Camdan Yumurta

Özel Bölüm 1 •Milurlar

 YAZARDAN NOT: Merhabalar süvarilerim! Özel bölüme hoş geldiniz. Birçoğunuzdan özel bölüm isteği gelince sizleri kıramadım! Bir de üzerine yetmiş bin okunmayı geçtiğimizi gördüm! Eh, tabii ki bunun şerefine bir özel bölüm gelirdi!

Keyifli okumalar canımlar, sizleri seviyorum ^-^

Tcor ve Atanca ile yoğun süren eğitimimiz yüzünden her gece olduğu gibi gecenin bir yarısı her yerim ağrıyarak yatağıma girdim. Savaştan önce bize verilen ve savaş sonrasında da Kraliçe'nin emriyle bize tekrar verilen evimizdeydik. İklir üst katta, artık sığabildiği tek yerde, yatıyordu. Bense aşağıda her zamanki yatağımdaydım. 

O zamandan bu zamana, savaştan bu zamana geçen bir yılda, gerçekleşen tek değişiklik de evde  olmuştu zaten. İklir'in her an giderek büyüyen cüssesine alt kat dayanamamış ve gece İklir uykusunda bir taraftan diğer tarafa dönerken kulakları sağır eden bir çatırdamayla kırılarak İklir'i yerlere sermişti.

Bense çatırdamayla hayatımda hiç uyanmadığım kadar hızlı uyanıp kılıcımı bulup deli gibi İklir'i aramaya başlamıştım. İklir'in artık olmadığı yerdeki boşluğa bakarak olanları anlamlandıramadığım sırada aşağıdan gelen kükreme benzeri sesle (ejderhalarla bir buçuk yıldan uzun zaman geçirdikten sonra bunun Ohen'in kahkahası olduğunu anlayabiliyordum) ve tınısı olan melodik bir kahkahayla (ki bu da Zawe'in kahkahasıydı) kendime gelerek aşağıya atladım ve yerden kalkıp sinirle burnundan duman çıkaran İklir'i görmüştüm.

Zawe ve Ohen ise (her ikisi birden) yerde yuvarlanarak kahkaha atıyorlardı.

"İklir, iyi misin?" demiştim hala olanları anlamlandıramamış bir şekilde.

İklir biraz utanmış biraz da sinirli bir ifadeyle bana baktıktan sonra biraz yumuşayarak olanları anlatmıştı.

Ben de kahkaha tufanına katılınca İklir de artık ister istemez olayın komik yanını görmeye başlamıştı. Sonrasında Zawe ve ben büyüyle evi onarıp İklir'e artık yukarıda yatmasını salık vermiştik. Elbette büyüyle onarılmış yerde birkaç iz hala duruyordu.

İklir ve Ohen biraz atışınca her ikisi de kendi bölgelerine doğru sinir içerisinde uçmuşlardı. Ben de yorgunluk içerisinde evime gideceğim sırada Zawe elimden tutarak beni durdurmuş ve

"Sen iyisin değil mi? Bir an öyle sesler duyunca size bir şey oldu sandım." demişti hala gözlerinden atamadığı gizli bir korkuyla. 

O zamanlar Zawe'in, Etsas'ın etkilerini tamamen üzerinden attığı sıralardı bu yüzden bazı duyguları çok daha yoğun yaşıyordu.

"Korktum ama iyiyim merak etme." demiştim gülümseyerek.

"Çok şükür ki." demişti Zawe de karşılık olarak.

Zawe elimi hala bırakmadığından bir süre öyle durmuştuk. Ardından ben gizlediğim bir esnemeyle 

"İyi geceler öyleyse." demiştim.

Zawe elimi bırakıp sıcacık ellerini yanaklarıma koydu. Buz mavisi gözleriyle gözlerimin en derinlerine baktıktan sonra gözlerini kapatıp yüzünü iyice yaklaştırarak yumuşacık dudaklarını benimkilerin üzerine kapatmıştı. 

Kalbim birden hızlanıp kulaklarımda atmaya başlarken kan yanaklarıma hücum etmişti. Bir anda zaman yavaşlamıştı sanki. Her ne kadar birkaç ay önce ben de Zawe'e onu sevdiğimi söylemiş olsam da hala ne zaman beni öpse ya da bana sarılsa deli gibi heyecanlanmaktan kendimi alamıyordum. Ben daha ne olduğunu anlayamadan geri çekilip hafif bir gülümsemeyle 

"İyi geceler." dedikten sonra arkasını dönüp kendi evine girmişti.

Bir süre ne yapacağımı bilemeyerek orada öylece dikildikten sonra İklir