"We're here :)" nakangiti ako habang nilalanghap ang hangin ng Pilipinas. Opo. Nasa Pilipinas kami ni Lance. Ang usok xD
"You're weird. Stop that." nakabusangot na naman yung mukha ng kapatid ko. "Is this it?"
"What?" I looked at him puzzled. Anong pinagsasabi nitong is this it?
"I'm asking if this is the place of freedom you're talking about." Ahh. Yun pala yun. Sabi ko kasi kaninang hating gabi na dadalhin ko siya sa place of freedom kaya hinatak ko siya sa airport at dali-daling sumakay sa eroplano. Yep. Hindi na kami nagbayad. Prinsesa at prinsepe ata kami sa Ruiandolliea.
"Yep this is it. Let's go." sabi ko sabay hila sa kanya.
"Where?"
"My house." pumara ako ng taxi at nagpahatid sa isang subdivision. Tumigil kami sa harap ng two-storey house. Simple lang siya pero napakalinis.
"You live here?" tumango ako. "It's smaller than I thought." Tumango ulit ako. Nakakapagod yung byahe. Kinuha ko yung susi na palagi kong dala kahit saan. Binusan ko yung gate tapos yung door. Pumasok na kami at binaba yung mga gamit sa may sala. "By the way, let me ask you. Are we safe here?"
"Ofcourse." I answered then sat on the sofa. Walang nagbago. Ganito pa rin. Simpleng bahay, simpleng pamumuhay. Namiss ko to.
"What if Dad finds out? What if he'll bring us back to Ruiandolliea? And make are life more miserable and --"
"He won't. I bought this house without his knowledge." pinutol ko na yung dapat niyang sasabihin. Ang paranoid eh. "Don't worry okay? Everything will be just fine."
"Okay then. If you say so." Ibinagsak nalang niya yung katawan niya sa sofa. "By the way, can you teach me something?"
"What?" I asked. Tinignan ko siya. Nakapikit siya habang yung mga kamay niya ay nakapatong sa ibabaw ng ulo siya.
"Their language. I wanna learn it."
"What language?"
"The language they use here. You know. The language you are using sometimes." Binukas na niya yung mata niya at tinignan ako.
Tumango ako bilang tugon tapos tumayo. "But we need to rest first. Let's go upstairs."
Sumunod siya sakin. May tatlong kwarto sa taas. Yung isa, sakin, yung dalawa, bakante. Wala naman akong kasama dito dati. Yung kasambahay lang na umuuwi pag 8 pm na ng gabi. Sabi ko lang sa kanya dati na nangibang-bansa yung Papa ko at patay na ang Mama kaya wala akong kasama sa bahay. Naku! Mahirap siya paniwalain no! First year high school pa lang kaya ako nung nagpunta ako ng Pilipinas na hindi alam ng Dad ko. Bakit hindi niya alam? Kasi akala niya sa US ako nag-aaral. Pero pasikreto akong nagpunta dito. Ewan ko, nagkainterest lang ako sa lugar nato nung narinig ko yung mga kwento ng isang classmate ko about their vacation dito :)
"Which room do you prefer?" Pinakita ko sa kanya yung dalawang bakanteng room.
"This." He entered the door beside mine. Light blue kasi yung wall nun. Eh favorite niya yung blue. Yung sa isang room is light yellow wall. Yung akin naman, light pink :) Yung walls lang sa rooms yung iba't-iba yung kulay. Over-all color ng bahay is white.
"Okay then. And yeah, we need to find a school tomorrow." Sabi ko tapos pumasok sa kwarto ko. I miss my house. I miss my room. I miss my life here!
