🍃ရြက္​​ေႂကြ🍃🍃ရွက်ကြွေ🍃(completed)

{၁၂}

Zawgi...

"ဟူး....အခုမွပဲနားရ​ေတာ့တယ္​..."

ရတု ဂ်ဴတီကုတ္​​ေလးကိုခြၽတ္​ၿပီး stand
​ေပၚတင္​ကာ...ျငီးျငဴလိုက္​သည္​.....
​ေန႔ညမနားတမ္​း​ေျပးလႊားထားရသည္​မို႔
...ခပ္​ႏြမ္​းႏြမ္​းမ်က္​ႏွာထက္​အျပံဳးတို႔​ေပ်ာက္​
ဆံုး​ေနခဲ့သည္​မွာၾကာ​ေလၿပီ....

ဒီ​ေန႔​ေတာ့ျဖင္​့....က်န္​အလုပ္​မ်ားကို
တစ္​ဦးတည္​း​ေသာ စိတ္​ခ်ထားရသည္​့
ဆရာ၀န္​​ေလး ျမတ္​မင္​းထံအစစအရာ
ရာ လႊဲကာ...သူအိမ္​ျပန္​နားမည္​ျဖစ္​
သည္​....

မနားလို႔လည္​းမရ​ေတာ့..မ်က္​တြင္​းမ်ား
အကြတ္​လိုက္​ညိဳလ်က္​..ခပ္​ယဲ့ယဲ့သာက်န္​
​ေတာ့​ေသာ သူ႔ကို..အျခားဆရာ၀န္​မ်ား
ကပင္​....အတင္​းအက်ပ္​နားခိုင္​​ေနၾက​ေလ
ၿပီ....ထို႔​ေၾကာင္​့ ဒီည​ေတာ့ျဖင္​့ျပန္​နား
ကာ မနက္​ျဖန္​ ​ေန႔လည္​​ေလာက္​မွျပန္​
လာရန္​သူဆံုးျဖတ္​ခဲ့ျခင္​းျဖစ္​သည္​.....

အမွန္​ဆို....​ေမ​ေမသာလုပ္​ခိုင္​းရင္​ သူ
သည္​ ​ေဆးရ​ံုအုပ္​ပင္​ျဖစ္​​ေန​ေလၿပီ....
မိမိက အ​ေရးႀကီးဆံုးကိစၥမ်ားမွသာ...
လုပ္​ကိုင္​ရမည္​ျဖစ္​ၿပီး...ယခုသူလုပ္​​ေန
သလို အ​ေသးစားကုသမႈ​ေလးမ်ားကို..
လိုက္​လုပ္​​ေနစရာ​ေတာင္​မလို​ေပ...သို႔
​ေပမဲ့...အဲ့ဒီလို​ေအး​ေဆး​ေနခ်င္​လို႔...
သူဆရာ၀န္​လုပ္​ခဲ့သည္​မွမဟုတ္​ပဲ.....
ဘာပဲျဖစ္​ျဖစ္​ အ​ေျပးအလႊား ​ေဆးကု​ေန
ရသည္​ကိုပဲ သူက​ေက်နပ္​​ေနသူပဲ​ေလ..

"ဟင္​း...မိုးကလည္​းသည္​းလိုက္​တာ"

​ေဆးရံုအ​ေပါက္​၀၌ရပ္​ကာ..သူမ​ေက်
မနပ္​​ေရရြတ္​လိုက္​သည္​...မိုးရြာတာႀကိဳက္​
​ေပမဲ့လို႔...ထီးယူရန္​ပ်င္​းတက္​​ေသာသူ႔
အတြက္​..အစိုခံရံုသာ႐ွိသည္​မို႔...အနက္​
​ေရာင္​လက္​ကိုင္​အိတ္​​ေလးကိုရင္​၀ယ္​ပိုက္​
လ်က္​...ခပ္​လွမ္​းလွမ္​းက ကားစီ သူ​ေျပးရ
​ေတာ့သည္​......

"ဟူး...​ေတာ္​​ေတာ္​​ေတာင္​စိုသြားတာပဲ"

ကားထဲ၀င္​ထိုင္​လိုက္​ၿပီး...အိတ္​​ေလးကို
အျခားခုံဘက္​ပစ္​တင္​ကာ...ကား​ေလးကို
​ေမာင္​းထြက္​လာခဲ့လိုက္​သည္​.....