7.5

57K 3.8K 349
                                    

-07.01.18

💦

Yumru yaptığım parmaklarımla ahşap kapıya art arda iki kez vurdum. Bir süre bekledikten sonra kapı açıldığında karşıma Ceyhun'un annesi, yani Reyhan teyze çıkmıştı. Her sabah olduğu gibi enerjisi yerinde uyandığı gözlerinden belliydi.

"Günaydın Reyhan teyze. Kusura bakma bu saatte geldim ama,"

"Sorun değil tatlım içeri gel istersen ama Ceyhun evde değil." diyerek yaşından dolayı kırışan, göz kenarlarındaki çizgilerini belli ederek genişçe gülümsedi.

Şaşkınca dudaklarım aralanırken, "Evde yok mu? Okula mı gitti?" diye sordum.

"Öyle diyor, ama nedense bu aralar telefonuma sürekli ilk derse geç kaldığı hakkında mesajlar geliyor. Ne olduğunu da açıklamıyor. Deli edecek bu çocuk beni." Sesi hem kinayeli hem de endişeli bir tondaydı.

"Anladım, merak etme sen. Ben de birazdan okula geçeceğim zaten bir şey olursa sana haber veririm."

"Sağol canım, dikkatli ol."

Hafifçe gülümseyip, bahçe kapısından ayrılırken nereye gidebileceğini düşünüyordum. Fakat gidebileceği hiçbir yer aklıma gelmiyordu. Ara sokakları geçtikten sonra kolumdaki saate baktım. Okul için daha bir saat vardı. Sıkıntıyla bir nefes verip, sahil yoluna doğru yürümeye başladım. Belki temiz hava iyi gelirdi.

💦

Ekin: Selam bebek, ben kelebek.

Okyanus: Uyumaya devan et Ekin.
Kafan yerinde değil belli.

Ekin: Gayette kafam yerinde.
Sana da yaranamıyoruz.

Benim gibi sabah böyle mesaj atan bir insan bulabilir misin?

Okyanus: Ne gerek var?

Bugüne kadar kimse
atmadı, şimdi de olmasına
gerek yok bence?

Ekin:
Pekâlâ.
Ben atarım bundan
sonra sana.

Okyanus: Tamam.

Ekin: Güzel.

Nerdesin?

Okyanus: Evden erken çıktım.

Sahildeyim.

Ekin: Neden?

Okyanus: Bilmem, içimden
öyle geldi.

Ekin: Sorun yok değil mi?

Okyanus: Hayır, yok.

Ekin: Tamam, okulda
görüşürüz o zaman.

Okyanus: Görüşürüz.

*

Mesajlaşmamız bitikten sonra üşüyen burnumu çekiştirerek etrafa bakındım. Aceleyle işe yetişmeye çalışanlar, çocuklarının her yerini atkıyla dolayıp soğuktan korumaya çalışan, koşuşturan anneler ve soğuk havaya rağmen inatla balık tutan insanlar...

Ellerimi montumun cebine sanki daha çok sıcak tutacakmış gibi bastırdım. Uykudan uyanamamış bayık bakan gözlerim, bir anda kıyıdaki insanlardan tanıdık bir silüete takıldığında kaşlarımı çatmaktan kendimi alamamıştım. Aceleyle banktan kalkarken kayalıklara oturanın kısık gözlerimle Ceyhun olup olmadığını anlamaya çalışıyordum. Soluk soluğa kalmıştım. Yandan bir bakış atarak tekrar onun olma ihtimalini ölçtüm. Gerçekten de her sabah burada oturuyor ve saatlerce dalgınca bir şeyler mi düşünüyordu? Sakince yanına oturdum. Bir süre beni fark etmedi ya da etmemezlikten geldi.

"Beni nasıl buldun?"

"Tesadüf diyelim. Neden buradasın?"

"Çünkü burası çevremdeki insanlardan daha temiz."

Anlamadığımı belirtmek istercesine ona baktım. Kafasını bile çevirmeden dalgaların sertçe kayaya çarpmasını izliyordu.

"Bakma öyle. Ben iyiyim."

"Yalan söyleme,"

"Yoruldum. Başa çıkmaktan altan almaktan çok bunaldım. Anlıyor musun? Bu his sanki seni boğuyormuş gibi. Kurtulmak için neleri vermek istemem ki? İntihar da ederim, değer verdiğim bir şeyden de vazgeçerim."

Bir an onun ölme düşüncesi aklımdan geçti. Nefesim boğazıma tıkanmışcasına sertçe öksürdüm. Bu his inanılmaz derecede kötüydü. "Asla, böyle bir şey düşünme. Yoksa seni parçalarım duydun mu?"

Alayla gülüp, kafasını salladı. İçli bir nefes alıp bakışlarımı ondan çektim. Karşımda onu böyle görmek ve elimden hiçbir şeyin gelmemesi beni mahvediyordu.

"Neden unutmaya çalışmıyorsun?"

Sorumu uzun bir süre cevaplamadan karşıya baktı. Bakışları bana döndüğünde ise gözlerinin kızardıklarını fark edebilmiştim. "İlkler unutulmaz çünkü," dedi, sesi nerdeyse fısıltı halinde çıkmıştı. Onu desteklemek istercesine sarıldım. Anında kollarını bana sararken huzurla dolmuştum. Beni huzursuz eden tek şey yaşadığım bu çaresizlikti.

💦

Bölümleri yavaş yavaş atıyorum farkındayım ama finale 3, 4 bölüm kalmışken hızlıca da atmak istemiyorum. :(

Belki yarın, belki sonraki gün diğer bölümü atarım. İH'ye de bakmayı unutmayın. ♡

Kendinize iyi bakın.

Sizi seviyorum. 🧡

-Yaren

PORTAKALLI SÜT | Texting Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin