BALIN (TAMAMLANDI)

54.BÖLÜM:DİRİLİŞ

   Merhaba! Yeni bölüme hoş geldiniz. Beğenirseniz oy verip yorum yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum.

*****

   Sadece bir gün geçti.

 Her şey değişti.

 Tanrım.

                         *****

 Bulduk. 

Ben başarılı oldum. İkizim, Arel başarılı oldu.

 Güçleniyoruz.

Artık vampirlere ve çakma tanrılar karşı bir kahin değilim. Bir ikize, bir sevgiliye, çokça dosta ve artık bir orduya sahibim. 

 Biliyorum, merak ediyorsunuz. Bir kahinin gözünden savaş sizi çekiyor. 

Ama çok yakında her şey bitecek.

Dönüp annemin elini tuttum ve karşımdaki kalabalığa baktım. 

Biz bu renksiz gözleri, solgun ve buz gibi tenleri dirilttik. 

Madem insanları uyandıramıyoruz, biz de çoktan uyanmış olanları çağırırız.

Belki biri film yıldızı, biri lider, biri savaşçı. Belki biri doğmadan öldü. Ama artık buradalar ve benimleler. 

 Vampirlere karşı ordumu ölülerden kurdum. 

Biliyor musunuz? Bu ölülerin hiçbirinin dolunaya ihtiyacı yok.

                         *****

  Anladığımda, korkunç rüyalarımdan birindeydim. Luna gelmeden önce ordunun başında olan, en güçlü vampir denen yaratık karşımdaydı. Tek yaptığımız şey ise birbirimizin gözlerine bakmaktı. Zaman kavramı yok oluyor, o yüzden ne kadar desem bilemiyorum. Ama sıkıntılı bir süreydi.

 Beyaz bir elbisem vardı. Saçlarım dağınıktı. Ben gibi gözüküyordum. Gözlerim hariç. Onları hissedince şu an kahin formumda olduğumu anladım.

 "Tanrı geldi." dedi bana sessizce. 

"Korkmuyorum." dedim ve bu onu güldürdü.

"Bu sefer hiç şans yok Derin."

"Senin gibilere ihtiyacım var." İşte bu cümle. Bu cümle, dudaklarımdan döküldüğü an rüyadan çoktan uyanmıştım. Ama vampirin beni geri itmesine engel olamadım. 

 Rüyanın içinden beni kuyuma itti. Diğer rüyaların arasında sürüklenirken, çekilmeyeceğimi, yine en dibe vuracağımı biliyordum.

  En dipte ne oluyor biliyor musunuz?

Cehennemi hissediyorum.

 Ama bu esnada bilincim açık. Son söylediğim cümleyi hatırlıyorum. Evet, onun gibilere ihtiyacım var. 

 O şu an bir ölü. Ve tüm ruhların nerede süzüldüğünü biliyoruz. 

  Cehenneme düşüyorum. Ve bu sefer sıcaklık veya ızdırap dolu bağırışlar beynimi ele geçiremiyor. 
    Bu ruhların sesini defalarca duydum fakat bu sefer onları aklımı kaybetmeden dinliyorum ve heyecan, yüzümü güldürüyor.

 Ateşten mızrağa takılıp uyanmayı dört gözle bekliyorum. Çünkü ikizime ihtiyacım var.

Bu sefer, burada. Ayrıldığımız yerde güçlerimizi birleştireceğiz.

Vücudum mızrağa takılıp etlerim yanmaya ve cızırtılı seslerle beni öldürmeye başlayınca uyandım.

Ve doğru dışarı koştum.