CHAPTER 2

2.4K 154 6
                                    

IRIS POV

Siap sudah chicken soup saya masak. Perlahan-lahan saya tuang tu chicken soup di dalam mangkuk untuk breakfast lelaki yang saya selamatkan semalam. Nampak parah ba kecederaan dia tapi degil tidak mahu pigi hospital paksa la saya tolong kasi bersih tu luka dia takut nanti kena jangkitan kuman. Saya angkat tu dulung yang ada satu gelas air putih dan chicken soup yang baru saya masak tadi pigi luar. Sekali saya keluar saya nampak tu lelaki bangun sudah dan dia tengah struggle mahu bangun dengan keadaan dia yang lemah tu.

"What are doing?" Tanya saya dengan nada yang selamba. Tu lelaki tengok jak saya tapi ada saya kisah kalau dia tengok saya.

"I need to go." Bilang tu lelaki berusaha mahu bangun tapi gagal.

"Mahu pigi mana juga dengan keadaan kau macam tu? Tengok mahu bangun pun susah." Bilang saya sambil letak tu dulang makanan di atas satu meja kecil.

"What is this place?" Tanya tu lelaki yang saya selamatkan semalam.

"Oh. This is my studio. I found this place when I was walking around here and I noticed this place have been abandon so I clean this place and make this place as my painting studio. No one know about this place." Cerita saya sama tu lelaki sambil melabuhkan punggung saya di sofa lama yang lelaki tu baring semalam.

"You paint all of this?" Tanya tu lelaki sambil menunjukkan semua lukisan yang saya buat.

"Ya." Jawap saya pendek. Melukis adalah perkara yang paling saya minati, asal saja ada waktu terluang pasti saya akan melukis sesuatu.

"Why didn't you sell all of this? You can make a lot of money with this?" Tanya tu lelaki lagi. Saya tersenyum tawar saja sama tu lelaki.

"I love to paint but my father didn't like it. He want me become businesswomen while I like to become painter." Bilang saya dengan nada yang perlahan. "I can't stop from painting that way all my painting I keep it here and I painting secretly without my father knowing it." Sambung saya lagi.

"You make a great painting." Puji tu lelaki dan saya dapat rasakan pujian dia tu ikhlas dari hati. Saya pun tidak tahu kenapa mulut saya ringan saya cerita semua pasal saya sama lelaki yang saya selamatkan ni.

"Ni dari tadi cerita pasal saya saja nama kau pun saya tidak tahu. What's your name?" Tanya saya sama tu lelaki yang sakit tu.

"Rafael." Jawap dia pendek.

"Nice name, by the way my name is Iris Rosella." Bilang saya dengan nada yang ceria. Saya hulurkan tangan saya untuk berjabat tangan sama Rafael. Mula-mula Rafael teragak-agak mahu sambut salam tangan saya tapi tidak lama lepas tu dia sambut juga huluran tangan saya. "Oh, tadi telefon kau berbunyi adalah 2 3 kali macam tu berdering tapi saya kasi biar saya. Mana la saya mau kacau privacy kau." Bilang saya jalan pigi meja yang saya letak Iphone 8 milik Rafael lalu diserahkan kepada tuannya.

"Betul ni kau tidak kacau langsung handphone saya?" Tanya tu Rafael dengan nada yang curiga. Ishh, ni lelaki kan sudah la saya tolong selamatkan dia semalam boleh-boleh dia tidak percaya sama saya. Kalau saya ni jahat saya kasi biar saja dia di situ biar mati la dia di sana! Amboi, mulut saya ni lama sudah tidak kena bayar insurans sebab tu la main lepas jak saya cakap. Hahaha

"No!!" Bilang saya dengan nada yang geram. Saya nampak Rafael sibuk sudah check handphone dia. Girlfriend dia call kali bilang hati saya. Ishh, apa saya mahu peduli kalau girlfriend dia mahu call sekali pun bukannya saya kenal sangat dengan Rafael ni.

Malas saya mahu sibuk hal orang terus saya berdiri meninggalkan Rafael yang masih sibuk kuis-kuis Iphone 8 mahal dia tu jika dibandingkan handphone murah saya walaupun Samsung Galaxy Y saya tu banyak kekurangan berbanding dengan Iphone Rafael saya sudah cukup bersyukur janji boleh call and SMS.

HITMAN (COMPLETE)Where stories live. Discover now