The White Curse (Gazellian Series #2)

Chapter 13

Chapter 13

I just found myself running out from the castle. Kailangan kong makarating sa Parsua sa lalong madaling panahon. I want to see King Thaddeus, the King I valued the most.

My second father and my protector. Hindi ako maaaring mag-aksaya pa ng mga oras, lalo na at kaunting araw na lamang ang ilalagi nito sa palasyo.

Mas binilisan ko pa ang aking pagtakbo hanggang sa makita ko na ang pila ng napakaraming karwahe patungo sa iba't-ibang karwahe.

Ilang hakbang na lamang ako dito nang nang makarinig ako ng maraming yabag ng kabayong patungo sa direksyon ko. Nang sandaling lumingon ako ay nanlaki ang aking mga mata dahil sa matinding pagkagulat.

Anong ginagawa ng mga kawal ng palasyo? Kilala ko ang nangunguna sa kanila, isa ang namumuno sa paghuli ng mga kriminal dito sa Lodoss.

Sinong kriminal ang hinahanap nila? Bakit wala akong nababalitaan sa palasyo?

Nagpatuloy ako sa paglalakad at nasa akto na akong makikipag-usap sa matandang kasalukuyang hinahaplos ang kanyang kabayo nang marinig ko ang sigaw ng isang kawal.

"Tumatakas ang babaeng lapastangan!"

Babae? Lumingon ako sa direkyson ng mga kawal. At bigla na lamang kumalabog ang dibdib ko nang makitang patungo ang mga ito sa aking kinatatayuan.

Are they after me? Anong kasalanan ang ginawa ko?

"Hulihin ang babaeng lapastangan! Gusto pa nitong tumakas!"

Natakot ang mga matatandang nagbabantay sa kanilang mga kabayo at kapwa ang mga itong yumuko sa takot na baka madamay.

Agad bumaba ang dalawang kawal at mabilis ang mga hakbang ng mga itong hinuli ang mga braso ko.

"Sandali, bakit?" nangangatal na ang boses ko.

"Tumahimik ka!" asik nito sa akin.

Nagsimula akong pumiglas sa kanila, hindi nila ako pwedeng itrato ng ganito dahil para lamang ito sa mga bampirang may ginawang masama sa imperyo.

I didn't do anything.

"Why? Bakit nyo ako dinakip?" ulit ko sa kanila.

They didn't answer me, sa halip ay mas naging marahas ang mga ito sa akin. Iginapos ng mga ito ang aking mga kamay at walang habas ng mga itong isinabit ang katawan ko sa kabayo.

Mabilis ang pagpapatakbo ng mga ito at nang sandaling makabalik kami sa harap ng palasyo ay halos kalikarin nila ako para lamang muling maipasok.

"Bakit?! Kailangan ko ng paliwanag! Wala akong ginagawang masama, nagkakamali po kayo! Wala po akong ginagawang masama!"

"Walang kriminal ang umamin sa kanyang kasalanan. Tumahimik ka na lamang!" dumaing ako nang may tumamang malakas na sampal sa aking pisngi.

Mabilis tumulo ang aking mga luha, ang kirot at sakit ng sampal niya ay nanunuot sa aking pisngi.

They brought me to the hall where criminals are being judge. Dito ipinapataw ang mga kaparusahang nararapat sa mga bampirang nagkasala sa imperyo.

Bigla na lamang nabuksan ang bubong ng palasyo dahilan kung baki tumama sa akin ang sinag ng bilog na bilog na buwan.

Napasigaw na lamang ako sa sakit, ramdam ko ang unti-unting pagkalapnos ng aking balat.

"Why? Why? Bakit nyo ako pinarurusahan?" nanghihina na ako dahil sa sinag ng buwan.