" Is that Nathalie and Arvin? "
I ask to myself. Lumapit ako onti at nalaman ko ngang sila iyon. But, its too late. Naramdaman kong may mga dumaloy ng tubig galing sa mga mata ko.
LUHA.
pupuntahan ko na sana sila pero napansin kong magkahawak ang kamay nila. Tinawagan ko si Arvin.
Habang ng ri-ring nakita kong tinignan niya iyon at ipinakita kay Nathalia.
Tumango si Nathalia at sinagot na ni Arvin. Pinakalma ko muna ang sarili ko saka ako nag salita.
( I told you, Im busy. ) May halong inis sa boses niya. Grabe? Yan agad ang bungad niya. Hindi niya na ba ako mahal? Napaiyak ako sa naging asta niya pero hindi ko pinarinig ang paghikbi ko.
( Yeah, I know. Namimiss lang kita. Nasaan ka ba? ) Masakit kung pati ang sarili mo niloloko mo na. pero kailangan kong gawin ang pagpapanggap na to.
( Nasa may University pa. Bakit? ) Kailan pa ba siya nagsisinungaling sa akin? Ilang beses na ba?
( Ahh... I see. ) Lumapit ako nang onti sa kanila si Arvin seryosong nakikipag usap sa akin, habang si Nathalia ay seryosong pinapanood lang siya.
( Sige na, Ba-bye na. ) Sabi nito at agad pinatay ang tawag lalo akong nasaktan sa ginagawa niya. Sa ginagawa nila. Bakit? Bakit siya pa? Bakit kaibigan ko pa?
" Are you hiding something?Huh Arvin? Lalong-lalo na sa akin? " Nagulat sila ng makita ako na nasa likuran nila.
Agad na nag hiwalay ang dalawa at tinanggal ang pagkakahawak nila sa kamay ng bawat isa.
God its too late to act na walang nangyare.
" No. You can continue. " Sarkastiko kong pahayag sa kanila. Ayokong ipakita na nasasaktan ako pero nagmumukha na akong tanga.
" Why? " Mahinahong tanong ko sa kanilang dalawa.
Napayuko na lang ang dalawa.Ngayon pa lang talaga sila nahiya? Dahil sa matino naman akong tao ayaw kong mag eskandalo dito.
" Follow me. " Sabi ko. Buti naman at sumunod sila sa akin.
" Why? " Pag uulit ko sa tanong ko kanina nang makarating na kami sa may parking lot.Walang tao dito sa may parking lot ,kami lang tatlo ang nandito.
Wala pa ring sumasagot sa kanilang dalawa.
" Bakit? Bakit niyo nagawa sa akin to? Bakit? " I ask them. Pinilit ko ang sarili ko na hwag umiyak ng malakas.
" I-Im Sorry. " Sambit ni Arvin. Hindi ko napigilan ang sarili ko at nasampal ko siya. Kulang pa yan sa sakit na nararamdaman ko
That's all?
" Ayun na yun? Sorry? Aanhin ko ang sorry mo, Arvin? Wala! Matatanggal ba ang sakit na nararamdaman ko ng dahil lang sa sorry mo? " Sabi ko. Hindi ko na kaya. Sobra na. Sobra na ang sakit.
" Kailan pa? " Seryosong tanong ko at nagpabalik- balik ang tingin sa kanilang dalawa.
" Five months ago. " Sagot ni Nathalia na nakayuko pa din at pinaglalaruan ang mga daliri niya. Natatakot siya? Natatakot siya na malaman ko? Now Face the consequences of what they have done.
" Limang buwan? Limang buwan na pala. Limang buwan niyo na pala akong niloloko. " Sobra ang lungkot ko at the same time ang inis dahil nagawa nila iyon sa akin
" Im sorry. " Paghingi ng paumanhin ni Nathalia pero hindi ko ito pinansin. Kundi nagtanong pa ako ulit.
" Pero bakit? "
" Kasi Mahal namin ang isa't isa. " Seryosong sagot ni Arvin.
Wala man lang bang paligoy-ligoy? Direct to the point talaga?
" Sana nakipag hiwalay ka na lang. " Seryosong sagot ko habang naka tingin pa din kay Arvin.
" I can't " Sagot ni Arvin.
Hindi niya kaya? Pero nagawa niyang lokohin ako? What the?
" You can't? " Hindi makapaniwalang tanong ko at tumawa ng mahina.
" Kasi ayaw kong masaktan ka. " Seriously? Ang bobo naman niya ata?
" Sa tingin mo? Sa tingin mo hindi mo ako nasaktan sa ginawa mo?Matalino ka sana Arvin.Kaso hindi mo ginamit ang utak mo. You're not happy, right? Hindi ka na masaya kapag kasama ako? Ayun ba ang dahilan kung bakit ninyo ako niloko? Kapag kasama mo ba ako siya ang nasa isip mo? " Gusto kong malaman ang lahat. Lahat ng Totoo.
" No. Sobrang saya ko kapag kasama kita. Because you're my friend, my bestfriend. " Ang sakit.
" Seriously? Bestfriend? ayun na lang ang turing mo sa akin? Kailan pa?" Tanong ko.
" Y-Yes. I realized when this 5 months im with Nathalia. Siya pala talaga ang mahal ko. " Sagot niya.
" Talagang nagpakahirap ka pang ligawan ako? Okay then." Sabi ko na lang kahit masakit kailangan kong tanggapin.
" Nathalia..." Baling ko kay Nat. " Because you're my friend and a special person to me. I Let him go, papalayain ko siya para sa yo. Kung talagang mahal mo siya noong una pa lang,dapat you chose the right thing. The right thing to do. pero hindi mo yun ginawa dahil mas pinangunahan ka ng pagmamahal mo para sa kanya. you're so selfish. hindi mo muna inisip kung may masasaktan ka ba o wala? But I loved you my friend , I really do.Wag laging puso ang pairalin minsan ang utak.para hindi ka makasakit nang iba. " Sabi ko at tuluyan na akong naiyak. Isa siya sa mga pinagkakatiwalaan ko pero sinayang niya yun. Sinayang niya ang tiwala ko
" Hindi ka galit? " Tanong ni Nath-este ni Nathalia. Tanga ata siya... Sino ang hindi magagalit sa ginawa niya? --nila?? Slut.
" Galit ako. Galit pa din ako sa ginawa mo... niyo. Pero kung mahal niyo nga ang isa't isa then go. Follow your heart.Pero gaya nang sabi ko. pag isipan muna ang mga gagawin ninyong galaw. maaari kasing may masaktan kayong iba. kahit masakit para sa akin. Sana maging masaya kayo. Maging masaya kayo dahil kayo na. Finally walang tinatago kahit kanino." Nginitian ko sila. Pero malungkot na ngiti. Iniwan ko sila sa parking lot at umuwi na.
Sana maging masaya sila.
***
YOU ARE READING
Just One Day ( BTS FanFiction )
Fanfiction" Pangarap " Yan ang salitang minimithi ng lahat. Katulad na lang ng isang grupo ng mga kabataan na bumuo ng isang pangarap. Pangarap na siyang dahilan ng lahat. Pangarap na nagpabago sa buhay ng bawat isa sa kanila.
Chapter 3.5 - Past
Start from the beginning
