Simra

1' Bölüm

°Multi Medya: Simra Gökçe Arkın (Viyan)

°Bölüm şarkısı: Castle In The Snow

°İlk bölümlerden sınır koymak istemiyorum o yüzden oy verip ve satır arası yorumlarınızı unutmayıınız°

°Instagram Hesabım: @/Roseliev

°Watty'den takip etmeyi unutmayın oradan duyurular yapıyorum.

°Hadi ilk bölüme geçelim.°

****

Annemden ayrılalı bir buçuk yıl, annemi kaybedeli altı ay olmuştu. Abim ve Babam kolaylıkla nefes alıp hayatlarına devam edebiliyorlardı neden ben devam edemiyordum ya da hayatıma devam etmem için o hapları kullanmak zorundaydım?

O hapları kullanmak benim suçum değildi, kesinlikle değildi.

Babamın suçuydu, onun yüzünden kendimi zehirliyordum. Benden annemi almasaydı ben temiz kalabilirdim ama o annemi aldı ve hayatıma devam ettirtmek için uyuşturucuya mahkum bırakmıştı.

Özür dilerim anne ama yapabileceğim bir şey yok.

Onlarsız devam edemiyorum, onlar olmadan nefes alamayacağım.

"Simra Hanım, akşam yemeği hazır ve babanız sizi bekliyor." Odama Hale ablanın girmesiyle elimdeki günlüğü hızlıca kapatarak yorganın altına yerleştirdim. Kapının önünde orta yaşlarda ve günlük giyimi olan Hale ablaya kafamı salladım, kapıyı çalmış mıydı bilmiyordum ama bunu söylemek istemedim.

O da hafif gülümseyerek odamdan çıktı ama kapımı açık bıraktı. Sıkıntılı bir nefes vererek yataktan kalktım ve uyuşmuş olan bedenimi esnettim, okuldan geldiğimden beri yatağın içindeydim ve okulda da sıramdan kalkmamıştım. Boy aynamdan üstüme kısa bir bakış attım.

Üstümde okuldan gelir gelmez giydiğim pijamalarım vardı, dışardan eve geldiğim zaman -üşenmediğim anları saymazsak- ikinci yaptığım şey üstümü değiştirmekti. Şu okul kıyafetimle akşama kadar yatakta yatıyorum söylentisi beni rahatsız ediyordu. Yüzümdeki makyaj hala duruyordu ve bu yüz hatlarımda ki yorgunluğu kapatıyordu.

Kısaca gayet iyi durumdaydım.

O zaman moruğu görmeye inelim, sinirimizi bozup geri odamıza gelelim.

Kendi kendime gülerek ellerimi çırptım ve odamın ışığını kapatmayarak merdivenlere ilerledim. Maddi durumumuz iyiydi ama ben bir yıl önceye kadar sınır aşmadan para kullanırdım. Şimdiyse her şey biraz değişmişti.

Babama fiziksel zarar veremesem de parasını yüksek miktarda harcayarak veriyordum. Zaten uyuşturucuların fiyatı oldukça yüksekti ama bazı şeyler de tuzu biberi olmalıydı, şu ana kadar sahip olduğu her şey annemin sayesindeydi.

Mutfağın önüne geldiğimde abim ve babam masaya yerleşmiş bir şeyler konuşuyorlardı. Abim on dokuz yaşındaydı, Kanada da işletme okuyordu ve tamamen babamın kopyasıydı küçükken ondan korktuğu için hep sessiz kalmış babamın yanında yer almıştı.

Bense onun tam tersiydim; küçüklüğümden beri babama hep karşı çıkmıştım yüzünde doğruları söylemeyi ihmal etmemiştim çünkü her zaman açık konuşmanın iyi olduğunu düşünürdüm. Hala öyleydi tabii de bazı kısımlarda susmak gerekiyordu.