Dromen zijn bedrog, ook die van mij (onvoltooid)

Hoofdstuk 3

Het is inmiddels september en het nieuwe school jaar is begonnen. Zomerschool was drie weken geleden afgelopen en Lea en haar klas zijn met z'n allen nog naar het strand geweest de laatste dag school. Iedereen had genoten van het fijne weer de laatste dagen en alles is weer zoals het was voor de vakantie. En gelukkig. Lea werd gek van Renske die continue begon te vragen over Peter, of ze al hadden gezoend en hoe het met ze was. Nu was het rustig. Ze had weer haar favoriete zwarte rok met witte ruitjes van dun wol aan, haar zwarte blouseje van satijn die ze had gekregen van de rijke oom van Arend en de oude bruine laarsjes met zwarte sterretjes. Ze zou geen opmerkingen meer krijgen, rare blikken en geen zware gesprekken. Ze was er weer helemaal bij. Op weg naar school liep ze rustig met haar telefoon in haar hand, hopend op een mail van Elaine. Maar niets kwam dus toen ze door de poorten van school liep stopte ze het in haar zak en liep naar haar vrienden. 'Lea, hebt ge ook die grote boom gezien?', vroeg Peter. 'Is het niet vreemd dat die boom uit ut niets er zo staat, zo?' Nu viel het Lea op, midden op het school plein stond een enorme grote boom, zo groot dat het een groot deel van het schoolplein overschaduwde.  De boom leek wel minstens 50 jaar oud en had grote brede takken en trok de  aandacht van vele kinderen. 'Ja, nu je het zegt. Ik had hem niet eerder gezien. Hij stond er toch niet eerder?' Lea keek verbaasd naar de anderen maar die wisten ook geen raad. Maar daar kwam Dominiek aan. Zij was goed met geheimen ontrafelen en wilde graag detective of spion worden. Zij kijkt dan ook veel Sherlock, leest detective boeken en is altijd in voor het vinden van vermiste spullen. Zij heeft zelfs een bijbaantje bij de politie. Dat hebben niet heel veel maar zij heeft het voor elkaar gekregen met behulp van Arend's connecties, want Arend is een echte contacten persoon. 

'Hey, mensen! Moet je horen wat de directeur me zojuist heeft verteld!' Dominiek komt bij de anderen staan en ze gaan in een kring staan, gooien de armer over elkaars schouders en bukken een beetje voorover. Dan vervolgt zij: 'Hij heeft de boom geplant nadat er bleek dat de te weinig schaduw was op het plein. Hij was er niet blij mee omdat het veel geld had gekost en hij wil het terug verdienen door het openingsfeest te cancelen en gewoon les te laten geven over het meest saaie onderwerp te wereld!' Dominiek was buiten adem na het rennen maar op fluister-schreeuw toon begon zij alles eruit te ratelen. 'Wat! Dat kan hij niet maken! Hoe moet dat nu met de arme brugwuppen!? Mijn zusje! Die heeft zich zo verheugd op het openingsfeest.' Renske zuchtte diep. 'Wat moet ik haar nu zeggen?' 'Niets, nog niets. We gaan er voor zorgen dat het doorgaat!', zei Liesette. Iedereen keek haar aan. 'Maar hoe wilt ge dat dan doen? Ge kan niet zo in uwe eentje gaan en zeggen tegen de directeur zo van: ''Ge moet da feest door laten gaan,'' dat gaat gewoon niet gaan.' Peter had gelijk, als er iemand onredelijk was op deze wereld en totaal niet in voor onderhandelingen dan was het de directeur. Toch wel vreemd dat niemand dit weet behalve Dominiek. Hoe zou zij dat hebben gedaan?  'Even rustig. We moeten erachter zien te komen hoe we de directeur overtuigen maar alles op een rijtje.' Lea pakte er een notitie blokje bij en schreef op tijdens het vertellen:

Operatie feest

1. Te weten komen of de informatie klopt.
2. Ontbrekende informatie vinden.
3. Onderhandelingsvoorwerp vinden voor de directeur.
4. Plan B bedenken.
5. Het feest op volle toeren laten draaien.

Het lijstje zou ervoor moeten zorgen dat het feest door ging. Iedereen heeft het feest mee gemaakt en het was een traditie. Iedere club op school zou een korte demonstratie geven van hun talent of een korte uitleg geven van de dingen die ze doen met de hoogte punten uit de club geschiedenis. Elke vleugel zou een vertegenwoordiger hebben die de brugwuppen persoonlijk verwelkomden en een proefles zouden geven. Dit alles overdag. 's Avonds begon de echte party. Dansen, muziek, eten en drinken, lachende mensen, versieringen, optredens, een waarlijk paradijs voor dat de echte gruwel van middelbare school begint en de hel los barstte. De muziek was altijd wel grappig. Iedereen van de school gaf vijf nummers op die ze leuk vonden in de zomervakantie, leraar en leerling. Deze werden opgezocht naar hun uit gave datum. En op volgorde van tijd gezet. Hierdoor begon de avond rustig met klassieke muziek en soms zelfs middeleeuwse troubadour muziek, en werd de muziek ruiger en moderner. Daarna ging de muziek weer terug in tijd en werd het weer rustiger. Hierdoor bleef de sfeer leuk voor iedereen en hadden de mensen in de buurt nauwelijks last van de school feesten. 

'Lea, echt, de informatie klopt. Ik heb het zelf gehoord. Mijn gadgets liegen niet', protesteerde Dominiek bij het zien van het eerste punt. 'Je gadgets? Ik dacht dat de directeur het je zelf had verteld.' De groep keek elkaar aan en na een seconde stilte konden ze niets anders dan lachen. 'Oke, ik moet toegeven dat ik bij de directeur zijn kantoor stil ben gaan staan. Ik hoorde iemand schreeuwen en ik ben nagegaan waar het vandaan kwam. Wie schreeuwde er en waarom? Ik verstopte me net buiten het kantoor, bij de kluisjes. Toen zag ik de directeur heel sneaky om zich heen kijken en toen hij niemand dacht te zien, rechtte hij zijn rug en ging hij met een frons naar binnen. Ik ben stil naar de deur gelopen en heb met een ge-upgrade beker hem afgeluisterd.' De bel ging en kondigde het begin van de dag.

'Allé, weer ene nieuwe dag school. Ik heb er zin in.'
'Peter wat is er mis met jou? Je presteert het slechtste van ons allemaal en toch schijn je het meest van school te houden', grapte Lisette.
'Hey zeg! Das niet war hé, Lea is ook zo een stuudje. Ze is veel meer ene stuudje als ik.' Verdedigde Peter zich. 'Wie noem je hier een nerd?' zei Lea, 'ik ben gewoon intellectueel. Als er iemand een nerd is dan is het wel Lisette'. Iedereen moest lachen omdat dit totaal niet klopte. Alle gaven ze een aai op de bol van Lea en prikten haar in de zij. Zo, eindelijk is alles weer normaal. 'Uhum! Komen jullie ook? Het is allang tijd!' Er stond een boze conciërge naar ze te wuiven. Oeps, dacht Lea, nou ja bijna alles dan. 'Dominiek, welk onderwerp had de directeur uitgekozen om over les te geven die dag? Aardrijkskunde?' Renske was niet dol op aardrijkskunde, zeker niet na de vele onvoldoendes voor topografie. Ook al haalt ze het meestal op met andere onderwerpen en staat ze een zeven gemiddeld. 'Nee Renske, Dominiek bedoeld natuurlijk Economie.' zei Lisette. 'Wat denk je wel? Economie is geweldig vak!'

'Ach wel nee Peter, het is verschrikkelijk saai en de docent is ook niet aardig.'
'Niet zo erg als geschiedenis. En niet te spreken over mijn docent.' vieze, enge man!
'Amai, das war zeg. Uwe docent is echt een pé.' Peter zei dit met een grijns en de rest schoot weer in de lach. 'Maar het vak das wel tof.'

'HEY! Schiet eens op jullie! Ik ga hier niet de hele dag de deuren open houden! Ga maar direct naar de receptie!' De conciërge smeed de deur hard dicht en liet de tieners alleen op het school plein. Oke, niet alles is dus zoals het hoort. Maar dat geeft niet, de eerste week is altijd het georganiseerde werk van een stel chaotische prutsers. 'Oke kindertjes, mama Lea zegt dat we naar binnen moeten. Dus let's go.' En hiermee stapte ze weer het school gebouw in met het vertrouwen dat dit een geweldig jaar zou worden.