Babam ne söylüyordu böyle. İyice yaklaşıp dinlemeye başladım.
" Bak Zeynep o haldeyken Gizem'in normal olması haksızlıktı tamam mı? Benim kızım sakatken senin kızın nasıl oluyorda sağlam olabiliyor. Bu haksızlık " diye bağırdı annem. Hoş şuan annem mi onu bile bilmiyorum.
" Kızımız sakat doğduğu için herşeyi yaptım ne dediysen ne istediysen herşeyi yaptım. Ama benim kızıma daha fazla eziyet edemeyeceksin anladın mı? diya bağırdı babbam. Olayı anlamakta ggüclük çekiyorum. Eminim şuan salak gibi görünüyordum. İçimde parçalana duygular göz yaşlarımın akmasına neden oldu. Artık gözyaşlarımı tutamıyordum.
" Bıktım senden de senin iğren kızındanda bıktım keşke seninle evlenmeyi kızına bakmayı kabul etmseydim " diye söylendi cadaloz.
" Geç değil boşanalım " dedi babam o sıra içeriye daldım.
" Bu kadın kim annem değil mi? "diye sorduğumda babamın yüzü şekilden şekile girdi.
" Hayır " diyebildi sadece. Çok cevapsız soru vardı şimdi hepsini sormalıyım.
" Annem öldü mü ? " diye sordum. Babam başını önüne eğdi.
" Hayır " dedi.
"Annem nerde peki ? " diye sordum ağlamaktan zor konuşuyordum. Babam cavap vermeyince bağırarak tekrarladım " Annem nerde? "
" Sen doğduğunda hapisteydi sonra nerde olduğunu bilmiyorum " dide. Ben hapiste mi doğdum. Peki niye annem hapisteydi. Bu nu en son soracam önce başka şeyler öğrenmeliyim.
" Yanına gönderdiğiniz kadın öz anneannem miydi ? " dedim. Babam duraksadı cadalozda bir şey demeden dinliyordu.
" Hayır " dedi. Bu cevap yeterliydi. Ailemi öz kuzenlerimi tayzelerimi dayılarımı bulacam. Şimdiye kadar tanıdıklarım ( ki neredeyse hiç tanımadım ) öz ailem değildi. Cadaloza dönüp konuşmaya başladım.
" Ne diye yaptın bunu bana ne yaşadıysam hepsi senin suçun sen yaptın herşeyi " diye bağırdım.
" Ehh yeter be senin benim kızımdan daha sağlıklı olmaya hakkın yoktu. Evet ben yaptım ne diyeceksin başından geçen herşeyi biliyorum Ezgi'yi herşeyi seni bilerek eve almadım Zeynep acı cekerken sen normal bir hayat yaşa istemedim oldu mu ? " dediğinde babam ona tokat attı.
" Defol git burdan" dedi. Hayatımda ne olduysa biliyordu ve beni öyle bırakmıştı. İnanamıyorum bu nasıl olabilir bir insan nasıl bu kadar kalpsiz olabilir.
" Kızım gelsin onuda alıp gidecem " dedi. O sıra bir sessizlik oldu.
"Ben seninle gelmeyecem burada babamla ablamla kalacam " dedi Zeynep demek herşeyi duymuştu. Gelip bana sarıldı ve kulağıma fısıldadı " Üzgünüm " dedi göz yaşları akıyordu. Olan herşeyden kendini sorumlu tutmuştu ama onun bir suçu yoktu.
" Ne diyorsun Zeynep sen benim kızımsın " dedi cadaloz sesinde hüzün ve hayal kırıklığı vardı.
" Hayır ben babamın kızıyım aynı ablam gibi baksana sana benzemiyorum bile ablam gibi babama benziyorum " dedi benzetme yaparak evet ikimizde babamıza benziyorduk.O yüzden birbirimizin kopyası gibi duruyorduk anneler farklı olsada biz kardeştik.
" İyi be gidiyorum ben ne haliniz varsa görün zaten yanımda bana ayak abağı olacak kimse istemiyorum " diyip odasına çıktı. Bizde babamıza sarıldık. Sonra salona geçip televizyon izlemeye başladık. Yaklaşık bir saat sonra elinde bavulla aşağıya indi. Bir şey demeden evden çıkıp gitti. Burada tek suçlu o değildi babamda suçluydu ama şimdi bunu düşünmek istemiyorum. Sonuçta babamın benim ne yaşadığım hakkında ufacık bir haberi bile yoktu. Ama o kadın bile bile bana yardım etmedi sırf acı cakiyim diye başardıda. Şimdi bunları düşünmemeliyim. Emir'in bu günkü hali neydi öyle yanına gitmeliyim. Yanında olmalıyım ama önce nerde olduğunu öğrenmeliyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikopat Kız
Teen FictionAşk insanı değiştirir mi ? Bunun cevabını hikayenin içinde öğreneceksiniz ?
