Dag 12
Voor de eerste keer lig ik weer in een warm zacht bed, met Dave naast me. Woorden schieten te kort om te vertellen dat ik zo blij ben, eindelijk weer lekker in een warm zacht bed liggen, wetend dat het voorbij is. Tenminste dat het voorbij is voor mij, want mijn wraak is pas net begonnen. Zachtjes voel ik hoe Dave zijn vingers door mijn haar haalt "goedemorgen" zegt hij, met nog een pijnlijke en schorre stem zeg ik "goedemorgen" terug. De deur gaat open Steven en een erg blond meisje komen binnen. Ik vermoedde dat zij ook bij de groep hoorde "hey ik ben stacie" ze liep op me af "hey..." nog voor ik wat kon zeggen zei Steven "dit is Stephanie". Steven duwt stacie in de richting van de deur "ik zou niet teveel praten als ik jou was" zei hij en liep achter Stacie aan. Dave deed de deur weer dicht en ging weer naast me liggen, en zei "ogen dicht". Ik voelde hoe zijn tanden in mijn nek gingen, en hoe het bloed druppelde langs de kussens. Het voelde alsof ik alles weer herbeleefde, de pijn, de angst het horen vallen van de hamer, en het horen van een kogel dat door Jenny's hoofd ging. Ik zat er zelfs zo diep in dat ik vergat te ademenen, een shock van pijn ging door mijn lichaam toen Dave zijn tanden uit mijn nek haalde. Het voelde alsof ik dood ging maar ook alsof mijn leven pas net begon, ik begon verder en verder weg te zakken het leek wel of ik uit eindig viel. Ik zag hoe de witte muur boven me in donkerrood bloed veranderde, totdat ik mijn ogen open deed, ik schoot omhoog snakkend naar adem. "ik zei toch dat ze zo wakker zou worden, luister dan ook es naar mij" hoorde ik op een verwende toon. Steven gaf me een glas met rood spul erin, toen ik het aan wou pakken merkte ik ineens op, dat de blauw paars plekken en de wonden op mijn arm weg waren. Met verbazing keek ik Dave en Steven aan, "welcome to you're new live" zeiden ze in koor. Steven drukte het glas met wat ik denk bloed erin in mijn handen, mijn eerste slok was het vieste wat ik ooit geproefd had, maar door het proeven wist ik wel dat ik mijn tong weer terug had. Mijn tweede slok ging veel makkelijker en was ook lekkerder net zoals de derde, vierde en vijfde slok. Voor dat ik het wist was het glas schoon leeg. Met lieve schattig ogen en een glimlach keek ik ze aan, maar daaronder zat mijn ultieme wraak actie. Na met z'n allen op de bank gezeten te hebben, en gehoord wat ze allemaal hebben gedaan, trok ik me terug op "mijn" kamer, de kamer waar Dave en ik insliepen. Dit waren mijn "vrienden" :
- Stacie lijkt lief en onschuldig maar is een
Huurmoordenaar.
Emelie is egoïstisch en een kreng en ze is een ex-Slayer (dus niet iemand waarmee je graag ruzie maakt)
- Benny lijkt aardig maar is een Slayer killer ook de vriendin van Emelie (ik denk dat Emelie het enige bang is voor Benny)
En dan heb ik nog over
- Dave sadistisch en lief op een bad way, en is een martelaar
- Steven sadistisch en 100% evil, en is ook een martelaar
En nu moest ik dit briefje wat ik had gemaakt te verstoppen, anders was ik dood voordat de zon onderging. Dave klopte op de deur en deed de deur open, snel verstopte ik het briefje onder mijn kussen, en prutste wat met de pen. "Hey is alles oké?" zei hij met een lieve stem, die gewoon te lief was. "ik heb mijn vinger terug en mijn tong, dus ja denk ik" Dave begon te grijnzen en kwam naast me zitten, ik zag in zijn ogen dat hij het wist. Zonder ook maar een kans te hebben om mezelf te verdedigen, pakte hij mijn keel en drukte hij met zijn vingers op de wond. "als je ook maar 1 iemand probeert iets aan te doen, dan wordt je wakker aan de beademing.". Ik keek hem zielig aan, maar mijn wraak laten vallen nooit. Ik moet mijn lijstje veranderen.
Dave sadistisch en gemeen en is een martelaar
Nadat Dave weg was gelopen uit de deur, pakte ik het papiertje, verfrommelde hem en deed hem in mijn zak. Ik begon te twijfelen, of het nou echt wel zo'n goed idee was, want ik wou niet weer op een ijzeren tafel liggen, absoluut niet! Toch bedacht ik me hoe fijn het zou voelen, om ze uit de weg te ruimen. Ik moest zorgen dat de meest belangrijkste persoon in Dave en Steven's leven als eerste verdween, dat was dus Stacie. Ik had opgemerkt tijdens de gesprekken op de bank, dat ze medicijnen gebruikte namelijk Ibuprofen, dat gemixt met alcohol is extreem giftig. Nu maar hopen dat Dave niks heeft gezegd tegen hun. Ik wachtte tot dat het laat was de cru was gaan stappen/jagen, behalve Stacie. Ze zag er al niet super goed uit, dus dat was al een voordeel. Ik kwam naast haar zitten, en vroeg of ze ziek was omdat ze erg wit zag. "Ja ik heb hoofdpijn, daarom ging ik ook niet meer met de rest." was haar antwoord, "ik weet wel wat, een glaasje bloed zal je goed doen, ik pak het wel even." zei ik op een nuchtere maar lieve toon. Ik liep naar de keuken en pakte haar Ibuprofen en kneep die fijn, dat deed ik onder aan het glas en deed er alcohol bij. Daarna pakte ik een zakje bloed, en schonk dat in het glas. "hier alsjeblieft" ze pakte het glas aan en nam haar eerste slok,
"Ieuw dat smaakt vies" mijn hart ging te keer dus probeerde ik kalm te zeggen "komt vast omdat je niet lekker bent". Ze lachte lief naar me en dronk het glas leeg, wachtend keek ik haar aan. Ze begon heel erg te hoesten en er begon bloed uit haar mond lopen, heel even schrok ik, maar duwde dat gevoel weer weg. Na 2 minuten lag ze in een grote poel bloed, en vertoonde ze geen reactie van leven meer. Gauw begon ik mascara op te doen en liet het met water uitlopen, zodat het leek alsof ik gehuild had. Ik hoorde de auto stoppen voor de deur, ik rende snel naar Stacie en ging in het bloed zitten, zodat ik eronder zat. Daarna begon ik keihard te gillen, Dave en Steven waren de eerste die binnen kwamen stormen. Dave was het waarschijnlijk vergeten van het briefje, want hij hield me stevig tegen zich aan, en begon me te troosten. Voor het eerst kon ik recht in de ziel van Steven zien, en zag dat hij helemaal broken was van de binnenkant. Hij hield Stacie vast, terwijl ze langzaam veranderde in stof. De andere Jongens brachten Steven naar zijn kamer, en probeerde hem te kalmeren. Daarna kwam iedereen op mij afstormen, om te vragen wat er was gebeurd. "weet ik niet, ik was op mijn kamer en toen hoorde ik een hard geluid, dus ben ik gaan kijken en..." zei ik op een zachte toon. Dave bracht me naar onze kamer en stopte me in bed, en veegde mijn "tranen" weg. Zonder wat te zeggen liep hij weg, en liet de deur open. Al gauw ging iedereen naar zijn kamer, en kwam Dave naast me liggen. Ik kroop stevig tegen hem aan en viel zo in slaap.
Bite deel 2
Start from the beginning
