Οι Έξι Αδελφές {TYS17Winner}{TYS19Winner}{COVER MADE BY -TRUESOUL}

~Η Γνωριμία~

Το δείπνο έλαβε χώρα μέσα σε απόλυτη σιωπή. Οι έξι πριγκίπισσες έδειχναν αλλόκοτα συγκεντρωμένες στο φαγητό τους -αν και οι κλεφτές ματιές δεν έλειπαν μεταξύ τους- σε αντίθεση με τον Δάντη, ο οποίος δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για τα εξαίσια πιάτα που τους σέρβιραν και παρακολουθούσε συνεχώς τις κόρες του. Μόνο μια γνώριζε. Οι υπόλοιπες πέντε του ήταν ολότελα άγνωστες κι αυτό τον στεναχωρούσε.

Είχε παραγγείλει έξι πιάτα στον Αρχιμάγειρα. Ένα για κάθε μια από τις κόρες του. Του άρεσαν οι συμβολισμοί. Πρώτα τους έφεραν μια λιτή σούπα από κεφαλόψαρα, συμβολισμός της απέριττης ζωής των Ελεύθερων Γυναικών και της Ροζλύν. Έπειτα, μια σαλάτα από λαχανικά του Κόντορ και καρικεύματα από τη μακρινή πόλη του Βαϊντέν, που ανήκε στην Επικράτεια των Νόιρεν, στην Άπω Ανατολή. Αυτό συμβόλιζε τον εμπορικό χαρακτήρα των Δρυάντων και την πατρίδα της Νυμέρια. Στη συνέχεια, ένα ελαφρύ γεύμα, κοτόπουλο σε κληματαριές από το Σαντόρουμ, κατάλληλο για την έγκυο Υβέτ και προς τιμήν της. Για τη Βίνας διάλεξε το αγαπημένο της, χοιρινό με μέλι και κάστανα. Ακολούθησε ένα παραδοσιακό έδεσμα της Δύσης για την Αντέλ, μοσχάρι βρασμένο και ψημένο στη σχάρα με μια εξαίρετη γαρνιτούρα με ποικίλα λαχανικά και καρυκεύματα. Το γλυκό το είχε επιλέξει για τη Φοίβη, σκεπτόμενος την αγαπημένη του Έμπερ, που τόσο αλόγιστα και παρορμητικά είχε εκτελέσει, σκοτώνοντας μαζί και την ευτυχία του. Μια υπέροχη λευκή κρέμα, με φρούτα της άνοιξης και σιρόπι σφενδάμου, το αγαπημένο επιδόρπιο της χαμένης Έμπερ, λατρεύτηκε από όλες τις κόρες του, μα πιο πολύ από την Φοίβη, η οποία έμοιαζε να έχει πολλή όρεξη κι ο Δάντης ήταν βέβαιος ότι η όρεξη της δε σταματούσε στο φαγητό.
Τέλος, είχε διατάξει να πιούν όλοι νερό, σεβόμενοι την κατάσταση της Υβέτ κι έτσι είχε γίνει.

Δυο ώρες κράτησε το δείπνο τους. Για δυο ώρες καμία από τις κόρες του δε μίλησε.

Έτσι, ανέλαβε ο ίδιος να ξεκινήσει τη συζήτηση.

"Νυμέρια, πώς ήταν το ταξίδι σου; Έμαθα ότι αυτό το περίλαμπρο καράβι που σε έφερε, είναι δικό σου. Νεϊντέα το λένε, αν δεν κάνω λάθος."

Η νεαρή καπετάνιος πήρε μια ανάσα προτού του απαντήσει.

"Πράγματι, πατέρα, σωστά θυμασαι. Νεϊντέα λένε το πλοίο μου και είναι το πιο γερό και ελαφρύ πλοίο στο Κόντορ. Όσο για το ταξίδι μου ήταν μάλλον άνετο και ευχάριστο. Το πλήρωμα μου είναι άνδρες άξιοι· εγώ η ίδια τους διάλεξα για να στελεχώσουν το πρώτο μου πλεούμενο."