Alam ko for the longest time nabuhay ako to please others. Alam kong bawat sinasabi ko sinasabi ko lang kasi yun yung gusto nilang marinig galing sa akin. Yung mga bagay na ginagawa ko ginagawa ko kase that's what they wanted me to do.
Panganay ako kaya siguro mataas yung expectation nila sa akin, dapat ako yung good example,dapat role model. You know.
Sinibukan kong mabuhay by that title: good example and role model kinda shit. At sinusubukan ko pa rin.
Kaya siguro people perceive me as mahinhin, 'di makabasag pinggan, the straight A stud, the goody two shoes kinda gal.
And through the years it all built up. Sinamahan pa ng social anxiety ko? Wala na.
Hindi ko kinakaya yung pressure. Ang hirap.
Kapag nagkamali ka, kahit isang beses lang, buong buhay mo na ang isusumbat sa 'yo.
Kapag nakagawa ka ng masama it felt like, all your life wala ka nang nagawang mabuti.
But I guessed ganon talaga ang buhay, ganoon talaga ang mga tao, naka-program to remember all the shity things you did kesa sa mga bagay na nagawa mong tama.
YOU ARE READING
Siya Na Toxic
RandomToxic siya kaya ayaw nila sa kanya. Pero ano nga ba ang pakiramdam maglakad sa sapatos niya. ------------------
