Chip #Netties2017

29.

Het voelt anders om op school te komen op maandag. Ik kan de vinger er niet precies op leggen, maar het is alsof mijn optreden als dj iets veranderd heeft. De eerste twee uur gaan dan ook in een roes voorbij. Het derde uur zit ik al op mijn vertrouwde plek in het technologielokaal als er een donkere rugzak op de tafel naast me landt.

'Hé, dj-meisje.' Grijnzend neemt Lux plaats achter de computer. 'Nog spannende avonturen beleefd gisteren?'

Even ben ik te overrompeld door het feit dat hij plotseling doet alsof we beste vrienden zijn om iets te kunnen zeggen. Alsof de populairste jongen van de klas het echt heeft aangelegd met de grootste loser. Maar dan realiseer ik me dat we ons project samen doen. Daarom is hij naar me toe gekomen. 'Nee, niks bijzonders. Gewoon huiswerk gemaakt.'

'O, mooi. Kan ik wiskunde van je overschrijven?'

'Waarom maak je het niet gewoon zelf?' Ik krik ook al zijn cijfer voor technologie omhoog, is er iets wat die jongen zelf doet? Maar aan de andere kant: dankzij deze jongen liep niet de hele school naar mijn tieten te staren. Een jaar aan wiskundehuiswerk overschrijven zou dat nog niet kunnen compenseren.

'Dat zou ik misschien gedaan hebben als ik gisteren niet de hele dag bezig was geweest om de rotzooi van een zeker supergeweldig feest op te ruimen.'

Het feest waarop ik de dj was. De rommel waarmee ik hem had willen helpen. 'Je mag het straks overschrijven. Eerst moeten we een nieuwe functie voor de chip verzinnen. Heb je toevallig al ideeën?' De tijd begint nu echt te dringen. Ik hoop maar dat hij een briljant plan heeft, want bij mij ligt de inspiratie nog steeds in het vriesvak.

Lux' ogen beginnen te twinkelen. 'Ja, misschien weet ik wel iets. Heb jij nog met je vader gepraat?'

'Ja. Hij zegt dat ik bij jou uit de buurt moet blijven. Ik heb hem maar niet verteld over die zoen.' Mijn adem stokt in mijn keel. Zei ik dat hardop? Tegen de jongen die ik leuk vind? O, shit.

Als Lux al spijt heeft van de kus dan laat hij er weinig van merken. 'Jaag die ouwe maar lekker op de kast, hoor. Dat heeft hij verdiend.'

'Zullen we het nu niet over mijn vader hebben? Vertel, wat is je idee voor de opdracht?' Nieuwsgierig kijk ik hem aan. Op dit moment zou ik elke suggestie accepteren, als het maar betekent dat ik volgende week die opdracht in kan leveren. Niet inleveren betekent sowieso een één en dat is zowel niet goed voor mijn reputatie als voor mijn geestelijk welzijn. Ik heb geen zin om een paar uur van mijn leven in de straflokalen van school door te brengen.

Met een heimelijke blik in zijn ogen buigt Lux zich naar me toe om zijn zogenaamd fantastische idee in mijn oor te fluisteren. Blijkbaar mag de rest van de klas het niet horen. Misschien is hij bang dat iemand het steelt. 'Wat als we een functie bedenken waardoor de chip tijdelijk wordt uitgeschakeld?'

Verbijsterd staar ik hem aan. 'Uitgeschakeld?'

'Ja. Je weet wat dat woord betekent, neem ik aan?'

'Je bedoelt dat de chip tijdelijk geen activiteit registreert?'

'Precies,' knikt Lux. 'Wat zou je vader trots op je zijn.'

'Het kan me niet schelen of hij trots op me is.' Wat natuurlijk gelogen is, maar dat hoeft Lux niet te weten. Ik vind het zo al erg genoeg dat mijn vader meer invloed op me heeft dan ik graag zou willen. Maar ik wil wel degelijk dat hij trots op me is en daarom overweeg ik, hoe idioot het ook is, om mee te doen met zijn gevaarlijke verzetsacties.

'Zo, jongelui,' klinkt de stem van meneer Gerritsen plotseling van heel dichtbij. Hij duikt bij Lux' tafel op als een duveltje uit een doosje. Met een geamuseerde blik bekijkt hij ons. 'Dus jullie vormen een duo voor de praktische opdracht?'

Lux grijnst naar de leraar. 'Ja, meneer. Het leek me wel leuk om ook eens een goed cijfer te halen.'

'Dat mag ook in het nieuws,' lacht meneer Gerritsen. 'Reken maar dat ik straks voor de televisie zit. Die uitzending wil ik niet missen.'

Hoewel ik hier normaal gesproken wel om zou hebben kunnen lachen, vind ik het nu alleen maar bloedirritant dat de leraar bij ons komt buurten. Ik wil weten wat Lux' visie over de opdracht precies is. Toegegeven, het is het beste idee dat we tot nu toe hebben, simpelweg omdat het ook het enige is. Ik vraag me alleen af of het wel legaal is. Valt het suggereren dat we onze chips uit willen zetten onder een daad van verzet, en dus een strafbaar feit?

Gelukkig druipt meneer Gerritsen al snel af om met andere leerlingen te kletsen over hun projecten. Lux leunt achterover en kijkt mij weer aan. 'Nou, Magic Flo, hoe zit dat? Gaan we dat briljante idee van mij nog uitwerken? Of heb jij intussen nog iets beters bedacht?'

Helaas niet. 'Is het niet illegaal om de chip uit te zetten?'

'Wat kan jou het schelen? Dit is maar een schoolopdracht, hoor. En even zonder geintjes, ik moet echt mijn gemiddelde ophalen, anders kom ik volgend jaar in de problemen.'

'O, ik dacht dat het jouw levensdoel was om jouw studiekeuzetest zover te krijgen dat die je een carrière als bankhanger adviseert.'

Lux lacht. 'Verre van dat, dj-meisje. Ik lijk misschien een idioot, maar ik heb wel degelijk plannen met mijn leven. Misschien kunnen we wel in dezelfde stad gaan studeren.'

Ik wil net vragen wat hij in Hilversum te zoeken heeft als ik me bedenk dat hij natuurlijk een ander toekomstbeeld van mij voor zich heeft. In de politiek. 'Utrecht, bedoel je?'

'Tenzij je je pappie wilt overhalen om je naar Hilversum te sturen. Dat is niet zo ver bij Utrecht vandaan, trouwens. Misschien zou je me wel kunnen komen opzoeken.'

Alsof dat zomaar gaat. 'Of jij mij.' Hij moet niet denken dat ik zo'n dom trutje ben dat altijd maar achter hem aan huppelt. Dat kan hij vergeten.

'Ja,' zegt Lux langzaam, alsof dit idee anders nooit bij hem op zou zijn gekomen. 'Of ik kom jou opzoeken. Reken maar dat ik je kom opzoeken.'

Even heb ik het gevoel dat hij het over iets anders heeft dan onze studietijd, maar die gedachte duw ik gauw weg. Er is werk aan de winkel. Als we nu niet in rap tempo aan die opdracht gaan werken, zullen we alles van het weekend moeten doen en dan wil ik graag leren voor de proefwerkweek.

'Maak je nou niet zo druk, oké?' probeert Lux me gerust te stellen. 'Het is maar een schoolopdracht. En als jij je daar beter door voelt, kunnen we expres wat fouten maken in de technische details zodat niemand ons als een bedreiging ziet.'

Dat klinkt nog niet eens zo gek. En als iemand me vraagt hoe het kan dat ik ineens steken laat vallen bij een schoolopdracht, kan ik altijd nog zeggen dat het de schuld van Lux is. Dat is misschien niet helemaal eerlijk, maar die prijs moet hij maar betalen voor zoiets gevaarlijks.

- - -

A/N Het is november en dat betekent NaNoWriMo! Doet er hier nog iemand mee? Ik ben totaal niet tevreden over mijn project voor deze maand, dus misschien ga ik nog stiekem iets anders doen. Hoe gaat het bij jullie?