Psikopat Kız

Psikopat Kız ( 5. Bölüm)

Bu bölüme başlık bulamadım. Umarım beğenirsiniz ilerleyen bölümlerde çok farklı şeyler olacak. Beğenmediniz bir şey varsa yada olursa lütfen bildirin. Ve de vote vermeyi unutmayın   ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡★★★★★★★★★★★★★★★★

Emir'den

Sabah uyandığımda Gizem yanımda uyuyordu. İlk kez onu bu kadar tatlı görüyorum. Yani normalde asi kendini beğenmiş şımarık aşırı derecede abartan ve karamsar bir kızdı. Şimdiyse farklı gözüküyor. Elimi beline koyup kendime doğru çektim. Belini iyice kavrayarak sarıldım. Sonra ayağını ayağıma koydu. Ben onu gülümseyerek izlerken o biraz kıpırdadı. Hemen gözlerimi kapattım.

Gizem ' den

Gözlerimi yavaşça araladım. Emir karşımdaydı. Rüyamı görüyorum diye gözlerimi uvuşturdum. Ama rüya değildi. Biraz kendime geldikten sonra elinin belimde olduğunu anladım. Benim ayağımda onun ayaklarının üzerindeydi. Yavaşça ayağımı çektim. Tam kendimi ondan uzaklaştırıyordumki beni kendine dahada yaklaştırdı. Ona baktım uyanmıştı.

" Özür dilerim uyandırdım ama kalkabilir miyim ? "dedim ifadesizce yüzüme bakıyordu.

"Hayır" dedi sadece ve gözlerime  bakıyordu.  Kendimi çektikçe o daha da yaklaştırıyordu.Sorumu tekrarladım.

"Kalkabilir miyim ? lütfen. "diye sorduğumda  yine ifadesiz bir şekilde yüzüme baktı.

"Hayır "dedi ve etrafı izlemeye başladı..

"Bir şey sorabilir miyim ?" diye sordum.

" Hayır. "dedi niye sürekli hayır diyor anlamıyorum. Niye sürekli bana böyle davranıyor.

" Beni nasıl görüyorsun yani senin gözünde nasıl biriyim ?" dayanamıyıp bu soruyu sordum. Gözlerine bakmaya başladı. Bir süre düşündü o kadar mı kötüyüm yani niye bu kadar düşünüyor.

Doğruyu mu söylüyum yoksa yalan mı ?" diye sordu.

"Doğruyu söyle " dedim.

"Tamam kendini beğenmiş şımarık asi karamsar" dedi o bunları söylerken yüzüm düşmüştu. Oda bunu farketti o yüzden " Ama bir o kadarda güzelsin " dedi. Ama bunu bir önemi yoktu. Güzel  olduğumu bende biliyorum. O nun ağzından güzel olduğumu duymak hiç birşey ifade etmiyordu. Birşey demeden katktı ve odadan çıktı. Bende banyoya geçip yüzümü yıkadım. Sonra aşağıya indim herkes kahvaltısını yapmıştı. Sonra Emir' i aramaya başladım ama gitmişti. Bende evime döndüm. Moralim çok bozuk ve hiç bir şey çekecek durumda değilim. kapıyı açıp eve geçtim.. Annem gülümsüyordu. Yanında  on beş o altı yaşlarında bir kız vardı. Kız çok güzeldi. Künefe renginde uzun düz saçları vardı. Bembeyaz tenli ve benim boylarımdaydı. Gözleride tıpkı benimki gibi koyu yeşildi. Bana benziyordu ama saç renklerimiz farklıydı benim saçlarım sarı onun ki ise künefe rengiydi.

"Gizem kardeşin Zenep'le tanış "dedi annem ne güzel değilmi insan kardeşiyle bu yaşa geldikten sonra tanışıyor. Gülümsedim çünkü bu kız benim kopyam gibiydi ve şimdiden onu sevmeye başladım. O kadar zorluğu benim kopyam için çekmiş olmak beni rahatlatıyordu. Ya karşımda bişeye benzemeyen bir tip dursaydı ve ben bütün zorluğu onun için çekmiş olsaydım. Neyse geldi beni sardı. Çok farklı hissettim. Demek insanın kardeşi onu sarıca böyle hissediyormuş. Gülümsedi ve konuşmaya başladı.

" Hi, I Zeynep. There are so many things to talk to you, is not it? Oh my god. I'm very excited, I'm sorry. (Merhaba ben Zeynep. Seninle konuşacak çok şey var değil mi ? aman tanrım. Çok heycanlıyım özür dilerim.)" dedi neyseki ingilizce biliyordum.

"Gizem my name. It's nice to meet you. Do not worry, we can be together a long time. (benim adım Gizem.  Tanıştığımıza memnun oldum. Merak etme uzun bir süre beraber olacaz.) "dedim ve odama çıktım keşke türkçe de biliyor olsaydı. Arada benim yerime derslere sokardım kızı. Kapım açıldı Zeynep gelmişti.

" Aaa hmmm şeyyy. Ben şey diyecektim Let's go shopping together ( Birlikte alışverişe gidelim mi ? ) " dedi yarım yamalak türkçe konuşuyordu. Çok tatlı geldi yüzüme .

" Olur ne kadar türkçe anlıyorsun ? "dedim eğer bu sorumu anladıysa türkçeyi az çok biliyor demektir.

" Birazcık biliyom ama yettmiyo ." dedi çok komik bir ingiliz aksanı ile konuşuyordu.  Neyse beraber dışarı çıktık ve büyük bir alışveriş merkezine geldik. İlk Önce en üst kattaki yemek katında bir restorana oturduk çünkü çok açtım ve onunla sohbet etmek istiyordum. Kahvaltı menüsünü şipariş ettik. Kahvaltımızı ederken sohbet ettik. Ben ona hayatımı baştan aşağı anlattım herşeyi.

" Özür dilerim Gizem her şey benim suçum You do not deserve to live them ( sen bunları yaşamayı hak etmiyorsun ) "dedi.

" Senin hatan değil annemle babamın hatası ve sana anlattıklarımı kimse bilmiyor ve bilmemeli tamam mı ?" dedim.

"okay my sister( tamam abla ) " dedi ve sonra alışveriş yapmaya başladık girmediğimiz mağaza kalmadı. ve ellerimiz poşetlerle dolmuştu. Biz daha alışveriş yapmak istiyorduk o yüzden şöförü arayıp aldıklarımızı ona verdik. Sonra deli gibi alışverişe devam ettik. Sonra beraber sinamaya geçtik.  Günüm özetle böyle geçti. Anlam veremiyorum ama içimde ağlamaklı bir his var. Yani ağlamak istiyorum. Bazen hayatımı düşünüyorum da bunları gerçekten hak ettim mi ? Yani iyi bir insan değilim çok hata yaptım bu hataların bedelini mi çekiyorum ?  Offff ağlayamıyorum işte ağlayamıyorum.  Bunları düşünürken uyuya kaldım.