Bölüm Şarkısı : Fırat Tanış - Yani Olmuyor
Yorum yaparsanız sevinirim. Keyifli okumalar. 🐥
JİMİN
Kolumu sıkıca tutmuş, bir dakika dahi beklemeden yürümeye devam eden adamın sırtına bakıyordum. Sırtı gerginlikle kasılmıştı ve çok çok sinirliydi. Endişeyle geriye bir bakış atmama engel olamamıştım ve içim içimi yerken birden bire olduğum yerde durmuştum. "Yoongi.." demiştim. Arkadaşım bu aptal yerdeydi. Gitmemi söylemişti ama sikeyim. Nasıl gidebilirdim ki?
"Gidemem." Bu sefer ben onun kolunu tutmuş ve durdurmasını sağlamıştım. Bakışları aniden bana döndüğünde göz göze gelmiştik ve onu böylesine sinirli gördüğüm ilk seferle karşılaşmıştım. Gözleri yanıyordu. Neredeyse somut bir şekilde görebileceğim bir duman kafasından çıkıyor gibi hissediyordum.
"Ne saçmalıyorsun sen?" dedi, Yoongi. "Gidiyoruz." Bu sefer elimi tutup çektiğinde bakışlarım kısa bir an birleşmiş ellerimize odaklandı ve derin bir iç çekmeme engel olamazken tutuşundan kurtuldum.
"Gidemem." dedim. "Onu burada onunla nasıl yalnız bırakayım Yoongi? Şu insanlara bak." Endişeyle ona bakıyordum. Jungkook gitmemi söylemişti, güvende olduğunu söylemişti fakat değildi işte. Onu bırakamazdım.
"Aptal mısın sen?" diye bağırmıştı birden bire. "Çocuk seni istemediğini söyledi. O halinden memnun görmüyor musun? Sen ne dersen de seninle gelmeyecek."
"Ama..."
"Jimin." demişti. Sakinleşmeye çalışıyor gibi bir hali vardı fakat pek başarılı olduğunu söylenemezdi. "Bu aptal yerde seni bırakmayacağım. O yüzden gidiyoruz." Yeniden kolumu tutup beni çekiştirmeye başladığında inatla yerimde durmuş, tek bir adım dahi atmamıştım. "O benim en yakın arkadaşım." diye bağırmıştım. "Git dese bile gidemem." Yoongi gülerek bana dönmüştü. "Aptal." diye bağırmıştı tekrar. "Siz ikinizde hayatımda gördüğüm en büyük aptallarsınız."
"Aşık olmak aptallık değil." diye bağırmıştım ben de patlarken. "Seni sevdiğim için, birini sevdiğimiz için bize aptal diyemezsin. Asıl aptal sensin." İçim içime sığmıyordu. Nefes nefese kalmıştım, ona bakarken o da benim gözlerimin içine bakıyor, anlam vermeye çalışıyordu. Çok seviyorum diye düşünmekten kendimi alamıyordum. Ona bakıyordum ve hep aynı şeyi düşünüyordum. Çok seviyordum.
"Seni burada bırakmayacağım." demişti büyük bir kararlılıkla. Kaşlarımı çatmış ona bakarken aniden bana doğru atılmış, birden bire kendimi onun omzunda baş aşağı sarkmış bir şekilde kalçalarına bakarken bulmuştum. "Bunu daha önce yapmam gerekiyordu." demişti. "O kadar çok konuşuyorsun ki.."
"Bırak beni." demiştim oldukça güçsüz bir ses tonuyla. İnandırıcı durmuyordu. Yoongi'nin gülüşünden de inandırıcı bulmadığını anlamıştım. Çünkü sikeyim ki şu anda beni bırakması en son istediğim şeydi.
"Jungkook'u Taehyung korur."demişti, hiçte inanmayan bir ses tonuyla. "Seni burada kim koruyacak?"
"Sen.." demiştim, hemen. "Sen korursun."
"Koruyorum zaten." demişti. "Seni buradan götürüyorum ve seni arkadaş kurbanı olmaktan kurtarıyorum. " Hala omuzlarındaydım ve öylece yürümeye devam ederken gülmeden edememiştim. 'Arkadaş kurbanı mı?' diye düşünmüştüm. Ne arkadaş kurbanlığından bahsediyordu? Jungkook benim asla incinmemi istemezdi. Biz birbirimizi korurduk.
"Sıkı bir kalçan var."demiştim, konudan tamamen bağımsız olarak. "Bana harika bir manzara sunuyorsun." Yoongi birkaç saniye duraksamıştı ve ben daha çok sırıtmıştım. "Doğru söyle." Diye devam etmiştim. "Bunlar hep bahane. Bacaklarıma dokunmak için beni kucağına aldın." Sadece birkaç saniye sürmüştü. Yoongi beni omzundan indirirken bir anda dengem şaşmış ve sıkıca kollarına tutunmuştum.
