Bölüm 4

153 4 0
                                    

Önceki iki bölüm fazla kısa oldu. Bu bölümle telafi etmeye çalışacağım. Teşekkürler...

****

Yanımda sadece telefonum ve kulaklığım vardı.   Gergindim müzik dinlersem rahatlayacağımı düşündüm. Iron Maiden -Fear Of The Dark açtım ama daha fazla geriliyordum. Kalp atışlarım hızlanıyordu. En iyisi müziği kapatmaktı. Ilk kez müzik dinlemek iyi gelmemişti. Yürüyüşlerim gitgide hızlanıyordu. Berbat hissediyordum. Ağlıyordum. Bir anda telefonum titremeye başladı. Arayan Lanaydı.

-N'oldu?

-Teyzemler geldi. Annem senin haberin olduğunu söyledi.

-Lanet olsun!! Unutmuşum. Sen onları biraz oyala ben yarım saat içinde evde olacağım.

-Tamam geç kalma..

Telefonu kapattım. Evet rüya gördüğüm yere yaklaşıyordum. Çok gergindim. Istemsizce ağlıyordum. Yerde kan izleri vardı.  Korkuyordum, inanamıyordum. Bu gerçek olamazdı yine ruya görüyorumdur belki... kendimi rahatlatmaya çalışıyordum. Rüyamda yere düşüp, duzimin kanadığı yerde başlıyordu kan izleri. Derin bir nefes aldım ve koşmaya başladım.  Bağıra bağıra ağlıyor ve kosuyordum. Aman Allahım... Bu.. b-bu gerçek olamazdı. Kendimi tokatlıyor, vuruyordum. Bu adam benim babam olamazdı. Yerde öylece yatan kanlar içindeki adam olamzdı benim babam. O güçlü, soğuk kanlı adama ne olmuştu şimdi? Karnında 2 tane bıçak yarası vardi kafasında, tam şakaklarında bir kurşun izi... Kim yapmıştı bunu? Aklıma gördüğüm rüya geldi.. Kendimi suçlu hissediyordum. Benim yüzümden ölmüştü babam... Babama sarıldım. Gözlerimi kapattım... Sadece büyük bi boşluk vardı.  Kimsenin dolduramayacağı, kocaman bir boşluk..... Lanet olsun.. yine uyumuştum. Uyandığımda evdeydim. Başım ağrıyordu. Olanların rüya olması için yalvarıyordum. Odadan içeriye kanlanmış, yaşlı gözleriyle Lana girdi.

-S-se-sen ne yaptın?

-Bilmiyorum. Sadece b-ben sadece olanları rüyamda gördüm...

-Kim yaptı o zaman? Kim yaptıı?

Bağırıyordu beni suçluyordu. Açıkçası bende kendimi suçluyordum. Odamdan hızla çıktı peşinden gittim. Alt kata insanlar toplanmıştı. Tanrım! Ne zamandır uyuyorum? Annem içeride oturuyordu. Baş sağlığı dileyenlere boş bakışlar atıyordu. Beni görüncr küçük  bir gülümseme belirdi yüzünde yanıma geldi...

-Şimdi daha iyi misin?

-Iyi sayılırım. Ne zamandır uyuyorum?

-1-2 gündür....

-N-ne oldu bana?

-Küçük çaplı bir tramva sadece. Diktor evde dinlenebileceğini söyledi.

-B-ben sadece olanları gördüm.  Bunun olacağını rüyamda gördüm.  O yüzden oradayım

-Bebeğim.... Sakinleşmen gerekiyor.

Gülümseyip odama çıktım.  Yatağa uzandım. Ağlamaya başladım. Sevmezdim ağlamayı. Güçlü olup aileme destek olmak istoyordum. Sakinleşmem gerekiyordu. Hava almaya ihtiyacım vardı.  Telefonumu ve kulaklığımı alıp evden çıktım.  Kapıda Zoe ve Tate ile karşılaştım. En iyi dostlarımdı onlar. Sadece Tate biraz gizemliydi ama olsun yinede dostumdu. Bana hep destek oluyordu. Onlara sarıldım. Tam beni teselli edeceklerken:

-Hava almaya ihtiyacım var. 1 saate gelirim..

Zoe:

-Peki bebeğim...

-Sizinle 1 saat sonra her zamanki parkta buluşalım?

Tate:

-Bana uyar. Eve gidip üzerimi değiştireyim. Sonra gelirim.

Zoe:

-Tamam ben annene ve Lanaya bir bakayım.

-Peki tam 1 saat donra orada olun.

yanlarından ayrıldım ve ormanlık yola doğru yürümeye başladım.

Uyumak Yok!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin