အေမႊစိန္တို့ရြာ

အေမႊစိန္တို႔ရြာ[ဇာတ္သိမ္းပိုင္း]

"BH~ဟာ သေၾကာ္ကတီး"

ျပဲလန္ေနေအာင္ထြက္လာတ့ဲ ငဘတ္ရဲ့အသံအဆုံး က်ဳပ္စိတ္ရွိလက္ရွိ ဖေနာင့္နဲ႔ေပါက္ခ်င္စိတ္သာ ေပါက္မိတယ္!

"Suho~ဘာ သေၾကာ္ကတီးလဲ"

"BH~ေရႊရိုး သူၾကီးကေတာ္က ဘယ္လိုလုပ္ေရာက္ေနတာတုန္း"

"PCY~အ့ဲဒါ မင္းကိုငါေမးရမွာ ငဘတ္ မင္းကိုငါခိုးခိုင္းတာ ရီဖန့္ ဘယ့္နွယ့္ သူ႔အေမၾကီးေခၚလာတာတုန္း ! "

"BH~ငါလည္း ေလာေလာ ေလာေလာနဲ႔ဆိုေတာ့ မွား"

"PCY~မွားစရာလားကြ! ဟိုက ဒီေလာက္ ဒီက ဒီေလာက္ေလး! အပုနဲ႔အရွည္မွားတယ္ဆိုရေအာင္ မင္းအလုံးေတြ မွုန္ေနတာလား"

က်ဳပ္စိတ္တိုေနမွန္းသိေတာ့ ငဘတ္ ခဲမွန္ထားတ့ဲ စာသူငယ္လိုလို!

မိုးျပိဳမွာစိုးလို႔ ဖင္မူးေတာင္းေထာင္ေနတ့ဲ တစ္တီတူးလို.

ေသေတာ့မယ့္ အခြက္ေလးနဲ႔ ေပကလက္ ေပကလက္ မ်က္ေတာင္ေတြကို ပုတ္ခတ္ရင္း ပုဆိုးေလးျခံဳကာ က်ဳပ္မ်က္နွာကို အကဲသာ ခတ္ေနေလရဲ့!

"PCY~မင္းကိုငါတကယ္ စိတ္ပ်က္တယ္ ငဘတ္! ဘယ္အရာမွ မ်က္နွာလႊဲလို႔ မရဘူး"

ငဘတ္အား ဘုေတာေတာကာ ကြပ္ပစ္ေပၚ ပက္လက္လွန္ေနတဲ့ က်ဳပ္ေဘး ငဘတ္မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ႔ ထိုင္ေနျပန္သည္။

"BH~ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ေရႊရိုးရာ! ငါလည္း "

"PCY~မေတာင္းပန္နဲ႔ေတာ့ ငဘတ္! အရာအားလုံးက ျပီးဆုံးသြားျပီ! မင္းေတြးၾကည့္ သူၿကီးသိရင္ ဒီကိစၥက မိုးမီးေလာင္မွာ!"

"BH~မင္းဘာမွ မျဖစ္ေစရပါဘူး ေရႊရိုး! ငါ့ေၾကာင့္ျဖစ္တာ ငါလုပ္တာ ငါပဲခံမွာပါ!"

"PCY~ဒီမွာ ငဘတ္ မင္းကိုငါစိတ္ဆိုးလို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး! ငါတို႔က ကံတူက်ိဴ.းေပး ဘဝတူသူငယ္ခ်င္းေတြ! မင္းလည္းခံစရာမလိုဘူး! "

"BH~ေရႊရိုး"

မ်က္ရည္ေလးေတြလဲ့ကာ ၾကည့္ေနတ့ဲ ငဘတ္ပခုံးကို ခပ္တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ကာ ဖ်စ္ညစ္လိုက္သည္။