Midnight Phantom

Chapter 19

ILUMMINATED ang mga kamay ng relo na nakasabit sa dingding ng sala kaya kahit madilim ay nakikita ni Nadja angoras. Alas-otso na ng gabi pero wala pa rin si Brandon. Walang ilaw sa resthouse. Kanina pa niya ini-on at off ang switch pero walang kuryente. Ang akala ba niya ay naka-generator ang resthouse na ito.

At natatakot na siya. Tanging mga bituin sa langit at ang bahagyang liwanag mula sa buwan ang tanglaw sa madilim na paligid. Iniwan ba siya ni Brandon dito sa isla? Sinaktan ba niyang talaga ito? Pero bakit higit ang nararamdaman niyang sakit para dito?

Her heart ached for him at marahan siyang napahikbi nang lumangitngit ang sahig na kawayan sa labas. Napatayo siya kasabay ng pagbukas ang pinto.

"Bran..." Mula sa nakabukas na bintana ay nakikita niya ang anino nito. Ang paglipad ng hangin sa buhok nito.

"Walang krudo ang generator," pormal ang tinig nito. "I'm sorry kung iniwan kita. Bumalik pa ako sa bayan. Hindi rin napansin ni Mang Simon. Nilagyan ko na." Isang buntong-hininga ang narinig ni Nadja. Kung dahil sa pagod ay hindi niya matiyak.

"Bran... I..." hindi niya alam kung ano ang sasabihin maliban sa tila sasabog ang dibdib niya sa bilis ng pintig ng puso.

"Are you afraid of the dark, Nadja?"

"Ang—ang akala ko'y iniwan mo ako dito." She whispered in the dark.

"Hindi kita iiwan, Nadja Ann. Hindi ba at ikaw ang may gustong gawin iyon kanina pa? Ang umalis dito?" May pait sa banayad nitong tinig na nagpahugot ng malalim na paghinga kay Nadja. "Gusto mo bang umalis sa islang ito?" His voice deep and soft. Nag-i-echo sa kadiliman.

"No." Hindi malakas ang tinig niya pero naroon ang determinasyon. Hindi niya alam kung tama ang sinabi niya pero natitiyak niyang hindi niya gustong iwan ang lalaking ito ngayon. O kahit kailan.

"Lumapit ka, Nadja..." utos nito. At sa marahang hakbang ay tila siya hinihipnotismong tinawid ang madilim na distansiya sa pagitan nilang dalawa.

Hinawakan ni Brandon ang magkabilang balikat niya. Itinaas niya ang kanang kamay at dinama ang kaliwang mukha ng binata. Naramdaman niyang natilihan si Brandon.

"I'm sorry doon sa sinabi ko kanina," bulong niya.

"How sorry are you?" Mapanganib ang tono nito.

Hindi siya sumagot. Sa halip, she tiptoed and kiss the marked face. Napahugot ng paghinga si Brandon.

"I want more than that, Nadja..." he whispered in a ragged voice. "I want you..."

"Take what you want, Bran. Iniaalok ko sa iyo." siguro ay ginamitan siya ng lalaking ito ng hipnotismo, ng drug, o ng ano pa man. Hindi na niya alam kung alin ang tama at mali. She only knew the pain, the bitterness, and the anger that she saw in his eyes and wanted to take them. Gusto niyang maging kanya anuman ang nararamdaman nito.

Hindi siya kumikilos at nakatitig lang dito. Pilit inaaninag sa dilim ang mukha ng binata. Sa liwanag ng buwan na pumapasok sa bintana ay nakikita niya ang kanang bahagi ng mukha nito. And she wanted to touch him again pero nasabi na niya ang dapat sabihin. Naialok na niya ang sarili at hindi kailangang siya pa ang gumawa ng unang hakbang.

Hinawakan ni Brandon ang laylayan ng t-shirt niya at itinaas iyon sa ulo niya. Tinulungan niyang gawin iyon and he dropped her t-shirt on the floor. Alam niyang nakatitig ito sa kanya pero hindi niya maaninag sa dilim kung ano ang ibinabadya ng mga mata nito.

Her heart started to pound rapidly when his hands found the snap of her jeans... then unzipped it slowly... and pulled them down, sa paanan niya. Yumuko si Brandon at binuhat siya pabalik sa kama at maingat na inilapag doon.

She could see his shadow from the moonlight habang hinuhubad nitong isa-isa ang sariling kasuotan. Ganoon na lamang ang pagnanais niyang magliwanag upang makita ang kabuuan ng lalaking ito. This phantom who would be her lover tonight.

She held her breath when he joined her in bed. And in one moment she was in his arms. And then he kissed her passionately. She kissed him back with equal passion.

Itinaas niya ang mga kamay upang muling damhin ang mukha nito... ang dalawang mukha nito. Subalit hinawakan ni Brandon ang mga kamay niya and pinned them over her head.

"I am going to love you, Nadja Ann, selfishly," bulong nito in a deep and husky voice that she fell in love with. Hindi na niya alam kung ano ang totoo at kung ano ang pantasya. His hands brushing her skin erotically. Wala siyang magawa kundi tanggapin ang kung ano ang gusto nito even if her own hands wanted to do their own explorations.

Muli siyang hinagkan nito, hungrily, devastatingly that she stopped thinking. His hand closed on her aching breast and she literally stopped breathing for a few moments when his mouth took over. And he was wetly kissing her flat stomach habang hinihila nito pababa ang lacy briefs niya. He was kissing every curve, his fingers followed every line, his tongue tasted every vulnerable places.

"Bran, please..." if it was a plea or a protest, hindi niya matiyak. She was weak with longing and wanting. Itinaas niya ang sarili and tried to pull him towards her pero muli siyang ibinalik ng binata sa mga unan.

"Not yet, Nadja Ann. Gusto kong hindi mo malilimutan ang gabing ito sa buong buhay mo that no other man can come close..."

Na para bang mayroon pang iba. Gusto niyang sabihin pero walang salitang lumabas sa bibig niya. She was burning. At hindi niya alam kung sino ang nagpipigil, siya para kay Brandon o si Brandon para sa kanya. And never in her wildest fantasy that she felt like this. His long hair brushing her face softly when he kissed her. Hot and passionately. He kissed her as if there's no tomorrow.

And then he deliberately brushed his maleness on her aroused skin. "It should be like this, Nadja Ann," he whispered her name erotically. But she's beyond everything. She thought she'd die if he didn't take her now.

But when the hard muscles seeked entrance, she gasped and tensed her body.

"Relax, Nadja, and give yourself freely, completely." His voice encouraging.

He was strong, hard and powerful. At tulad sa isang nahihipnotismo, she welcomed him and tried to choke her sobs. She wanted to give not take. Gusto niyang ipagkaloob dito anuman ang kailangan nito sa kanya.

In one instant, sinikap ng binatang pigilin ang hypnotic movements. She's small and fragile and inexperienced. Pero ang isang taong paninikis sa sarili made him lost all control.

When the primeval dance increased its tempo, she couldn't suppress a soft cry. Kasunod niyon, Brandon shouted her name with extreme pleasure! And in triumph.