Manyak Sevgilim

32. Bölüm; Kader..

Anıların hepsi yarım yamalak,
Kalmadı solmayan tek bir çiçek,
Biliyorum herşey sahteydi fakat,
En azından yalanların gerçek!

(Yazarınızdan ufak bir dörtlük.)

-

-MİRA'NIN AĞZINDAN-

"Yarın uçak 1'de kalkacaksa 4 gibi orada oluruz demi ? Çünkü uçakla Almanya'dan İstânbul'a yaklaşık üç saat sürüyormuş. O zaman Ezgi'nin kep törenide 8'de olduğuna göre yetişi-" daha sözümü bitirmeden Cenk araya girdi.

"Ya bi sakin ol kızım. Lara'ya çıkma teklifi ederken böyle heyecanlanmadı bee." dedi. Konuyu yine Lara'ya bağlamıştı. Anlaşılan beyimiz çok seviyor Lara'yı.

"Neyse ben gidip bavulumu hazırlayayım." dedim. Kimbilir belki de hiç dönmezdim. Sonuçta Ceyhun'u unuttum ben. Evet unuttum.

'Ya ya kesin öyledir. O yüzden geceleri hep onu düşünüp ağlıyorsun, o yüzden uyku hapı almadan uyuyamıyorsun, o yüzden iyice alkolik oldun demi.' dedi iç sesim. Haklı olabilirsin ama... Ne haklısı bee.. Hiçte bile! Hayır bir kere ben unuttum onu.

U-NUT-TUM.

Kafam iyice karışmıştı. Şuan allak bullak olmuştum. Ne yapacağımı bilmiyordum. Menapoza girmiş kadınlar gibi hissediyordum kendimi. Of off.

'Al eline gitarı dök içindekileri.' dedi iç sesim. Valla şu dünyada bir ben varım birde iç sesim. Cenk'i ve abimleri saymıyorum çünkü hiçbiri iç sesim kadar mantıklı konuşmuyor. Bir zamanlar Ceyhun vardı ama zaten oda mantık özürlüydü. Üretim hatası ne olacak!!

Her neyse gitarım nerede benimm. Evet göründüğü üzere gitar çalıp şarkı söylemeyi seviyorum çünkü Ceyhun'dan sonra kendimi müziğe verip aklımı dağıttım ve gerçek hayatı müzikle tattım.

Gitarımı yatağımın kenarından alıp bacağıma oturttum. Akortunu ayarladıktan sonra hafifçe tıngırdattım. Ve işte tam anlamıyla bizi anlatan şarkıyı söylemeye başladım.

***

Bazı şeyler vardır affedilmiyor,

Aşk ihanetle bir evde kalamıyor,

Bıçak gibi kestim bağlarımızı,

Bir daha dinleyemeyiz şarkımızı.

Söyle uçurumdan atlayan dönebilir mi ?

Söyle kanadı kırk yerden kırılmış uçabilir mi ?

Söyle bu aşktan ne kaldı ki geriye ?

Yaptığının ne kadarı sığıyor sevgiye ? Ooff..

Unut beni,unuttuğum gibi seni,

Unut ki beni yanındakini aldatma!

Giden kaybedendir,

Gittin kaybettin.

Bir şehir yakınıma bile yaklaşma...

***

Şarkının sonunda gitarı yatağıma bırakıp bacaklarımı kendime doğru çektim. Başımı dizime çekip hüngür hüngür ağlamaya başladım.

Şarkının sözlerini beynimde tekrarladım.

'Bazı şeyler vardır affedilmiyor'.. Affedemezdim. Bunu o bebek için yapamazdım.

'Aşk ihanetle bir evde kalamıyor'.. Yapamadım işte. İhanete uğramayı gururuma yediremedim ve aşkımdan vazgeçtim.

'Söyle bu aşktan ne kaldı ki geriye'.. Ne kalmıştı ki ? Koskaca bir boşluk kalmıştı işte. Kısacası hiçbirşey!