Sailor Moon Son 1 Sezon

29.Bölüm: Geçmişin Sırrı

Geçmiş nedir?
İnsanın geçmişi neden hiç peşini bırakmaz. Hiç gelecek tek başına var olamayacak mı? Geçmiş bir insan için mazi olmalıydı. Her şey olmuş bitmişti artık. Elden bir şey gelmezdi. Hiçbir şey değiştirilemezdi.

Gelecek ise yaşamımızın yönünü bulmasıydı. İlerisi belli olan ama değiştirmeler yapılabilen... Bu kadar zaman insanlar iyi bir gelecek için çabalayıp duruyor ama bir anda geçmişten bir misafir, bir sır gelip
her şeyi altüst ediyordu. Bu yüzden insan geçmişini geleceğinin önüne geçirmemeliydi. Geçirirse geçmişin mahkûmu olur. Gelecekte mutlu olacakken geçmişte mutsuz diye geleceğini mahvetmemeli bir insan.

Herkes kendi için yaşamalı bu hayatta... Geçmişinde sen çocuktun, saftın geleceğinde sen büyüdün artık sen saf değilsin. İnsanların bu iki kavramı birbirinden ayırması gerekir. Yoksa hayatları karmakarışık olur. Kızlar bu söyleşiyi dinlerken donakalmıştı. Tüm hepsini pür dikkat kesilerek dinlemişlerdi. Çünkü anlatılan her şey doğruydu. Geçmişleri onları bu hale getirmişti. Her şey geçmişte olmuştu ama bir anda hiçbir şeyden haberleri yokken gelecekte onların karşılarına çıkmıştı.

İlk zaman sadece sıradan insanlardı. Sonra öğrendiler ki savaşçılar güçleri var. Geçmişleri bunu emrediyordu.

Gelecekten gelen bir kız. Mamoru
ile Usagi'nin kızıymış. Bu da onları şaşırttı. Geçmişte savaşlar olmuş,
aşk meseleleri olmuş ama hiçbir şey unutulmamış. O kadar sene içlerinde bir yerde hep kanayan yara olmuş.

O kadar düşmanla savaştık ama şimdiki düşmanımız elimizi kolumuzu bağlıyor. O da geçmişin bir hediyesi olabilir. Ondaki bu sır ne?

Tomoko'nun bizi tanıdığı bir gerçek. Onun geleceği, hayalleri elinden alınmış. Geçmişinde her ne olduysa onu sevdiklerinden ayırmış. Belki bunu biz yaptık. Belki ailelerimiz yaptı ama o bizi suçluyor. Her şey mümkün bu durumda.

Usagi o sırada düşüncelere dalmıştı bile. 'Aslında Tomoko'nun derdi Keiko
ile değil. Onun derdi geçmişiyle yani benimle... Ben ona bir şey yapmış olmalıyım. Keiko sadece bana ulaşmak için bir araçtı. Amacı beni ele geçirmekti ve amacına da ulaştı. Tüm düşmanlarım gibi o da beni sevmiyor.

İlk başta Kraliçe Beryl, Mamoru bana âşık diye bana yapmadığını bırakmadı. Krallığımızı yok etti. Daha sonra birçok düşman ve hep aynı sonuç...

Keiko bir prenses ve Tomoko'nun onunla bir yakınlığı var ama bizimle de var. Bizim krallığımızda yaşayan bir prenses olabilir mi? Tomoko da gizli güçleri olan bir savaşçı olabilir mi? Aslında iyi ama beyni yıkandığı için bu halde olabilir mi?'

Usagi içindeki karmaşa ile kendi kendine sorduğu sorulara daha fazla dayanamaz ve "Yeter!" diye bağırırken, bu sefer sesli olarak kızlara sorar:
''Kim bu Tomoko? Bizden ne istiyor?
Biz ona ne yaptık? Onun geçmişini öğrenmeliyiz. Yoksa o bizim geleceğimizi elimizden alacak.''

Kızlar onun kriz anında olduğunu anlamıştı. Sakince ''Usagi sakin ol.
Onu bulacağız.'' dediğinde beklenen olmuştu. Usagi patlamıştı. ''Sakin falan olamam. Anlayın beni kızlar. Yine siz tehlikedesiniz... Sizi bir daha kaybedemem. Nasıl olur da onun hakkında hiçbir şey bilemeyiz. Luna, Artemis bu görev size ait. Ne olursa olsun bulun ve bana getirin. Onu bu hale getiren şeyi öğrenmek istiyorum.''

Luna ve Artemis birbirine bakıp ''Tamam Usagi'' dediğinde çoktan
işe koyulmuşlardı bile.

O sırada telaşla kapı çalınca kızlar susmuş koşarak kapıyı açmışlardı. Gelen Mamoru'ydu. Sesi telaşlıydı.
''Neler oluyor burada kızlar? Sesiniz daha dışarıdan duyuluyor. Usako sen iyi misin?''

Onun sözleri üzerine Usagi delirmiş gibi ''İyi mi? İyi miyim? Hayır, iyi falan değilim. İyiyim diyerek yalan da söylemek istemiyorum. Artık çok yoruldum. Savaşmak istemiyorum ben artık. Güçlü gibi davranmaktan çok yoruldum. Tek istediğim sadece biraz huzurdu ama oda olmadı. Neden her şey böyle zor olmak zorunda. Savaş olmadan yaşayamaz mıyız? Bıktım
artık anlıyor musunuz?'' dediğinde, Mamoru bu lafların üzerine onu sakinleştirmeye çalışıyordu ama her şey için çok geçti. Beklenen kriz gelmişti. Usagi eline ne geçirdiyse etrafa fırlatıyordu. Artık sinirleri harap olmuştu. Dayanamıyordu...

O sırada içeriden elinde bir iğne ile çıkıp gelen Ami onu sakinleştirmek isterken Usagi engeline takılmış ama sonunda tüm engellerine rağmen iğneyi yapmıştı. Bu ona iyi gelecekti.
Bir süre sonra iğne etkisini gösterince Usagi uykuya dalmıştı Onun uyuması ile herkes Usagi'nin durumunu konuşmaya başladı. Onun ne kadar endişelendiğinden bahsediyorlardı. Kızlar Usagi'yi odasına götürmek istemiş ama Mamoru engeli ile karşılaşmışlardı. Mamoru bir bebek gibi onu kucağına alırken onu izliyordu. Onunla kalacaktı. Prensesinin ona ihtiyacı vardı. Kızlara bakmış ve kızlar onun bakışından kalacağını anlamıştı. Onlar da durumun ciddiyetinin farkındaydı ama ellerinden hiçbir şey gelmiyordu. Sadece beklemek... beklenilmeyeni beklemek... En zor olanı da budur zaten. En acı olanı da budur... insanı kalkansız silahsız bırakır.
..

O sırada Tomoko kaleyi içten içe fethetmeyi kafasına koymuştur ve
bu yeni komşu imajıyla bunu yapması artık daha kolaydır. Bunun içinde ilk
iş Usagi'yi tedirgin etmektir. İlk olarak ona kötü rüyalar gördürmekle başlamak. 'Bu gece çok korkunç bir rüya görüp terler içinde uyanacaksın. Bir gece uyandığında sen rüya sanacaksın ama rüya sandığın şeyler aslında gerçek olacak. O zaman elinden hiçbir şey gelmeyecek. Tüm sevdiklerin gözünün önünde teker teker ölecek.
İşte bu sana en büyük ceza olacak.
O zaman seni yok etmek daha zevkli olacak. O zaman benim yaşadığım acının bin katını yaşayacaksın... Sen şimdi uyu sadece uyu. Ben istediğimde bu uykuların sana haram olacak. Artık rüya değil kâbus göreceksin! Hiçbir güzel anın kalmayacak! Hayatın cehenneme dönecek! Sadece elimi şıklatmamla büyük savaş başlayacak.
O zaman kazanan ben olacağım. İyi uykular Ay Savaşçısı rüyanda beni gör.' dedi ve gitti.

O giderken Usagi bu sözleri duymuş gibi gözlerini açtı ve tavana bakmaya başladı. Neler oluyordu? Öğrenecekti. Hem de en kısa zamanda...