The White Curse (Gazellian Series #2)

Chapter 11

Chapter 11

Ang imperyo kung saan ako ipinanganak, lumaki at nagkaisip ang siyang imperyong ngayon ay humahamak sa akin.

Ang lugar kung saan binigyan ko ng matinding kalinga at pagmamahal ay kasalukuyan akong binabato ng mga paratang na kahit sa aking mga panaginip ay hindi mangyayari.

Talaga ba na ganito ang buhay sa mundong ito? Walang karapatang paniwalaan ang mga kagaya kong walang kapangyarihan? Hindi na ba maaaring marinig ang aking mga salita? Wala na ba akong karapatang ipagtanggol ang aking sarili?

Nakalapat ang aking mga kamay sa malamig na sahig habang nakayuko ang aking ulo, walang tigil sa pagbuhos ang aking mga luha.

Maging ang lalaking inakala kong makakasama ko habangbuhay, ang lalaking inakala kong gagawin ang lahat para sa akin ay nagawang magduda at hindi ako tingnan.

"Ina, alam kong kilala mo ako. Hindi ko minsang ninais makasira ng relasyon ng dalawang bampirang itinakda para sa isa't-isa. I respect the value of natural mates, dahil ito ang nakikita ko sa inyo ni ama simula nang bata pa lamang ako."

"K-Kalla..mahal na hari, mahal na reyna. Makinig kayo sa aking anak, hindi niya kayang gawin ang mga paratang nyo. Nagkakamali kayo." Hindi na napigilan ni ina ang kayang sarili at dinaluhan ako nito.

Mahigpit akong yumakap sa kanya at humagulhol ako ng pag-iyak. Halo-halo ang sakit na nararamdaman ko, pisikal at emosyunal. Para sa aking sitwasyon kung saan palagi na lamang sa akin isinisisi ang lahat, maging ang ginawa sa akin ng lalaking kaya kong gawin ang lahat para lamang paligayahin siya.

That's the most painful part, ang hindi tingnan sa mata ng lalaking inakala mong tatanggapin ka sa kung anuman ang estado mo sa mundong ito.

He doubted me because I was just a slave. A lower rank vampire, not a princess and not a royalty like him.

Ano nga ba ang laban ng mga salita ko sa mga matataas na opisyal ng aming imperyo? Ano ang laban ko sa paratang ng prinsesa?

"Morias! Isa ka sa pinagkakatiwalaan ko sa palasyong ito! Hindi dapat pinagtatakpan ang maling gawi ng 'yong anak!" sigaw ng reyna.

"Tumayo ka Morias, kung ayaw mong pareho ko kayong parusahan ng 'yong anak." Malamig na sabi ng hari.

Agad akong kumalas sa yakap ni ina at nag-angat ako ng tingin sa hari.

"No! Huwag nyong idadamay si ina. Wala siyang kasalanan, wala kaming dapat tanggapin na kaparusahan." Humarap ako sa lalaking katabi ng prinsesa.

"Paano naaatim ng konsensiya mong ibato sa inosenteng katulad ko ang pagtataksil mo sa babaeng ipinagkaloob sa'yo?" nanghihinang sagot ko.

Sumulyap ako sa Prinsesa na matalim ang mga mata sa akin. Sa isang iglap ay nakalapit ito sa akin at lumipad ang palad nito sa mukha ko.

Agad kong nalasahan ang dugo sa aking mga labi.

"Huwag kang bastos! Inilatag na ang ebidensiya Kalla, umamin na si Azure! Inakit mo siya at dinala sa aking silid! Sa tingin mo ay maniniwala sa'yo si ina at ama? Hindi pa ba ebidensiya ang pagpunta mo sa Parsua para sulyapan mo ang isa pang lalaking biktima? You even tried to seduce Prince Rosh!"

Taas noo akong humarap sa kanila at habangbuhay kong ipagtatanggol ang karapatan ko.

"Inosente ako, wala akong inaakit, walang kahit sinong lalaki ang naugnay sa akin, alam ko, alam mo at alam ng lalaking katalik mo ang totoo." Muling may tumamang sampal sa aking mukha.