" Bırak beni " diye bağırdım sesimi çok yükseltmemeye dikkat ederek. Ama beni dinlemeyip tam sahnenin ortasına getirdi. Ellerini belime dolayıp beni daha çok kendine yaklaştırdı. Tüm güçümle onu yittim ama pek işe yaramadı sadece geriye doğru bir adım attı. Daha sonra nerden geldiğini anlamadığım bir el beni çekti ve yumruğunu Can'ın suratına geçirdi. Olayın şokuyla bir çıklık attım ve herkes bize baktı. Can sinirle ayağa kalktı ve kolumu çok sert bir şekilde tuttu. Diğer kolumuda Emir tutacaktı ama ikiside babamın sesiyle durdu.
" İkinizde iğrenç ellerinizi kızımın üzerinden cekin " dedi ikiside benden uzaklaştı ama şimdi salondaki herkes bana bakıyordu ve onlar öyle bakınca iki kardeşi bir birine düşürmüş bir yılan gibi hissettim.
" Tayfun amca bu çocuk Gizem'i rahatsız ediyordu "dedi Emir çok nazik konuşarak sanki daha demin Can'a yumruk atan o değildi de başkasıydı.
" Öylemi Gizem " diye sordu babam evet anlamında başımı salladım. o sırada Can 'ın babası olduğunu tahmin ettiğim orta yaşlı ama oldukça genç gözüken adam Can'a herkesin ortasında tokat attı. Bu benim daha da kötü hissetmeme sebep oldu.
" ahlaksız bunu seninle evde konuşacaz " diye bağırdı. Can ağzını bile açmadı başını öne eğip babasının dediklerini dinlemeye başladı.
" Çok özür dilerim lütfen herkes eğlencesine devam etsin " dedi ve herkes önüne döndü. İnanamıyorum ya hem en yakın arkadaşımın nişanını maf ettim hemde babama rezil oldum. Ne diyecem şimdi ben adama eve gidince bir sürü şey söyleyecek. Aslında biraz hoşumada gidiyor ilk kez babamın beni uyarması tuhaf hissetiriyor.
" Baba " dediğimde babamın yanında duran Emir 'in annesi ve babası bana baktı. Babam bir şey demezken ben sözüme devam ettim.
" Üzgünüm " dediğimde yüzüme baktı. Yüzünde hiç bir ifade yoktu.
" Şu Can denen veletten uzak duracaksın Gizem " dedi. Tamam zaten uzak duracaktım ama şuan babamın arkadaş cevreme karışmasına hiç hakkı yok eğer beni sokağa atmak yerine büyütseydi bu hakkı olurdu ama şimdi yok.
" Bunu evde konuşalım istersen " dedim ve onu umursamıyormuş gibi yapıp Pelin'i kucağıma aldım. Bakışlarının benim üzerimde olduğunu biliyordum ama bir şey olmamış gibi yapıp Aylin'in yanına gittim.
" Üzgünüm Aylin ben..." sözümü bitirmeden o söze atladı.
" Sorun değil Gizem sen bir şey yapmadın hepsi şu Can denen salğın yüzünden oldu ohh babası ona çok ta güzel tokat attı canıma değsin rahatladım resmen seni salonun ortasına kadar sürükledi o hareketleri neydi öyle kesinlikle manyak bu çocuk " dei ve bunları nefes almadan söyledi. O da nekadar uzun konuştuğunun farkında değildi.
" Nefes al Aylin , Anıl nerde hiç görmedim onu " dediğimde yüzü asıldı. Gözleride dolmak üzereydi.
" Beni istemiyor ne yapacam zorla olsunda istemiyorum ama onu çok seviyorum " dedi ve ağlamaya başladı onun bu hali gerçekten bei üzüyordu.
" Vaz geçmiyceksin vaz geçersen benim gibi kaybedersin gerçi ben hiç kazanamamıştım ki kaybediyim ama genede kaybettim anladın sen ne demek istediğimi " dedim. Demek istediğim şuydu ben Emir'i hiç kazanmadımki kaybedeyim ama bir ara aramız iyi gibiydi hatta beni onların balkonunda öpmüştü bile.
" Haklısın bana ne kadar soğuk davransada o artık benim nişanlım " dedi ve birbirimize sarıldık. Bu süpriz nişan geceside bitince eve geldik. Hemen odama çıkıp yatmayı planlıyordum ama öyle olmadı.
" Biraz konuşalım mı ? " dedi babam başımı evet anlamında salladım ama şimdi hiç tartışmak istemiyordum.
" O zibidiyle bir daha görüşmeyeceksin " dedi sinirle Can'dan bahsettiğini biliyordum ama o bana karışamazdı.
" Can 'la bende görüşmek istemiyorum ama sen buna karışamazsın " dediğimde ölümcül bakışlarını bana atıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikopat Kız
Teen FictionAşk insanı değiştirir mi ? Bunun cevabını hikayenin içinde öğreneceksiniz ?
