CHAPTER ONE

3.6K 138 24
                                    

Kyline’s POV


MALALAKI ang mga hakbang ko patungo sa CR ng babae ng school namin. Walang patid ang pag-agos ng luha sa aking mata. Para bang hindi na matatapos ang mga luhang iyon. Nang marating ko ang CR ay dumiretso ako sa isang bakanteng cubicle at malakas kong isinara ang pinto. Umupo ako sa bowl at doon ko pinakawalan ang hagulhol na kanina ko pa pinipigilan.

Isinubsob ko ang aking mukha sa dalawa kong palad upang doon umiyak. Taas-baba ang aking balikat at halos hindi na ako makahinga dahil sa pag-iyak.

Ang sakit. Napakasakit!

Ano ba ang napapala nila sa pamamahiya sa akin? Masaya ba sila na nakikita nila akong napapahiya at nahihirapan? Ano ba ang masama sa pagbebenta ng tinapa at tuyo para lang may pangtustos sa aking pag-aaral? Mabuti nga sila may mga magulang sila na nag-aalaga sa kanila at hindi sila pinapabayaan. E, ako? May nanay at tatay nga ako pero anak ba ang turing sa akin? Hindi! Ang turing nila sa akin ay isang alila na kailangan silang pagsilbihan.

Simula nang tumuntong ako sa edad na labing-isa ay nagsimula na akong magtrabaho. Napansin ko kasi na parang wala nang balak na pag-aralin pa ako ng aking mga magulang kaya naman ako na lang ang gumawa ng paraan. Sa murang edad ay natuto akong mamalimos sa kalye. Nangangatok ako sa mga kotse at nanghihingi ng kaunting barya para lang may makain. Ang nanay at tatay ko? 'Ayon! Magka-buddy sa paggamit ng bawal na gamot. Nagbebenta rin sila pero iyong perang napagbebentahan nila ay ibinibili lang din ng bisyo nila. Mag-isang anak lang nila ako pero hindi nila ako magawang maitaguyod.

Labis talaga ang inggit ko sa mag-anak na may maraming anak ngunit iginagapang pa rin ng nanay at tatay nila.

Minsan nga, iniisip ko na ako na ang pinaka malas na tao sa buong mundo. Sa bahay, daratnan ko ang magulang kong gumagamit ng bawal na gamot. Dito naman sa school, paborito akong i-bully ng mga bully dahil sa nagbebenta ako ng tinapa at tuyo. Amoy tinapa na daw ako. Ganoon sila. Ang saya-saya nila kapag nabu-bully nila ako. Hindi ko naman magawang mag-sumbong sa teachers dahil lalo lang lalaki ang gulo. Mas okay na sarilinin ko na lang itong pinagdadaanan ko.

Katulad na lang kanina, habang kumakain ako sa canteen at mag-isa ay nilapitan ako ng mga kaklase kong babae sa pamumuno nina Sarah. Nang makita nila na tinapa at kamatis ang kinakain ko ay pinagtawanan nila ako.

“Hindi ka pa ba nagsasawa sa tinapa, Kyline? My God! Mukha ka nag tinapa!” Tandang-tanda ko pa ang sinabi ni Sarah.

Ang lakas ng pagkakasabi nito kaya naman narinig ng ibang naroon pa. Umugong ang malakas na tawanan. Napahiya ako. Sinamsam ko ang gamit ko at tumakbo palabas ng canteen. Masakit na mapagtawanan sa harap ng maraming tao kaya mas minabuti ko na lang na lumayo sa lugar na iyon.

Ibinuhos ko nang ibinuhos ang lahat ng sama ng loob ko sa pamamagitan ng pag-iyak. Maya maya ay nagsawa na yata ang mata ko sa pagluha at wala na iyong inilabas. Kinuha ko ang panyo sa aking bulsa at pinunasan ang aking mukha. Lumabas na ako ng cubicle at humarap sa malaking salamin sa CR. Binuksan ko ang gripo at naghilamos.

Biglang pumasok si Sarah sa CR kasama ang dalawa pa niyang kaibigan na sina Debbie at Ella. Anak-mayaman ang tatlo kaya sila ang palaging magkakasama.

Natigilan sila nang makita ako.

“Naku! Kaya naman pala amoy tinapa dito bago tayo pumasok. The Tinapa Girl is here!” Nakakainsultong turan ni Ella.

“Eww! Tara na nga! Baka mag-amoy tinapa pa tayo!” ani Sarah at umalis na ang tatlo habang pinagtatawanan siya.

Hindi ko man lang nagawang ipagtanggol ang sarili ko sa kanila. Nakatitig lang ako sa sarili kong repleksiyon. Kung galit ako kina Sarah ay mas galit ako sa aking sarili. Bakit? Dahil hindi ko magawang ipagtanggol ang sarili ko sa kanila. Hindi ko magawang lumaban! Dahil takot ako!

Heaven Can WaitTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon