Psikopat Kız ( 37. Bölüm )

9.9K 466 7
                                    

 Etrafıma baktım cidden iğrenç bir yerdi.  Sigara ve içki kokusu. İçki kokusundan nefret etmem hatta içkide içerim ama sigarayla beraber koku karışınca iğrenç olmuştu. Üstelik ortada dans edenlerin bağzılarının ter kokusuda geliyordu. Şuan kusmamak için kendimi zor tutuyordum. Ben bunları düşünürken arkadan bir erkek sesi geldi.

" Ovv Emir Barbie bebeğinide getirmişsin işin bitince birazda ben oynayabilir miyim ? "  dedi. Adama bakmak için kafamı kaldırdığımda şok oldum.

" Bu o " diye bağırdım heycan ve korku karışımı sesimle.  Emir bana şaşkın bir şekilde bakıyordu bende devam ettim.

" BU beni takip eden adam dün gece benim balkonumdaydı ve bu gün beni okula kadar takip etti " dedim. BU adam belkide Emir haklıydı bana zarar vermek isteyen çok kişi var ve ben mal gibi bunu merak edip buralara kadar geldim belki şimdi başım daha çok belaya girecek off ne kadar salağım.

" Emin misin Gizem " diye sorde Emir çok sinirliydi. Ben de başımı evet anlamında salladım. Sinirle ayağa kalktı ve adamın suratına yumruğu geçirdi. Etrafımızda bir sürü kişi toplanmıştı. Emir adamı öldürmek istercesine yumruklar atıyordu. 

" Emir yeter " dedim sinirle bana baktı. Belkide haklıydı o beni korumak için bu adamı dövüyordu ve ben onu durduyordum.

" Karışma GİZEM " diye bağırdı. Etraftaki çoğu kişi bana bakıyordu. Emir ayağa kalkıp adamın karnına iki tekme attıktan sonra elimi tutup dışarıta çıkardı. 

EMİR ELİMİ TUTTU.

 Şaşkın bir şekilde beşinden gidiyordum. Ağzımı açmak istemiyorum çünkü şuan çok sinirli ve ben ağzımı açarsam daha da sinirlenecek. Arabasına bindiğimde bile susuyordum. Ne diyeceğimi bilmiyorum. Üzgünüm Emir sen haklıydın etrafımda bana zarar vermek isteyen bir sürü kişi var demek istemiyorum çünkü bunu dersem beni kendinden uzak tutmaya devam edecek ve ben onsuz yapamam.

" Geldik " dediğinde etrafıma baktım beni eve getirmişti.  Bir şey demeden arabadan indim ve eve doğru yürüdüm . Kapı sesi duyduğumda Emir'in arkamda olduğunu anladım.

" Sanırım senin için gitmem en iyisi olur " dedi.

" Ha " dedim şaşkınlıkla ne gitmesinden bahsediyor bu nereye gidecekti hemde beni bırakıp. Göz yaşlarımın aktığını hissettim. 

" Gitme " dedim ağlamaklı çıkan sesimle onun gitmesine ddayanamazdım zaten boktan bir hayatım vardı. Belkide okadar boktan değildi ama boktan bir geçmiş olanca boktan oluyordu.

" Senin için en iyisi bu " dedi tanrım dayanamıyorum cidden gidecekti.

" Ezgi beni bıraktı lütfen sende bei bırakma " diye yalvardım ilk kez Ezgi'den bahsediyordum. İstediği kadar yüzsüzlük olarak saysın  ama ben gitmesini istemiyorum ve bunu için ona saatlerce günlerce haftalarca yalvarabilirdim.

" Ezgi kim? " diye sordu. KOnumuz bu değilki konumuz senin gitmen diye geçirdim içimden. Biranda onun boynuna sarıldım ve ağlamaya başladım. Hoş zaten ağlıyordum ama şimdi sesli bir şek,ilde ağlıyordum.

" Benim geçmişim " dedim ve koşarak eve geçtim hala Ezgiyi kimseye anlatamazdım. Şimdi bile Emir 'e anlattığım için vicdan azabı cekiyorum.  Odama geçip saatlerce ağladım. Odamın kapısı tıklandı ve babam içeriye geçti.

" Mektupları sen mi okudun " diye bağırdı. 

" Senin suçun " diye bağırdım. Emir'in gidecek olmasına sinirliyim ve bu siniri birinden çıkarmalıydım.

" Nasıl benim suçum Gizem sana her şeyi anlattım. "  dedi. Göz yaşlarım akarken bir kahkaha attım. Beni gören deli sanardı.

" SEn sırf üvey anneme yanında olduğunu göstermek için benim hayatımı maf ettin BABA " diye bağırdım karşımda verecek cevap bulamıyordu. Sinirimi atamamıştım. Bunca yıl yaşadıklarım duygularım düşüncelerim hepsi siyahın içinde boğuluyordu. Bende siyahtım ama tek bir parçam küçücük parcam beyazdı. Tek bir parçam ter temizdi. Geçmişte iyi biri değildim. Vurdum kırdım dağıttım insan yaraladım hatta bir keresinde hırsızlık bile yapmıştım. Evet ben hırsızlık yaptım ve bu her aklıma geldiğinde geçmişime lanetler savuruyorum. Ben bir insanın hakkını çaldım. Zor durumdaydım ama genede farklı şekilde para bulabilirdim. Ben sırf  kendime zarar gelmesin diye yaptım ama bunu her düşündüğümde çıldıracak gibi oluyorum.

" Ben bunca yıl ne yaşadım ne yaptım hiç bilmiyorsun ilk anne baba dediğimde bile yanımda yoktun yanımda kim vardı biliyormusun bakkal amca Ayşe teyze Emine hala sen nerdeydin senin yüzünden annemde yoktu yanımda" göz yaşlarım akıyordu tekrar konuşmaya başlamak için derince bir nefes aldım.

" Artık istemiyorum seni bunca yıl beni koruyup kollamadın şimdide kollama  şimdi seni terk edeceğimi filan sanıyorsan yanılıyorsun bir yere gitmiyorum ama sen artık bana karışamazsın ne istiyorsam yapabilirim aynı sokakta yaşadığım yıllar gibi eğer ağzını açarsan annemin yanına giderim " diye bağırdım. Moralim çok bozuktu Emir gitsin istemiyordum nereye gidecekti. Off hayır bu olamaz. 

Psikopat KızHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin