İmpossible

Don't be afraid (Part 2)

Sa insancıklar -evet yeni girisim bu olucak- :d

Neyse söylediğim gibi bugün Part 2'yi koydum :d

Lütfen alt kısmı okuyun önemli olan seyler yazıyor, final ve 2.kitap ile ilgili.

İstr okuyun siz jsnyznsjns

Neyse umarım beğenirsiniz hsnjsud

Sizi seviyorum :*

Yorum ve oylarınızı bekliyorum :)

*-*+*-*

Josh arabayı gercekten cok hızlı sürüyordu.

Josh kan kaybettiğimi fark ettiğinde tisortünü yarama koymustu. Yine.

"Josh yavasla!"

"Kan kaybediyorsun Rachel! Yavaslayamam!"

Josh'un bağıran sesi arabanın icinde yankılanmıstı.

"Cok cok ölürüm"

Gülerek söylediğim sakamı, Josh'un öldürücü bakısları susturmustu.

Evime geldiğimizde Josh hemen arabadan indi ve beni kucakladı. Kapıya geldiğimizde zorda olsa kolumu kaldırdım ve zile bastım.

"Rachel! Aman tanrım! Ne oldu?"

Kapıyı babam acmıstı. Josh babamın sorularını cevapsız bırakarak iceri gecti ve beni koltuğa yatırdı.

"Rachel? Ne oldu?"

Ed yanıma gelmisti ve yarama bakmaya calısıyordu.

"Bunu sen mi yaptın?"

Babam Josh'a doğru dönmüs bağırıyordu ama Josh onunla ilgilenmek yerine benimle ilgileniyordu. Hatta babamı dinlediğinden bile süpheliyim.

"Baba o yapmadı hatta beni o kurtardı." dedim güclükle.

"Sohbetinizi bölüyorum ama kan kaybediyor! İlk yardım cantası lazım"

Josh bağırdığında Ed yukarıya cıktı. Herhalde ilk yardım cantasını getirmeye gitmisti. Babam telefonunu cıkardı ve biriyle konustu.

Josh tisortü yaraya bastırdığında acıyla inledim.

"Josh uykum geliyor"

Sesim o kadar kısık cıkmıstı ki Josh beni duyabilmek icin yaklasmıstı.

"Sakın Rachel! Uyuma!"

Josh o kadar cok bağırıyordu ki babam telefondaki kisiyi daha iyi duyabilmek icin biraz uzaklastı.

Babamın konusması bittiğinde yanıma geldi ve elini alnıma koydu.

"Doktor cağırdım. Yarana dikis gerekebilir. "

Josh onu kafasıyla onayladı. Ed yanımıza kosarak geldi ve ilk yardım cantasını Josh'a uzattı.

Josh ilk yardım cantasından cıkardığı pamuğu sertce yarama bastırdığında bağırdım.

"Özür dilerim" dedi fısıltıyla.

Yanaklarımdan bir damla süzülürken Ed elleriyle göz yaslarımı sildi.

Göz kapaklarım dayanamıyordu artık.

"Benim cok uykum var"

Gücsüz sesim zil sesi yüzünden duyulmamıstı.

Babam kosarak kapıya bakmaya gitti. Geldiğinde yanında 30 yaslarında bir kadın vardı.

Kadın Josh'u kenara ittiğinde Josh izin vermedi.

"Lütfen izin verin, yarasına bakmam gerek"

Josh inatla bir eliyle pamuğu diğer eliyle de elimu tutuyordu ve yerinden kımıldamayı düsündüğünü hic sanmıyorum.

"Josh, lütfen izin ver yarasına baksın"

Kısık sesimle konustuğumda Josh yavasca kafasını salladı ve kenara cekildi ama hala elimi bırakmamıstı.

"Yarasına dikis atmamız gerekiyor. Fazla kan kaybetmis."

Doktor kaldırdığı pamuğu tekrar yerine koydu ve cantasının icinden malzemeler cıkarmaya basladı.

"Uykum geldi benim. Gözlerim kapanıyor"

Josh elimi sıktı ve dudağımın kenarını öptü.

"Rachel sabret lütfen. Sabret güzelim."

Josh diğer eliyle sacımı oksuyordu.

Gözlerim kapanmaya basladığımda Josh ellerimi sıktı.

"Korkuyorum" diye fısıldadım.

"Korkma Rachel. Ben burdayım. Rachel lütfen uyuma! Sadece benimle kal. Ne olur beni bırakma. Seni seviyorum, Rachel. Seni gercekten, tüm kalbimle seviyorum. Sana gitmeyeceğime söz verdim ama bu seferde sen gidiyorsun. Beni yalnız bırakma! Seni seviyorum."

*-*-*-*-*-*

Dı End.

Sonunda beklediğiniz bölüm geldi. Ben bile artık kendime 'neden hala Josh Rachel'a seni seviyorum demedi?' diye sormaya baslamıstım. Bence artık zamanı gelmisti. Nerdeyse 40 bölüm oldu yani :d

Neyse ins beğenirsiniz :D

Evdekilere benden selamlar :)

Bu arada final ne zaman diyen bir okuyucu vardı. Finale daha cok var yani finali 100. bölümde yapmayı bile düsünüyorum. :D

2. kitap konusunda da kararsızım bir yanım 2. kitabı mahvederim diye hic bulasma diyor diyer yanımda 2. kitap icin yeni kurgu bulmaya calısıyo tuhaf birsey oldu yani :d

oy ve yorum pls  hajndjd

Seviliyorsunuz <3

»mrspsychopath .x