Zielkrachten 1: Verbonden

Hoofdstuk 5: Rowan: Voorbestemd of niet?

Hoofdstuk 5: Rowan: Voorbestemd of niet?

Hij praat continu tegen me in mijn hoofd en als ik dan echt met hem wil praten, laat hij niets los. Wie is deze jongen? Waarom doet hij zo? Stampvoetend loop ik terug naar mijn kamer, geërgerd aan zijn reactie. Gelukkig is Noëlle er niet, heb geen zin om uit te leggen waar ik vandaan kom. Ik laat mezelf op het bed vallen en begin na te denken.

Ik zit nog te piekeren als Alex mijn kamer binnenkomt. ‘Hey, wat ben je aan het doen?’ Eigenlijk komt ze ook niet helemaal gelegen, want ik wil het eigenlijk niet loslaten. ‘Niet veel, een beetje aan het piekeren,’ zeg ik tegen haar terwijl ik nog steeds nadenk, mijn blik afwezig. Ze  gaat op Noëlle’s bed zitten, met haar benen onder zich getrokken. ‘Vertel, misschien kan ik je helpen.’ Ik slaak een diepe zucht. Ik weet niet of ik het haar wil vertellen, maar ik wil het ook niet aan Noëlle vertellen; zij deelt bijna alles met Senne. Daarom besluit ik het er toch maar op te wagen. ‘Heb je ooit wel eens met één iemand telepathisch kunnen communiceren?’ Mijn blik indringend op Alex, wenkbrauwen opgetrokken en ogen wijd open en vragend. Alex kijkt me vreemd aan, wat niet eens zo raar is met zo’n vraag en die blik. ‘Ik kan niet telepathisch communiceren, Rowan, dat weet je toch?’ zegt ze met een armgebaar om haar antwoord te versterken. Ik vertrek mijn gezicht en knik naar haar. Natuurlijk weet ik dat, dat is het hele punt van de vraag. ‘Ik ook niet, Alex, alleen met één persoon.’ Ze kijkt me vragend aan. Haar gezichtsuitdrukking laat duidelijk zien dat ze er niets van begrijpt. Ik bijt op mijn lip.

‘Heb je gezien dat er een nieuwe jongen is?’ Nu veranderd haar gezichtsuitdrukking helemaal naar onbegrijpelijk. Ze snapt er duidelijk niets meer van. ‘Ja, ik heb zoiets gehoord. Ik geloof dat Kris zei dat hij bij het rugbyteam was geweest.’ Mijn mond zakt een stukje open, waarna ik hem snel weer dichtklap. Een moment ben ik stil. ‘Hij is het, hem kan ik horen en hij kan mij horen.’ Alex kijkt nog steeds vragend. ‘Ik geloof niet dat ik het helemaal begrijp.’ Ze zegt het zo droog dat ik er de slappe lach van krijg. Alex kijkt nog altijd serieus en nadenkend. ‘Oké,’ begint ze tegen me, ‘dus als ik het goed begrijp, kun je met deze jongen telepathisch communiceren?’ Mijn slappe lach is gezakt. Ik probeer me te concentreren op het gesprek, langzaam knik ik naar haar. ‘Hoe kan dat?’ Ik haal mijn schouders op, Alex heeft dezelfde vraag als ikzelf. ‘Dat wilde ik dus aan jou vragen. Ik heb geen idee! Het is zo raar, ik ken die jongen niet eens!’ Alex schudt haar hoofd, ze kijkt me niet aan, maar denkt na.

De denkrimpels staan in haar voorhoofd. ‘Wat betekent het? Pak je laptop!’ Dat ik daar niet aan heb gedacht, misschien staat het wel gewoon op internet. Ik ga naar de internetbrowser en open een zoekpagina. Ik typ de zoekterm in: telepathisch communiceren met een persoon. Hij opent een heleboel zoekresultaten. De eerste vijf gaan allemaal over gedachtelezen, maar ik kan geen gedachtelezen en voor zover ik weet, Tristan ook niet. Nummer zes is raak, telepathisch communiceren. Ik open de pagina. Het eerste gedeelte is nogal algemeen; dat is niet wat ik zoek want ik kan niet telepathisch communiceren. Dan staat er het volgende:

‘Soms is er een speciale connectie tussen twee personen. Deze twee personen kunnen alleen elkaar horen en hun directe familie. Dat wil zeggen, ouders en broers of zussen. Het gedeelte van familie is alleen van toepassing als de band binnen de familie sterk is. De speciale connectie tussen twee personen hoeft niets met familie te maken te hebben. Wel moet er een bepaalde aantrekkingskracht zijn tussen de personen.’

O mijn god; ik zak tegen de leuning van mijn bureaustoel. Dit kan niet waar zijn. ‘Het klinkt alsof we zogenaamd bestemd voor elkaar zijn. Ik ken hem niet eens!’ Alex kijkt naar me met grote ogen. ‘Wacht, misschien is er meer. Er moet toch een andere verklaring zijn. Je kent hem niet eens!’ Alex trekt de laptop uit mijn handen en opent een nieuwe pagina waar ze de zoekterm opnieuw invoert. We zoeken nog een aantal pagina’s door maar het is alles wat we vinden. Het enige wat we vinden is dat ik ben voorbestemd voor een jongen die ik niet ken. Dat kan toch niet waar zijn? Alex en ik kijken elkaar onbegrijpelijk aan. ‘Is er niemand aan wie we dit na kunnen vragen?’ Alex kijkt wanhopig en ik zit moedeloos op mijn bed. Precies op dat moment komt Noëlle binnen.