BÖLÜM ŞARKISI: Zayde Wolf ft. Ruelle- Walk Through The Fire
24-Tutma kendini bebeğim.
Lise hayatım oldukça garip geçmişti. Heyecanlı diyebileceğim hiçbir şey yaşamamış, bomboş bir şekilde sadece derslerime yoğunlaşarak geçirmiştim. Tüm boşluğun içerisinde yaptığım tek şey düşünmek olmuştu ve insanlar birer birer benden uzaklaşırken kendi düşüncelerim arasında boğulmuştum. İlk önce cinsel yönelimimi fark etmiştim ve sonra da gerçek bir tutkunun odağı olmanın nasıl hissettireceğini merak etmiştim. Aşk benden uzak olmuştu o dönemlerde. Korkuyordum. Yeni yeni yaşadığım o duygulara, heyecana bir isim vermek beni zorluyordu ve kimseye karşı bir şey de hissedemiyordum.
Sonra üniversiteye başlamıştım işte. Her şey değişmişti birden bire. Okulda ucube diye anılan bir çocuk aniden dikkatimi çekmiş, aniden kendimi onun büyüsüne kapılırken, onu takip ederken bulmuştum. Her şey karmakarışık olmuştu çünkü o da karmakarışıktı. Beni kendine öyle bir çekmişti ki onun yörüngesine öyle bir girmiştim ki ondan başka bir şey düşünemez hale gelmiştim.
Beni bitiriyordu. Dağıtıyordu, mahvediyordu.
Fakat yine de kollarının arasına girdim mi tüm bunların önemi kalmıyordu.
"İyi misin?" dedi. Benim evimdeydik. Başımı göğsüne yaslamıştım, kollarını bana dolamıştı. İkimizde fazla yorgunduk. Birbirimizde dinleniyorduk ve şuanda nedense hiçbir şey düşünemiyordum. Beni onlarca insanın içinde hiçbir şeyi umursamadan öpmüştü. Bunu düşündükçe yüzüme kaplayan gülümsemeyi engellemem imkansızdı. Deli gibi seviyordum ben. Yanıyordum ve deli gibi seviyordum işte.
"Şuanda iyiyim." dedim ona biraz daha sokulduğumda. "Böyle olursak hep iyi olurum." Saçlarıma bastırdığı dudaklarını hissettim. Birinin kolları arasına sığınmak, o kollarda huzur bulmak bağımlılık yapacak türden bir şeydi. Ve benim ona olan bağımlılığım ise baş edemeyeceğim türdendi.
"Seni seviyorum." dedim. İçime sığmıyordu artık bu sevgi. Taşıyordu ve taştıkça kayboluyordum. "Seni çok seviyorum Taehyung. Dünyada ki en kötü insan bile olsan seni seviyorum ben." Başımı kaldırmıştım, hafifçe ona bakmıştım. Gözlerimiz kesişirken dudaklarını işgal eden hafif tebessümü görmüştüm. Bana cevap vermemişti. Cevap vermeyecekti, biliyordum. Hafifçe yatakta aşağı kayıp yüz yüze gelmemizi sağladığında dudaklarını yanağıma bastırmış ve daha sonra geri çekilmişti. "Uyumak ister misin?" diye sormuştu. Çok ağladığımdan dolayı gözlerim yanıyordu ve çok yorgundum. Fakat yine de uyumak istemiyordum işte. Ona biraz daha sarılmak istiyordum.
"Hayır." demiştim gülerken. Ellerini sırtıma sabitlerken yavaşça okşamaya başlamıştı. "Biraz daha sarılalım. Gidecek misin?" Dudakları bir kez daha saçlarımı bulmuştu. Daha sonra şakağıma bir öpücük bırakmıştı ve yüzümde yeniden kocaman bir gülümseme oluşmasını sağlayacak şekilde gözlerimi öpmüştü.
"Gideyim mi?" demişti. Hemen başımı sallamıştım. "Gitme." demiştim. "Ne olur biraz daha böyle kalalım." Derin iç çekişi kulaklarımda yankılanmıştı ve başını başıma yaslarken kıpırdamayıp bana sarılmaya devam etmişti.
Yanlış insanlar vardı yanında. Ya da o yanlış insandı. Fakat onu çekip çıkarmak istiyordum. Birbirimize ait olalım, sadece biz olalım istiyordum.
"Taehyung." dedim fısıldayarak. "Bana inanıyorsun değil mi?" Kelimeler boğazıma diziliyordu. "O yaptı. Biliyorum."Söylemek benim için zordu. Sanki yanlış bir şey yapıyormuşum gibi hissediyordum fakat öyle öfkeliydim ki dayanamıyordum. Taehyung sessiz kalmıştı. Sessizliğini neye yormam gerektiğini bilmiyordum fakat bana herhangi bir cevap vermezken ben hafifçe geri çekilip onun yüzüne bakma ihtiyacımı bastıramamıştım. Düşünceli duruyordu. Sanki bir şeyleri kafasında oturtmaya çalışıyormuş da başaramıyormuş gibi bir hali vardı. Elimi yüzüne çıkarmıştım ve hafifçe yüzünü okşamıştım. Gözlerini anında bana çevirdiğinde dudaklarımda hafif bir tebessümle ona bakıyordum
