"Hoy Ara magmumukmok ka nalang ba diyan maghapon? Aba’y uso kumilos!" pasigaw na sabi sa akin ni Mika.
Ewan ko ba kung bakit ang sama-sama ng pakiramdam. Pero hindi ito yung sakit na pag-uminom ka ng paracetamol eh magiging okay ka na. Yung sakit ng nararamdaman ko parang galing sa iba’t ibang parte ng katawan ko. Pero pinka masakit yung galing sa puso.
"Makasigaw naman damulag! Hayaan mo na si Arabells kasi may sakit talaga yan. Sakit sa... puso." pabirong sabi ni Camille sabay ngiti sa akin.
Bullies talaga! Well naikwento ko na sakanila yung napagusapan namin ni Thomas. Naiyak pa nga sila. Sayang daw kaming dalawa. Pero proud daw sila sa akin. ARAmazing daw talaga ako.
"Sira! Okay lang ako. Medyo tinatamad lang ako kumilos ngayon pero okay ako." sabi ko sa kanila sbay ngiti.
Nag-nod naman sila na parang umaagree tapos iniwan na nila ako.
Isa sa mga bagay na natutunan ko ay minsan mas madaling magsinungaling kesa magsabi ng totoo. Kasi pag sinabi mo yung totoo laging may follow up questions. At mas mahirap ipaliwanag kung bakit ka malungkot kesa kung bakit ka masaya.
8 days na pala ang lumipas mula ng magkalinawagan kami ni Thomas. Simula noon ay hindi na kami nagpapansinan. Tuwing nakakasalubong ko siya umiiwas agad ako ng tingin. Hindi rin kami nagbabatian. Minsan tinanong ako ng ibang teammates ko kung bakit parang magkaaway kami..
"Ate Ara bakit parang magkaaway kayo ni Kuya Thomas? Di kasi kayo nagpapansinan eh! Namimiss na namng panoorin yung simpleng kulitan niyo ni Kuya! sabi ni Des
"Oo nga ate Ara! nakamiss tuloy kayong asarin. And I miss having ants here sa gym ate! sabi naman ni Kianna
"Ano namang kinLaman ng ants sakanila kimBus?" tanong ni Aduke
Pero teka parang gets ko na ang ibig sabihin ni Kim. Hay younger version talaga namin sila. Bully rin
"Siyempre sa ka-swee...." hindi ko na pinatapos si Kim. Agad akong nagsalita
"Sorry guys kung mrami na kayong namimiss pero mukhang kailangan niyo ng masanay na wala yung mga yun. Kasi baka hindi na maulit ay mali pala kasi hindi na mauulit yun guys. Medyo nagsasawa na kasi ako sa pagmumukha ni Bimby eh. Kaya ayon... wa-wala n-na.." pinilit kong magmukang masaya sa pinaka posibleng paraan.
Simula noon ay hindi na sila nagtanong, siguro na gets na nila ang ibig kong sabihin. Mukha namang sanay na sila na wala ng Thomas na umaligd-aligid. Walang nangungulit. Walang nagdadala ng kung Anu-ano.
Eh ako kaya kailan kaya ako masasanay?
__________
Hi guys! So ito naaa! :)
Salamat sa lahat ng nagvote and comment. Hindi ako makareply may problem ata yung acct ko. Pero I really appreciate it guys! lablab! :)
-shemzter
