek bir şey…”

“Haklısın.” diyerek sıkıntıyla iç çekip, uyuyan kıza bakmıştı. “Anne hadi sen biraz dinlen. Ben ilgilenirim.”

“Ben iyiyim.” diyerek oğluna gülümsemişti.

“Gözlerin hiç öyle demiyor. Hem benim kontrol etmem gereken birkaç dosya var. Zaten geç yatacaktım. Hem işimi yapar hem de Ayaz’ı kontrol ederim.”

“Tamam o zaman. Hadi sana kolay gelsin.”

“Sağ ol annem.”

Annesinin ardından dalgın şekilde bakarken aklında Ayaz’a neyin iyi geleceğinin düşünceleri dönüp duruyordu. Ama bir türlü gerekli şeyi bulamıyordu. Kafası çatlama noktasına geldiği an gerekli olan şeyi de bulmuştu.

Şimdi işine dönebilirdi. Kafasındaki fikrin rahatlığıyla her şey daha kolay hallolmuş ve işini de bitirmişti. Ayaz’da sakin bir uykuda olduğuna göre biraz dinlenmekte sorun yoktu. Yandaki kanepeye uzanmış ve anında uykuya dalmıştı.

***

“Sen daha yatmadın mı?”

“Seni bekledim. Ayaz nasıl?”

“Aynı.” derken sıkıntıyla iç çekmişti.

“Elimizden bir şey gelmemesi beni çok üzüyor.” derken karısının hüznüne ortak olmuştu.

“Doğru söze ne diyeyim ki…”

“Okulların açılmasına da bir şey kalmadı. Böyle giderse kayıt yaptıramayacak.”

“Şimdi üzüntüsünden hiçbir şeyin farkında değil. Kendine geldiğinde bu onun için çok kötü olur. Ne yapacağız hiç bilmiyorum Kutay.”

“Ayaz güçlü bir kız. Bunu aşmasını umuyorum.”

“Bende hayatım.” deyip yatağa uzanmış ve sevdiği adamın güven veren kollarına sığınmıştı. “Ben, o kızı çok sevdim Kutay. Onun iyi olmasını istiyorum.”

“Ayaz özel biri. Bunu anlamak için ona bir kez bakmak yeterli.”

“Umarım yanımızda kalacağı süre boyunca ona verdiğimiz değeri hissettirebiliriz.”

“Senin bunu başaracağına eminim bir tanem.” diyerek saçlarına küçük bir öpücük bırakmıştı. “Hadi artık uyu. Gözlerin kıpkırmızı olmuş.”

“Tamam.” dedikten sonra uysal bir kedi gibi sokulduğu kucakta uyuyakalmıştı.

***

Gözlerini açtığında sabah olmuştu. Ayaz’ın kıpırtılarına bakılırsa uyanmak üzereydi. Uyandığı anda artık onun tekrar uyumasına izin vermeyecekti. Gidecekleri bir yer, görecekleri kişiler vardı. Ve Ayaz ne derse desin bugün bu ziyaret yapılacaktı.

Yatağın kenarına geldiğinde genç kız gözlerini aralamış, sessizce ona bakıyordu.

“Günaydın Ayaz.”

“Gün…aydın…” diyebilmeyi zor başarmıştı.

“Bugün gün gerçekten aydın olacak. Ama bunun için hemen yataktan kalkmanız gerekiyor.”

“Ben… Ben uyumak istiyorum.”

“Yeterince uyudunuz küçükhanım. Artık silkelenme zamanı.”