Ημερολόγιο Πλήξης

Μέρα τρίτη _Ζησης

'' Ημερολόγιο πλήξης , μέρα τρίτη

Θα ξεκινούσα ένα μεγάλο μονόλογο για το ποσο βαρετή ήταν η μέρα που πέρασε και πόσες ώρες καθόμουν κλεισμένη στο σπίτι κοιτώντας το ταβάνι ή κάποια σειρά-έχω ξεκινήσει το breaking bad εδώ που τα λέμε και όταν έπεσα ξερή για ύπνο στο κάθισμα ενός ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ για το Λας Βεγκας , σχεδόν στεναχωρήθηκα που δεν είδα άλλο επεισόδιο/σεζόν -αλλά δεν θα το κάνω γιατί η μήτε  βαρετή ήταν μήτε παθητική η μέρα μου , όπως συνήθιζε να είναι .Μάλιστα τα πράγματα που συνέβησαν ήταν τόσο εκτός ελέγχου που ήδη έχασα χρόνο και φοβάμαι ότι θα προσγειωθούμε πριν προλάβω να τα γράψω και να τα μοιραστώ με εσας (οποίοι κι αν είστε , με βοηθάει να νιώθω ότι απευθύνομαι σε κοινό) . 

Το ξυπνητήρι μου , με ξύπνησε όπως πάντα στις 9 το πρωί , ώρα θεωρώ -θεωρούσα - άγρια χαράματα. Πέταξα το πάπλωμα στο πάτωμα σχεδόν κλαίγοντας. Μάλλον πράγματι έκλαιγα για πέντε λεπτά σε εμβρυϊκή στάση κουλουριασμένη στην άκρη του κρεβατιού παίρνοντας κοφτές ανάμεσα στα ενδιάμεσα. Έπειτα χαστούκισα απαλά τον εαυτό μου-μην πονέσω κιόλας - και έβαλα όπως όπως ένα τζιν που μου είχε στενέψει από πέρσι και ένα μονόχρωμο καφέ T-shirt με τη μουσταρδί ζακέτα και την τσάντα ταχυδρόμος από πάνω.

«Σήμερα μπορώ στις δέκα το πρωί.Αν θες συνάντησε με σε μια ώρα στη στάση.Μία» έγραψα το όνομα μου στο τέλος του μηνύματος πριν το στείλω στον Ζήση, για να βεβαιωθώ ότι κατάλαβε ποια ήμουν.

«Θα είμαι εκεί!» Μου απάντησε ύστερα από ένα λεπτό. Απο πότε μου απαντάει τόσο γρήγορα;Και γενικότερα από πότε μου απαντάει. Φυσικά δεν του έχει δοθεί πολλές φορές η ευκαιρία αφού δεν του έχω στείλει πρακτικά ποτέ. Πρακτικά μόνο , γιατί θεωρητικά μιλάμε κάθε μέρα μες στο μυαλό μου και  έχουμε ήδη παντρευτεί ,  ζούμε ευτυχισμένοι στα νότια προάστια της Γαλλίας με την τετραμελή οικογένεια μας και τα αμπέλια στο κτήμα. Όχι ότι αυτό ήταν το όνειρο μου αλλά στις ταινίες μου φαινόταν -μου φαίνεται - υπερβολικά ειδυλλιακό ''Μία συγκεντρώσου!'' Είπα στον εαυτό μου και συγκεντρώθηκα. Σηκώθηκα από το κρεβάτι με την καρδιά μου ακόμα να χτυπάει για την επικείμενη συνάντηση που κανόνισα με τον έρωτα της ζωής μου και κατευθύνθηκα προς την πόρτα. Πριν πιάσω το πόμολο για να βγω στο διάδρομο πήρα το χαρτί με τον αριθμό της Τίας , ή καλύτερα γιαγιάς μου , ή όχι καλύτερα Τία , ή γιαγιά μου;Λοιπόν ακόμα δεν είχα αποφασίσει για το όνομα , Παρολ'αυτά δε με εμπόδισε το μικρό αυτό γεγονός να πληκτρολογήσω τον μαγικό αριθμό του μισού εκατομμυρίου ευρώ που ήταν στην χαρτοπετσέτα. Έτρεξα γρήγορα στην ντουλάπα και κρύφτηκα από την ποικιλία καφέ , μαύρων και γκρι ρούχων που είχα.