Eva word op school heel erg gepest en heeft het thuis ook niet best.
Een nieuw jaar begint en het begint meteen al lekker... als ze de kamer in loopt waar ze dat jaar gaat doorbrengen lijkt het nog goed te gaan, tot er iemand anders bij komt waarmee...
De dokter kijkt zuchtend op van zijn papier en kijkt Jimin aan "Het is... slecht nieuws meneer" Ik sta ook op en ga naast Jimin staan "Wat is er gebeurt?" vraag ik en de dokter knikt met zijn hoofd "Loop even mee naar mijn kamer"
We lopen achter hem aan en hij biedt ons allebei een stoel aan. "Ik zal vertellen wat er is gebeurt. Mevrouw is thuis in iets verslikt, we weten nog niet waarin" begint de dokter "Haar buren hebben het alarmnummer gebeld toen ze haar op de grond zagen liggen. Ze is meegenomen door de ambulance, ze ademde niet meer toen ze haar ophaalde.
We hebben geprobeerd om haar te reanimeren, maar tevergeefs" De dokter slikt "Het spijt me dat ik je dit nieuws moest vertellen" ik kijk naar Jimin en hij knikt "Het is goed, dankuwel"
We lopen dan naar de kamer waar Jimin's oma ligt en hij loopt naar haar toe. "Ik laat jullie alleen" zegt de dokter en ik buig naar hem als bedankje. Jimin staat naast zijn oma en pakt haar hand vast, zijn hoofd hangt naar beneden en zijn zwarte haren hangen voor zijn ogen waardoor ik zijn ogen niet kan zien.
Ik laat hem even staan in stilte, ik vind het ook moeilijk om dit te zien. Het enige familielid waar hij echt iets aan had is nu weg, we zijn nog zo jong en dan gebeurt dit.
"Jimin" zeg ik zachtjes en zet een stap naar hem toe. Hij kijkt even om naar me en dan weer naar zijn oma "Het..." mompelt hij en slikt, er valt een traan van zijn gezicht op het laken. Ik leg mijn hand over die van hem en zijn oma, hij kijkt naar me.
Zijn ogen zijn wat rood geworden door de tranen en doorboren die van mij waardoor ik ook tranen krijg. Ik kan hier niet goed tegen dus trek hem in een knuffel, het duurt heel even maar dan hoor ik een snik en Jimin legt zijn hoofd op mijn schouder.
"Jimin, ik weet hoe verdrietig je bent" zeg ik zacht om hem wat te troosten ook al weet ik niet goed wat ik moet zeggen "Maar weet dat ik er altijd voor je ben". Jimin stop met sniffen en kijkt op "Altijd?" ik knik. Hij slikt en laat me los.
Jimin loopt weer naar zijn oma en kijkt bij haar nek, hij maakt een ketting los en loopt dan terug naar mij "Bewaar dit goed".
Hij heeft een lange gouden ketting vast met een parel en een nog wat goud eromheen en doet het bij me om. Jimin houdt het heel even vast en pakt iets vanachter zijn shirt, het is een zilveren versie van de ketting om mijn nek
"Ik kreeg deze van oma toen opa doodging. Ze vertelde me dat ze deze van hem had gekregen toen ze nog beste vrienden waren. Oma gaf hem toen aan mij met de woorden dat ik hem later ook aan degene moest geven die me dierbaar was" Hij kijkt op van zijn zilveren ketting en ik ben sprakeloos geworden.
"Dat is lief van je" zeg ik voordat ik doorheb wat ik had gezegd en hij lacht kort "Het betekent veel voor me".
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
